Distilleerderij: Willowbank Distillery (gesloten)
Regio: New Zealand
Fles: 10 Year Old
Kleur: stro
ABV: 43 %
Hobbit Whisky
Willowbank Distillery opende in Dunedin (Nieuw-Zeeland, South Island) eind jaren ’60 van de vorige eeuw. De eerste whisky’s die zij produceerden waren de blends ‘Wilson’s’ en ’45 South’ (verwijzend naar de geografische locatie, 45° zuiderbreedte). In 1984 kwam de eerste single malt op de markt onder de naam ‘Lammerlaw’, genaamd naar de Lammermoor hills, vanwaar de distilleerderij haar water betrok.
In 1997, echter, sloot de distilleerderij. In 1999 werd ze afgebroken. De nog liggende stocks werden opgekocht door de New Zealand Malt Whisky Company en op de markt gebracht als Milford. De core range bestaat uit de 10, 15, 18, 20 en 21 Year Old (de laatste is een cask strength) en er zijn vier vintages, nl. 1988, 1989, 1990 en 1993, alle vier op vatsterkte gebotteld.
In de Benelux is voornamelijk de Milford 10 Year Old beschikbaar.
Hij ruikt naar caramel, vanille en gedroogde abrikozen. Doet me eveneens denken aan de geur die vrijkomt – niet lachen! – wanneer je bananen plet. Tja. Aan de droge kant, als je dat van een geur al kan zeggen. Heel gewoontjes, weliswaar.
In de mond begint het allemaal heel zoet, met wat citrus en nootmuskaat en… tja, de bananen. Wordt snel peperig, maar niet overdreven.
De afdronk is warm, maar houterig en droog.
De fles is in België makkelijk verkrijgbaar voor zo’n 35 à 40 EUR. Je kan deze Milford het best vergelijken met een Lowland whisky. Maar dan niet zo goed… Het blijft een ‘kleine’ whisky. Louter een hebbeding, meen ik. Grappig hoe de whisky op de website wordt aangeprijsd: ‘The superlatives are many, the bottles are few’. De realiteit lijkt me eerder andersom, want op de officiële site (www.milfordwhisky.co.nz) kan je zelfs je eigen vat kopen.
Dank aan Whivie Imanuel voor het sample.
Score : 68
geproefd door Mark Dermul op 10-06-2010
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar whivie.be)
