Distilleerderij: Ardbeg
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Rollercoaster (Committee Release)
Kleur: stro tot zonlicht
ABV: 57,3%
Intrigerende roetjsbaan
De Rollercoaster is wellicht de meest ge’hype’te whisky van de afgelopen maanden. Reeds lang op voorhand hadden de handige marketeers van Ardbeg deze Committee Release aangekondigd, die op 15 februari 2010 eindelijk beschikbaar zou zijn. Hij werd speciaal voor de leden gelanceerd, ter gelegenheid van het 10-jarige bestaan van dat ledencomité. Bovendien hebben ze vaten genomen sinds Ardbeg in handen is van Glenmorangie PLC, die Ardbeg in 1997 aan hun portfolio toevoegden.
De eerste geruchten spraken van slechts 3.000 flessen, maar het blijken er uiteindelijk 15.000 te zijn. Dat betekent overigens dat ze heel wat vaten hebben moeten aanspreken. Het is een vatting van vaten van 10 jaar (het laatste vat is van 2006, want anders zou het geen whisky zijn – 3 jaar rijping, weet u nog?). Een overzichtje van de gebruikte vaten en hun bijdrage in percentage aan deze blended malt (dit is dus niet het ABV, want dat is uiteindelijk 57,3% geworden):
1997: Second fill Barrel (9,5%)
1998: Refill Hogshead (12,2%)
1999: First Fill Barrel (14,2%)
2000: First Fill Barrel (10,9%)
2001: Refill Barrel (6,2%)
2002: Refill Barrel (8,9%)
2003: First Fill Barrel (11,7%)
2004: First Fill Barrel (10,6%)
2005: Second Fill Sherry Butt (10,4%)
2006: Refill Hogshead (5,4%)
—————————————–
2010: Rollercoaster! (100%)
Wie zich graag bezighoudt met rekenkundige raadseltjes kan op deze manier de eigenlijke gemiddelde leeftijd (niet de wettelijke leeftijd uiteraard) berekenen en komt op iets minder dan 8 jaar uit. Toch niet zo jong als aanvankelijk gedacht, dus.
Straight
Ik heb zeker 40 minuten aan het nosen geweest en het loont de moeite. Hoewel je ruikt dat deze whisky niet echt heel oud is, is de geur best complex! Uiteraard krijg je eerst een klets alcohol en turf in de neusgaten geramd – hoewel de turf een pak minder geprononceerd is dan ik had gedacht – maar voorzichtig blijven snuiven onthult heel wat bijkomende aroma’s: zeezout (pekel), sardinepasta (typisch smeersel in Portugal voor wie er al geweest is), iodine, mercurochome (‘roodsel’ voor op geschaafde kinderknietjes, weet u wel?)… en zelfs gerookt ham (vreemd!). Maar ook bruine banaan en peren. Ongelooflijke combinatie van geuren. Hij ruikt ook een beetje ‘vuil’ (roet?).
De eerste slok… holy cow! De 57,3% slaan je om de oren. Zeer krachtig. Je speekselklier gaat in overdrive! Eerst en vooral veel turf, veel meer dan je zou verwachten na die neus. Ruw en keihard (hé, ik ben een beginneling, remember?!). Ook zeer kruidig, maar ik kan er de vinger niet op leggen. Anijs, misschien? Een beetje nat gras, ook. Hier moet water bij (voor mij).
De afdronk is langer dan verwacht, nogal wat aarde, pepers en zout en een beetje hoestsiroop.
Met water
De toevoeging van wat water onthult vanille en appeltjes, maar ook meer rubber (denk aan oude rubberen laarzen die al een tijdje in de kelder staan) en van de anijs ben ik nu zeker.
Ja, met water vind ik hem veel lekkerder. De alcohol-boost wordt nu mooi getemperd waardoor je meer kan genieten van de ziltige, nu best wat romige dram. Hij doet me nu ook meer denken aan de klassieke 10 Year Old (hoewel dat al even geleden is). Hij is nu alleszins zoeter en minder bitter dan straight.
De finish wordt wel wat korter, maar nog steeds zoet en roetig (is dat een woord?).
Er zit een hemelsbreed verschil tussen de neus en de smaak van deze Ardbeg. Een beetje vreemd. Ik weet dan ook niet goed hoe hem te quoteren, want ik vind de neus zonder water het best, maar de smaak dan weer met water. Volgen wie kan.
Score : 84
geproefd door Mark Dermul op 09-03-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)
