Glenmorangie Distillery
Tain
Ross-shire
IV19 1PZ
UK
Tel + 44 1862 892 477
www.glenmorangie.com
Glenmorangie was tot 1738 een brouwerij: Morangie Farm. In 1843 bouwde William Matheson (patner van de nabij gelegen Balblair distilleerderij) de brouwerij om tot distilleerderij. Aangezien hij heel wat geld had geïnvesteerd kon hij zich geen nieuwe stills veroorloven en kocht tweedehandse van een gin-stoker uit Londen. De 8 stills die Glenmorangie momenteel gebruikt zijn exacte replicas van de originele tweedehands-stills die in 1843 werden geïnstalleerd en geroemd worden om hun unieke, lichte spirit. Ze zijn 5 meter hoog, daarbij de hoogste in Schotland, waardoor het distilleerhuis eerder de trekken van een kathedraal krijgt. De productie startte in 1849, maar gezien het aanbod niet meer kon voldoen aan de vraag tegen 1887, werd Glenmorangie uitgebreid naar de site waar ze zich nu nog steeds bevindt.
Het label Glenmorangie is één van de bekendste in de wereld van whisky. De distilleerderij ligt in Tain, zo’n 65 kilometer ten noorden van Iverness. Hun single malts zijn al meerdere malen in de prijzen gevallen en staan mede hierdoor steeds in de top 5 van de best verkopende whisky’s op wereldniveau. Glenmorangie ‘Original’ staat overigens in Schotland in de top 3.
Die populariteit is voor een groot deel te danken aan de innovatie die Glenmorangie steeds hoog in het vaandel heeft gedragen. Zo was het één van de eerste distilleerderijen die haar whisky ook buiten de grenzen verkocht, over het hele Britse Rijk, sinds de Eerste Wereldoorlog. Het was ook de eerste distilleerderij die haar stills ging opwarmen door middel van stoom, in plaats van door een echte vlam.
Vreemd genoeg gebruikt Glenmorangie hard water (dus mineraalrijk) uit de Tarlogie bronnen, die opborrelen doorheen de aardlaag op de gronden van Glenmorangie. De meeste distilleerderijen gebruiken liever zacht water, omdat de producenten er van uit gaan dat dit betere spirit oplevert. Een andere element dat Glenmorangie van de meeste distilleerderijen onderscheidt, is dat zij enkel rijpen op Amerikaanse eik uit het Ozark-gebergte in Missouri – vaten die eerder gebruikt werden om bourbon in te rijpen. Sterker nog, Glenmorangie is eigenaar van een bos in dat gebergte om te kunnen voorzien in hun voorraad vaten.
Zoals de meeste distilleerderijen had ook Glenmorangie het bijzonder moeilijk tijdens de Drooglegging in Amerika, waardoor ze tijdelijk sloot tussen 1931 en 1936. Tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen gerst diende gerantsoeneerd, ging ze opnieuw dicht van 1941 tot 1944. Maar na elke sluiting was Glenmorangie één van de merken die steeds sterker naar voren trad. Door deze toename in populariteit werd de productie in 1980 verdubbeld. In 1990 werd ze opnieuw verdubbeld, waardoor er nu dus 8 stills in gebruik zijn, die samen zo’n slordige 4.000.000 liter per jaar produceren.
Het Franse LVMH (Louis Vuitton Moët Hennessey), wereldspeler op de markt van luxegoederen en –dranken, werd in 2004 eigenaar van de distilleerderij. In 2007 staken ze de volledige range van Glenmorangie in een nieuw jasje, wat opnieuw een meesterzet bleek. Het label is populairder dan ooit.
De range bestaat momenteel uit de Original (10 Year Old), de Astar, de Lasanta, de Quinta Ruban, de Nectar d’Or, de Signet, de 18 Year Old en de 25 Year Old. Voor de Travel Retail (taxfree shops in luchthavens) werd onlangs ook de Sonalta PX uitgebracht.
Je kan het niet ontkennen dit is een commercieel topproduct. De flessen zien er zeer sexy uit. Deze sjakosjeman heeft er een commerciële topper van gemaakt maar…
De smaak is absoluut geen topper. Trouwens de mensen in de distilleerderij doen niet hun eigen zin. Tis te luisteren naar meneer Louis Vuitton.
Whisky is momenteel een geweldige hype en meneer Vuitton heeft dat goed begrepen. Over de smaak valt serieus te twisten. Ik vind deze whisky niet zo geweldig. Veel van de flessen vermelden ook geen leeftijd…iets waar ik persoonlijk een hekel aan heb.