Ik zie mijn goede vriend Marc – die op diverse fora
als ExpensiveVino door het leven gaat – eigenlijk maar één of twee keer per
jaar. Enerzijds is dat weinig, anderzijds zorgt dat steeds voor een prettig
weerzien en een lange avond om bij te praten. Maar nu was het echt wel heel
lang geleden. Dus gingen we er eens goed voor zitten.
We zijn beide liefhebber van de beter drank, vooral
whisky uiteraard. Zo’n avondje ouwehoeren gaat dan meestal ook gepaard met
menige dram.
Als aperitiefje schonk ik een oude Auchentoshan
5 Year Old, gebotteld in 1984. Dit is het jaar waarin de
distilleerderij werd overgenomen van Eadie Cairns door Stanley P. Morrison (wat
later tot Morrison-Bowmore zou uitgroeien). Een licht niemendalletje, maar best
aangenaam voor zo’n jong beestje. Dat werd onmiddellijk gevolgd door de
gloednieuwe Auchentoshan Virgin Oak,
een fruitige maar kruidige fruitsla. Maar we zijn het er wel allebei over eens
dat hij bijzonder duur is voor een NAS-whisky met zijn prijskaartje van 85 EUR.
Maar het palate was alvast klaargestoomd voor wat nog komen zou.
Als bij wijze van experiment schonk ik daarna
de Cú Dhub, de zwarte whisky die
als opvolger van de verschrikkelijke Loch Dhu wordt gezien. Deze is lang niet
zo slecht, maar nog steeds verre van goed. Dit is geen whisky, dit is een
partydrink à la Bacardi Breezer en kan ons niet bekoren. Dus spoelen we de mond
met een heerlijke grappa, de Aquardens Composita Primagioia,
die ik door Glenn Vanbellingen leerde kennen. Ik vertelde Marc niet wat er in
zijn glas zat. Hij had echter meteen door dat dit geen whisky was.
Terwijl vrouwlief de hapjes op tafel toverde
en dan terug met de kids in de zetel verdween om te zien hoe Lukaku tot twee
maal toe een schitterende goal tegen Kroatië scoorde, schonk ik Marc
achtereenvolgens de Dalmore Asta Morris for The Bonding Dram,
de Tamdhu 18 Year Old en de North
British 14 Year Old 1991 van Signatory. Vooral die laatste beviel uitstekend.
Tijdens de rust (die van de voetbal, niet die
van de drammers) kamen de Glenglassaugh Evolution en de Clynelish
15 Year Old 1997 for The Bonding Dram op tafel. De Glenglassaugh werd
erg gesmaakt, de Clynelish blijft een topper (en nog steeds mijn favoriete
1997, hoewel de nieuwe van Beproefd.be aardig in de buurt komt) en scoort even
makkelijk als Lukaku.
De tweede helft van het voetbal werd
gekenmerkt door meer kansen voor de Kroaten en 4 geturfde whisky’s. We begonnen
zachtjesaan met de Ledaig 7 Year Old 2005 Smoking Buffalo 4
om dan drie Ardbeg naast elkaar te zetten: Ardbog, Ardbeg Galileo en Ardbeg
Day. Ondanks alle hype en de voor- en tegenstanders hiervan, blijven
het toch lekkere Ardbeg en – vreemd genoeg – kwam de Ardbeg Galileo er voor mij
vanavond als beste uit. Zo zie je maar hoe sfeer, tijdstip, hapjes, line-up en
dergelijke het palate kunnen beïnvloeden. Maar dat is nou net één van de leuke
elementen van zo’n impromptu tasting.
De Rode Duivels gaven het niet meer uit handen en de
sfeer was dan ook uitstekend, maar werd wel stilaan tijd om af te ronden. Bij
wijze van dessert kwam de Arcane 12 Year Old Extraroma uit
de kast, een snoepwinkel van een rum uit Mauritius. The one for the road was een biertje van de Hollandse brouwerij
annex restaurant De Molen, waarvan ik eerder al een op Wild Turkey vat gerijpte
Imperial Stout proefde die naar de naam Hel & Verdoemenis luistert. Vandaag
was het een op Buffalo Trace vat gerijpte Imperial Stout die Rasputin werd gedoopt.
Lang niet zo gitzwart en bitter als de stouts die ik
al proefde. Veel toegankelijker, veel zachter en ronder. Hier hou ik wel van.
Ik had dan ook niet lang nodig om in te gaan op Marc’s uitnodiging om de
volgende keer bij hem thuis af te spreken voor een whiskybier tasting. Hij is
zich namelijk een beetje gaan verdiepen in deze biertjes en meent mij één en
ander lekkers te kunnen voorschotelen. Alvast iets om naar uit te kijken.
Diep in de nacht (de rest van het gezin was allang
naar Neverland) namen we afscheid van elkaar met het voornemen er deze keer
geen jaar overheen te laten gaan.
Bedankt, Marc, voor de tijd die je vrijmaakte, voor de
lekkere samples die je meebracht die ik in de komende weken aan de lippen zal
zetten en uiteraard vooral voor de goeie, ongedwongen babbel.
May the Malt be with you!
