Distilleerderij: Glen
Scotia
Regio: Schotland (Campbeltown)
Fles: Glen Scotia 17 Year Old 1992/2010 Malts of Scotland, Sherry Butt #429,
199 bts
Kleur: mahonie
ABV: 53.3%
Oude
Gordijnen
We halen een Glen Scotia uit de oude (nou, ja)
doos. Gedistilleerd in 1992 en na 17 jaren van rijping op een sherryvat
gebotteld in 2010 door het Duitse Malts of Scotland. Op vatsterke, dat spreekt.
Toen ik hem voor het eerst proefde, vond ik hem maar
niks, maar het was toen wel de eerste keer dat ik Glen Scotia proefde. We zijn
ondertussen 7 jaar verder en mijn smaak is best geëvolueerd, al zeg ik het
zelf. Laten we hem nog eens proberen…
Nou, de neus doet het nog steeds niet voor mij.
Naast mooie gesherriede toetsen als van koffie, gekonfijte appelsien,
veenbesjes, gebakken appel en cake krijg ik nog steeds flink wat verbrand
rubber, fietsbanden, karton en natte klei. Deze doet me een beetje denken aan
de gordijnen van grootmoeder… De eerste keer dat ik mijn neus in het glas steek
vond ik ‘m lekker, de tweede keer al een pak minder. De derde keer viel het
weer mee, de vierde keer sloeg het dik tegen… Wat een schizofrene neus, zeg!
Hij geeft je meteen een trap tegen je tanden
bij aankomst. Flink kruidig (kruidnagel op kop, gevolgd door wat kaneel en
zout) en flink wat eik die voor een bittere toets zorgt. Gepofte kastanjes,
koffie, zoethout, eucalyptus en iets van zwarte, organische chocolade en een
handjevol noten. Maar de rubber keert weer with
a vengeance. En toch… hij doet me deze keer geen bekken trekken en ik neem
met plezier een tweede slok. Zo slecht kan het dan toch niet zijn?
De afdronk is lang, drogend en sterft pikant op
hazelnoten.
Dit is geen eenvoudige Glen Scotia en
afhankelijk van je stemming kan deze meevallen of (dik) tegenvallen. Maar wat
een fun!
83/100
Geproefd door
Mark Dermul op 10-03-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
