Bowmore Experience
Mijn
goede vriend Gordon Dundas, Brand Ambassador van Bowmore, Glen Garioch en
Auchentoshan, presenteerde een zeer diverse line-up voor zijn Bowmore
Experience, die trouwens goed gevuld was. Misschien zat het feit dat de
omstreden Devil’s Casks in de line up zat, daar wel voor iets tussen. Gordon
had zelfs geen fles bij, maar enkel sample flesjes van die ondertussen beruchte
botteling.
Gordon
maakte zich zorgen over het feit dat hij maar over 45min beschikte om de zes
whisky’s te laten proeven, dus maakte hij een beetje vaart. Dit was zijn
line-up:
1. Bowmore 15 Year Old ‘Darkest’
2. Bowmore 16 Year Old ‘Dusk’
3. Bowmore 14 Year Old 1999 Mashmen’s Selection
4. Bowmore 16 Year Old 1992 Wine Matured
5. Bowmore 10 Year Old The Devil’s Casks
6. Bowmore 23 Year Old 1989 Port Cask Matured
Hoewel de Darkest een best aangename whisky is (bijna
een daily dram, zeg maar), is de Dusk (die niet meer te verkrijgen is) dat in
mijn ogen niet echt. Deze op Claret wijnvaten gefinishte Bowmore kan me niet
echt bekoren. Dat kon de Mashmen’s Selection dan weer wel. Hiervan zijn slechts
1500 flessen beschikbaar gemaakt in het visiter center. Om deze te bemachtigen,
moet je dus naar Islay. De 16 Year Old 1992 Wine Matured viel dan weer niet in
de smaak bij mijn tafelgenoten. Ik kon hem best pruimen. ‘Te veel sulfer als je
water toevoegt’, klonk het. Ik had dat niet. Dan kwam de gewraakte Devil’s
Casks. Die viel bij bijna iedereen goed in de smaak (ik vond hem zelf bijzonder
lekker!) en Gordon drukte ons op het hart dat een tweede release op komst is.
Dus online zo’n 300 EUR ophoesten heeft echt geen zin (de fles verkocht
initieel voor pakweg 75 EUR). Gordon omschreef hem als de ‘Tempest on sherry’ en ik kan me daar wel in vinden. Tot slot kwam
de op portvaten gerijpte 23-jarige Bowmore, die me echt in vervoering bracht.
Leuke line-up, grappige brand ambassador, maar veel te
weinig tijd om de whisky’s te wikken en wegen.
Verbroederen
Na de tasting had ik dringend nood aan vast voedsel.
Daarna dook ik terug de festivalzaal in, om mijn jacht naar interessante
samples verder te zetten, te verbroederen met menig bekend gezicht en flessen
uit te delen en in ontvangst te nemen – nog zo’n traditie. Alvast bedankt aan
iedereen die een flesje voor op meebracht. Ik ging gepakt als een muilezel,
maar weltevreden, weer naar huis.
Maar ik loop op de zaken vooruit! Eerst was er nog de Bruichladdich Masterclass
met distillery manager Allan Logan.
Bruichladdich Masterclass
Allan Logan had wel een hele mooie PowerPoint
presentatie bij (het oog wil ook wat), maar de nadruk lag natuurlijk vooral op
het feit dat Bruichladdich dicht bij de natuur wil blijven met lokaal verbouwde
gerst. De line-up bestond uit deze 6 whisky’s:
1.
Bruichladdich
Scottish Barley
2.
Bruichladdich
Islay Barley 2007 Rockside Farm
3. Bruichladdich Black
Art 4
4. Port Charlotte Scottish Barley
5. Octomore 6.1 Scottish Barley
6. Octomore 5 Year Old Virgin Oak
Van zowel de Bruichladdich als de Port
Charlotte als de Octomore passeerden de Scottish Barley variëteiten, maar voor
mij sprak vooral de Black Art (4e editie al) tot de verbeelding.
Deze 23-jarige Laddie is een geheim recept van Jim McEwan en de fles kost al
makkelijk zo’n 250 EUR (wat ik wel heel veel vind). Tot slot werd ons een
primeur geschonken. Een cask sample dat nog niet op de markt is, maar het
binnenkort wellicht wel zal zijn: de Octomore 5 Year Old Virgin Oak. Krachtig
beestje!
Na deze tasting nam ik afscheid van enkele
standhouders en de vrienden die ik nog tegen het lijf liep, maar ik heb niet
meer iedereen gedag kunnen zeggen (waarvoor mijn excuses). Alvast bedankt,
Mario, voor een geweldig festival. Ook dank aan de usual suspects, die er altijd een klein feestje van maken. You know who you are.
Moe maar voldaan zakte ik neer op de trein
richting Gent, waar vrouwlief mij stond op te wachten (schoon, hé!). Nog geen
uur later zat ik onderuit in mijn sofa na te genieten. Ik blokkeer alvast mijn
agenda voor volgend jaar.
Spirits in the Sky = simply the best!
