Het cultuurcentrum Temse organiseert regelmatig speciale evenementen voor haar inwoners. Er is voor elk wat wils. En voor december wilden ze de burgers wel eens kennis laten maken met de gouden nectar. Dus werd ik gevraagd een leuke initiatietasting in elkaar te zetten.
Ik opteerde voor minder bekende of niet-zo-makkelijk-meer te krijgen flessen om het publiek te enthousiasmeren – wat duidelijk lukte. Dit was de line-up:
Tyrconnell Irish Single Malt
Auchentoshan Classic
Macduff 14 Year Old 1997 Lord of the Drams
Passport Scotch Blended Whisky (b1963)
Inchmurrin 12 Year Old
BenRiach 16 Year Old 1996 Single Cask
Ledaig Single Malt
Ik was netjes op tijd toegekomen in theaterzaal Roxy, waar ik werd opgevangen door twee sympathieke dames die me meteen hielpen bij het klaarzetten van de tafels, het dekken van de glazen en het opsmukken van de zaal met kaarsen en dergelijke meer. Ze hadden er duidelijk zin in. Koffie en water stonden eveneens klaar ter verwelkoming van de gasten die druppelsgewijs binnen kwamen gestrompeld uit de koude.
Om kwart voor acht konden we van start. De Tyrconnell werd terecht als aperitiefje gesmaakt, maar wel wat licht bevonden, wat ook gezegd kan worden van de Auchentoshan Classic. Dit publiek had duidelijk zin in whisky met wat meer punch.
Dat kregen ze dan ook met de Macduff 1997 van Lord of the Drams, die door menigeen omschreven werd als een smaakbommetje.
De Passport Scotch deed het niet slecht, maar moest het vooral hebben van zijn verhaal, namelijk dat hij reeds in 1963 gebotteld was. Maar groots was hij zeker niet.
Dan begonnen we aan het serieuzere werk. De Inchmurrin 12 Year Old verraste vriend en vijand. Deze onbekend-is-onbemind single malt van de Loch Lomond distilleerderij was best lekker, vooral op smaak (de neus iets minder). Dat had zelfs ik niet verwacht (ik beken, ik had hem nog niet eerder geproefd).
Maar de BenRiach blies iedereen omver. Het betrof de BenRiach 16 Year Old 1996, een single virgin hogshead dat speciaal voor de 10e verjaardag van het whiskyfestival in Spa werd gebotteld in januari 2013. De maagdelijke eik zorgde voor een ware geur- en smaaksensatie en was de absolute topper van de avond.
Eindigen deden we met een geturfde whisky. Ik liet Islay even aan me voorbij gaan en schonk de Ledaig single malt van Tobermory. Zoals te verwachten waren en voor- en tegenstanders (geturfde whisky is zoals Woody Allen films, placht ik al wel eens te zeggen – je bent voor of tegen, er is geen middenweg), maar uiteindelijk haalden de voorstanders hun slag thuis. Hij eindigde in de top drie.
Die top drie, traditiegetrouw samengesteld na de tasting door middel van handopsteking, zag er als volgt uit:
BenRiach 1996
Ledaig
Inchmurrin 12 Year Old
Het was fijn te horen dat de proevers onmiddellijk aan de cultuurverantwoordelijke zouden voorstellen om volgend seizoen zeker nog eens een whiskytasting op het programma te zetten. Dat betekent dat ze zich geamuseerd hebben. Ik ook, overigens. Het is altijd fijn whisky te mogen voorstellen aan een enthousiast en leergierig publiek.
Tot slot wil ik nog een speciaal woord van dank uitspreken aan de mensen van het cultuurcentrum voor de uitnodiging, maar ook aan de twee dames die de cafetaria van theaterzaal Roxy bemannen (sorry, dames, uw namen vergat ik te vragen). Immers, zij stonden er op dat elk glas terug proper in de doos zou gaan, alvorens ik huiswaarts mocht vertrekken. Het is de eerste keer dat ik na een tasting mijn afwas niet zelf moet doen. Erg gewaardeerd!
May the Malt be with you!
