Isle of Jura heeft de afgelopen week België en Luxemburg onveilig gemaakt met een heuse Food Truck Tour, waarbij de single malt van deze eilanddistilleerderij werd gepaired met chocolade, hamburgers en cocktails. Dinsdagavond 7 juni hielden Alix Grappin en haar gevolg halt in hartje Gent. We zakte af naar het bijzonder gezellige PROOF om onze band met deze single malt ter hernieuwen (want, ja, we hadden ze op 1 na al allemaal geproefd, maar ik had wel erg zin in de burger en het gezelschap).
U kan ons profiel van de distilleerderij hier nalezen, maar laat ik volstaan met te zeggen dat ze op het eiland Jura ligt, aan de overkant van Islay zeg maar, en in 1963 werd gebouwd (de oorspronkelijke distilleerderij – Small Isles Distillery – gebouw in 1810 door Archibald Campbell ging in vlammen op). Een betrekkelijk jonge distilleerderij, dus. En echt oude stocks hebben ze niet meer. Het oudste vat dat momenteel nog in het warehouse ligt dateert van 1974. Jura is overigens Gaelic voor ‘Red Deer’, waarvan er zo’n 6000 op het eiland leven – tegenover de 200 bewoners.
De bevallige Alix Grappin zou de avond aan elkaar praten, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat haar Engels soms heel moeilijk verstaanbaar was (toegegeven, ze is Franse) en dat ze bovendien weinig nieuws te vertellen had. Het was duidelijk een uiteenzetting voor beginners en bijgevolg weinig aangepast aan het publiek. Maar dat ligt natuurlijk aan ons, verwende nesten, die al zoveel gehoord en gelezen (en geschreven) hebben. So… no harm done. We waren hier vooral voor de leute, toch?
De debatten werden geopend met de apertitiefwhisky – zeg maar entry level malt – van Jura, de 10-jarige Origin, gebotteld op 40%. Hij was beter dan ik me kon herinneren, maar hij mag niet te lang blijven staan. Na tien minuten begon hij een beetje te stinken. Sorry, het is niet anders. Maar goed, wie laat een aperitief tien minuten staan? Ik alvast niet.
Alix stelde daarna de Superstition voor, een licht geturfde Isle of Jura. Op het label prijkt trots ‘Smoke & Spice’ en ‘Lightly Peated’. Dat omschrijft de whisky best goed. Alix was van mening dat dit een goeie introductie kon vormen voor mensen die nog geen geturfde whisky hadden geproefd.
De 12-jarige Elixir is sinds 2012 toegevoegd aan de core-range van Isle of Jura. Ik herinner me nog de pre-release in 35cl flesjes in de Britse supermarktketen Sainsbury, toen weliswaar op 40%. Nadien kwam hij in ‘normale’ flessen van 70cl op de markt, zij het wel op 46%.
Dan was het tijd voor de speciale Jura Burger! Timon en Jeroen doken de keuken in om zo’n 30 burgers te bakken, op basis van een recept van Fiasko, een gastronomisch pareltje in Aubel ten oosten van Luik. Zowel in het broodje als in de burger werd Isle of Jura verwerkt. Het vlees was opgesmukt met de Isle of Jura Prophecy, die we later op de avond ook nog gepresenteerd zouden krijgen. Dat was smullen, zeg! En dankzij het feit dat er een kleine eter en een vegetariër aan onze tafel zaten, konden Niek, Dersou en ik ons tegoed doen aan een dubbele portie.
Om één of andere reden bracht één van de tafelgenoten (ja, jij, Dersou!) het gespreksonderwerp op… porno. What the…? ‘Mark, wist je dat er een XXX versie bestaat van Star Wars? Ik zag hem toevallig (yeah, right!) en was verbaast hoeveel moeite er in de special effects was gestoken!’ Nu kan ik u verzekeren dat je verslikken pijnlijk kan zijn, maar je verslikken in de Jura 16 Year Old Diuriach’s Own is wel heel pijnlijk! Hoe spreek je dat overigens uit? ‘Durex Own’. Inderdaadn de tafel kwam niet meer bij. Iedereen begon latex te ruiken – wat suggestie al niet kan doen. En dat terwijl deze whisky eigenlijk één van de betere was van de avond. Echt waar… je komt soms wat tegen in Proof. Het feit dat deze met een melkchocoladepraline van Chocolaterie Dom (‘What’s in a name?!’, zo unfair, maar in de context van het gesprek geweldig grappig) werd gepresenteerd, werd niet door iedereen als een geslaagde combinatie ervaren. Er was absoluut niets mis met de praline – integendeel – maar de combinatie werkte naar onze mening niet helemaal. En terwijl Alix Grappin ons wat meer vertelde over de chocoleet (ondertussen stikte een aantal mensen in hun slappe lach) beschreef Dersou enkele scenes uit Star Whores. ‘Toevallig gezien’, maar hij wist wel te vertellen dat er tussen de erotische scenes een space battle van meer dan 30 minuten zat. Voor de geïnteresseerden, ook Darth Vader en Chewbacca hebben – dixit onze kenner terzake – hun eigen scene met Princess Leia. Bedankt, Dersou, om mijn perceptie van mijn favoriete sci-fi klassieker naar de kloten te helpen (pun intended).
De Heavily Peated versie van Isle of Jura, de Prophecy, heeft een PPM-gehalte van 55. Dat is al best wat. En toch is het een heel andere type turf dan wat we van Islay kennen. Helemaal niet medicinaal, maar eerder zoet. Dat heeft te maken met het klimaat waar de turfvelden zich bevinden, ter hoogte van Ardlussa, waar de invloed van de oceaan een pak minder is. De combinatie met een praline van pure chocolade met ganache kon ik wel op prijs stellen.
Ter ere van het Tastival – Jura’s tegenhanger voor Feis Ile – brengt de distilleerderij een eigen botteling uit. Ze zijn daarmee begonnen in 2014. De huidige editie – nog maar uit sinds mei 2016 dus – is een triple cask finished single malt: Fino, Amoroso en Apostoles. Hij werd gebotteld op 51% en was – wat mij betreft – de winnaar van de avond. Ik nodig u uit mijn uitgebreidere tasting notes te raadplegen. Maar in een nutshell: complex en intrigerend. Mocht hij 65 EUR gekost hebben, nam ik ‘m mee naar huis. Maar hij was bijna het dubbele. Spijtig, want echt lekkere Jura.
Als afsluiter van het officiële gedeelte kregen alle aanwezigen nog twee cocktails, geserveerd in leuke Jura-flesjes van 20cl (die we overigens mee naar huis mochten nemen als aandenken, wat ik een leuke gimmick vond). De cocktails werden overigens opnieuw vergezeld door een (andere) praline. Het recept was geniaal in zijn eenvoud. Voor de Jura Sweet werd 5cl Isle of Jura 16 Year Old gemixt met 1cl citroensap en 10cl ginger dry van Erasmus Bond. Deze werd geserveerd met een melkchocolade praline. Voor de Smoky werd de whisky vervangen door de Isle of Jura Prophecy. Daar kwam een praline van pure chocolade naast. In alle eerlijkheid ben ik niet zo’n grote fan van cocktails en ook deze twee konden me niet echt overtuigen. Ik ben wel een grote fan van chocolade. En er waren meer dan genoeg pralines.
Ik hoop dat Alix en haar kornuiten het ons niet al te kwalijk nemen als we zeggen dat we het lekkerste van de avond nà het officiële gedeelte hebben geproefd. Dat was de nieuwe Mortlach 8 Year Old 2008 van Signatory voor Proof, bourbon barrel #800020 dat 313 flessen opleverde. Liquid candy noem ik zoiets. En dat voor 49 EUR. Steal of a deal!
Het was – ondanks het feit dat de whisky niet meteen onze gading was – weer een toppertje van een avond. Zelden zo gelachen, zeg.
May the Maltporn be with you!
