Chivas
Regal is één van ‘s werelds best verkopende blends. Ze positioneren zich in de
markt als een premium blend, zeker geen bottom
shelf. En dat heeft hen geen windeieren gelegd.
Chivas
begon, zoals zovelen in die beginperiode, als kruidenier op de hoek van de
straat. Net als Johnnie Walker en consoorten begon hij op een bepaald moment
zelf whisky te blenden en te verkopen. Chivas onderscheidde zich door het feit
dat hun blend whisky bevatte die 12 jaar had gerijpt (bij de meeste collega’s
was de blend een pak jonger). Een legende was geboren.
In
jaren die volgden hebben velen Chivas trachten te kopiëren, om een graantje mee
te pikken van hun succes. De bedoeling van deze avond was om een aantal van die
lookalikes naast het origineel te zetten en eens te kijken of ze niet alleen
qua uiterlijk, maar ook qua whisky konden wedijveren.
Hoewel
de whisky in vele gevallen niet groots was (hey, het zijn tenslotte stuk voor
stuk easy drinking blends, dat wisten
we op voorhand), waren er toch een paar verrassingen te ontdekken. En het is
altijd leuk om kennis te maken met flessen die niet meer te vinden zijn. Zo
drink je toch ook een klein beetje liquid
history.
Een korte impressie.
Chivas Regal 12 Year Old (b 2013)
40%
Neus: zoet en zacht op appel, amandelen en
appelsienschil
Smaak: bitterzoet met een hint van chocolade,
kruidenthee, hout
Finish: kort op groene tannine
Comment: premium blend? Tja.
79/100
Chivas Regal 12 Year Old (b
1980s) 43%
Neus:
citrus, mandarijntjes uit blik, toefje rook
Smaak:
citrus opnieuw, maar eerder scherp en kruidig, lang niet zo goed als de neus
Finish:
middellang en kruidig
Comment: de neus begon zeer goed, maar op het palate
ging het grondig fout.
76/100
Gold Label 12 Year Old (b 1980s)
40%
Neus:
OBE en nog geen klein beetje. Dan wat wit fruit, chocolade, gember, gezouten
nootjes, rook
Smaak:
zacht en granis op nougat, iets metaalachtigs en tannine.
Finish:
Middellang op kruiden uit blik.
Comment: Op het backlabel pronkt Burn Stewart &
Co, alsook Mario Rossi als importeur, de grootvader van Fabio Rossi, die
momenteel de sterke man achter de bottelaar Wilson & Morgan is.
80/100
Oldmoor Special 12 Year Old (b
1980s) 40%
Neus:
Ah, dat lijkt er meer op. Sigarendoosje, tabak, maar vooral meloen en een
karrenvracht aan kiwi
Smaak:
Romig en kruidig op toffee en peper, licht floraal
Finish:
lang, fruitig en zacht
Comment:
een mooie ouwe blend, die vlotjes over zijn ‘voorbeeld’ van Chivas gaat
82/100
Maison
de la Truffe 12 Year Old (b 1980s) 40%
Neus:
fruitig en bloemig, graankoekjes en noten
Smaak:
zacht en weinig complex, op heidekruid en wit fruit
Finish:
lang en zoet
Comment:
tout sauf la truffe, zoals
tafelgenoot Stefaan het schertsend omschreef
80/100
Desmond & Duff 12 Year Old (b
1980s) 43%
Neus:
kruidige neus met flink wat sherry in de vorm van rozijnen en pruimen
Smaak:
karamel en kruidnagel gaan vooraf aan violetjes en donker fruit
Finish:
kruidig op lichte rook, vol en lang
Comment: nogal aggressief bij aanzet, maar ontwikkeld
mooi en is mijn favoriet van de avond
83/100
Glenlogie Blended Scotch (b 1980s) 40%
Neus: beetje rook, kruisbessen, nougat, vernis en
koffiedik – vreemde combinatie die niet werkt
Smaak: scherp op asbak en aquarium (ahem) met teveel
scherpe kantjes, beetje praliné
Finish: veel te lang…
Comment: deze was ronduit vies, wat mij betreft
65/100
Golden Dogs Fine Old Scotch (b 1970s)
40%
Neus:
Poire William (het drankje, niet de vrucht), spirity, evolueet naar plasticine
en ecoline
Smaak:
zeer spirity op perenlikeur uit blik
Finish:
middellang
Comment: verschrikkelijke fles met al even
verschrikkelijke inhoud
78/100
Bonnie Clyde 5 Year Old Supreme
Very Old Light Blended Scotch (b 1980s) 43%
Neus:
Spirity met een beetje toffee, banaan en koriander
Smaak:
metalig, scherp en granig
Finish:
een toefje rook, maar het kalf is al lang verdronken.
Comment: voor de Zuid-Afrikaanse markt, ocharme
78/100
Chivas Regal 21 Year Old Royal
Salute (b 2011) 40%
Neus:
melkchocolade en appels, goed verwoven en integer, hint van thee en zilt
Smaak:
olieachtig waarbij zoet en zout H2H gaan, maar hij haalt de belofte van de neus
niet
Finish:
kort en zoet en zelfs wat grappa-achtig
Comment:
hier had ik veel, maar dan ook veeeeeeeeel meer van verwacht, zeker voor die
prijs.
79/100
Wat
dus opvalt is dat er, zelfs na dertig jaar flesrijping (whisky chemisch inert
mijn gat!), nog steeds leuke drams uit die flessen geschonken konden worden én
dat ze bovendien de ‘originele’ Chivas Regal in sommige gevallen vlotjes
overtreffen. Hoe komt het dan dat Oldmoor en Desmond & Duff dan geen
kanonnen geworden zijn? Marketing? Bad press? Wie zal het zeggen.
Als
toetje schonk Jeroen nog de Dalmore Single Cask for The Bonding Dram, die –
volledig volgens de verwachtingen – bij iedereen in de smaak viel.
En
dat de whiskywereld een dorp geworden is dankzij de sociale media, werd bewezen
door het feit dat een Canadese online whiskybuddy me liet kennismaken met een
Californische vriendin van ‘m, die dan contact met me nam om deze tasting te
kunnen meemaken. Pam was onder de indruk van de avond. Ik was onder de indruk
van haar enthusiasme. Ik denk dat we er een vaste klant bij hebben voor de
tastings in Gent. Toffe madam.
Thanks, Pam, for joining our pitiful little band of drammers. We were honoured
to make your acquaintance and will enjoy staying in touch and having a couple
more drams with you in the future!
Ook
een dikke merci aan Bart, want het merendeel van de flessen kwam uit zijn
verzameling. En een proficiat aan Jeroen, die de hele avond in het Engels – of
iets dat daarvoor moet doorgaan – presenteerde. De whisky was niet geweldig,
maar zoals ik al in het begin zei, dat wisten we op voorhand en was ook niet de
bedoeling van de avond. Ik heb mij geweldig geamuseerd.
May the Malt be with you!
