Whisky Festival Gent 2013

Het weekend van 16 en 17 maart was Gent de place to be voor whiskyliefhebbers, want in het ICC ging de 10e editie van het Internationaal Whisky Festival door.

Wij – en daarmee bedoel ik Ilse & Niek alsook Sofie en ondergetekende – zakten af op zondag. Het eerste wat opviel wat dat het betrekkelijk rustig was, wat wij helemaal niet erg vonden. Zo konden we rustig een praatje maken met een aantal standhouders en keuvelen met bekenden (en daar zijn we er wel heel veel van tegengekomen). Het tweede wat opviel is dat het erop leek (hoewel ik niet helemaal zeker ben) dat er minder stands waren dan vorig jaar. Dat kan ook aan de zaal gelegen hebben, want het was opnieuw op het gelijkvloers te doen, dit jaar.

Er viel uiteraard weer heel wat te proeven (doh!), maar ervaring leert dat het altijd verstandig is een doosje sample flesjes mee te nemen, want na een aantal whisky’s is je palate toch verzadigd. En ik wilde van de gelegenheid gebruik maken één en ander mee te nemen om thuis opnieuw te proeven. Ik vulde bijgevolg dertig samples af die ik in de komende weken/maanden zal proeven.

Terug naar het festival dan. Onze eerste drams, kwestie van het palate klaar te stomen, waren de Glenfiddich 21 Year Old en de nieuwe Macallan Ruby, allebei best lekker, zij het wat duur. Bij Berry Brothers & Rudd gingen de Clynelish 1997 en de Caperdonich 1992 er vlotjes in. Glenmorangie 25, Glenfarclas 21 en Glengoye 21 vielen mee, maar de Six Isles Rum Cask Finish was een zeer aangename verrassing.

De eerste wow-ervaring was toch de Caol Ila 1981 van Scott’s Selection, terwijl van dezelfde bottelaar de 48-jarige Caledonian uit 1964 ons dan weer minder kon bekoren. Na wat doedelzakmuziek (goed, in zijn genre, maar niet voor een hele dag) schoven we door naar de Taiwanese stand, waar we Dr Jim Swan ontmoetten en wat Kavalan lieten afvullen voor thuis. Ik beperkte me hier tot de King Car Whisky, een blend van 8 vaten volgens de lieftallig dame die hem uitgoot. Wild werd ik er niet van.

Niek en Ilse hadden ondertussen al een Dalmore Vintage 2002 en twee Kilchoman gescoord. Kilchoman op bourbon en op sherry. Geen van beiden stelden teleur, hoewel ik ze toch flink overpriced vind.

Bij de Nectar lieten we ons een Drop of the Irish en een Amorik Whisky Breton Double Maturaton inschenken. Maar mijn aandacht ging uit naar een prachtig geschenk van James Pithie voor mijn Toshan verzameling. Een mooie stand voor de Valinch, gemaakt van vaten met een kleine pipette. Er bestaan er maar honderd van, moet u weten (of niet) en ik ben blij met mijn nummer 94. Hartelijk dank, James! Etienne Bouillon stond niet veel verder zijn Belgian Owl te promoten en stopte ons een folder in de hand die ons in staat moest stellen een eigen vat Belgian Owl te bemachtigen, gevuld met spirit die met de oude Caperdonich stills geproduceerd werd.

Bij Eric Vermeiren van Whiskywarehouse stonden een paar prachtige bottelingen van Gordon & Macphail te blinken. Ik koos voor de Glentauchers 1991, die goed meeviel. Maar de Mortlach 46 Year Old 1936 zag er wel heel aantrekkelijk uit. Hem hier bespreken zou hem onrecht aandoen, dus ik zal hiervoor binnenkort een aparte blogpost neerpennen. Pre-war whisky, het blijft speciaal, toch? Niek en Ilse kwamen ondertussen opzetten met een Hibiki 17 en een Yamazaki 18. Van die laaste weten we dat het een geweldige Japanner is.

Ondertussen waren we bij James Cowan geraakt, die ons prompt iets uitschonk dat niet op de tafel stond. ‘Proeven’, beval hij. Mijn tanden vielen bijna uit mijn bakkes – excuse my French – van de zoetigheid. De Fireball Liquor is een likeur gemengd met kaneel en whisky en gebotteld op 33%. Niet mijn ding. De Firefly Moonshine, een Amerikaanse spirit op 50%, stond mij al meer aan. Een beetje verder probeerde ik bij Burn Stewart de Deanston Virgin Oak. Toegankelijk, maar braaf. Bij Malts At Home was de Glenglassaugh 26 Year Old een zeer aangename verrassing.

Aan de stand van Jurgen’s Whiskyhuis liet ik mij een Macallan inschenken, bij Geert de Bolle een Dalmore, bij WIB een Speyside van de Creative Whisky Company. Stuk voor stuk lekkere drams. Maar de verrassing die hoek kwam toch van de heerlijke rums die door de jongens van Wilson & Morgan werd geschonken. De Diplomatico en de Martinique 12 Year Old.

De dag eindigen deed ik in schoonheid, wat betekent dat ik langsging bij mijn vrienden Gordon en Stephane aan de stand Auchentoshan, Bowmore, Glen Garioch. Het was een blij weerzien. En net als vorig jaar werd ook dit jaar de Toshan Man in de watten gelegd. Een uniek pop-up boek dat enkel verspreid werd onder de crew tijdens hun jaarlijkse bijeenkomst in januari werd mijn deel. Samen met die Valinch-stand van James (waarvoor dank!) wederom een mooie aanwinst voor de verzameling. Dat moest getoast worden, wat we deden met de Auchentohan 21 Year Old.

Moe maar meer dan voldaan liet ik mij door Dearly Beloved terug naar huis voeren. Het was weer geweldig dit jaar.

Hieronder nog een alfabetisch overzichtje van wat we geproefd hebben. De ontdekkingen voor mij zijn in bold weergegeven, met de Caol Ila (mits voldoende water erbij) op kop.