WhivieBlog

Distilleerderij: onbekend
Regio: Speyside
Fles: Ben Bracken 25 Year Old 1991/2016 Speyside Single Malt
Kleur: vol goud
ABV: 40%

Papaya

Ben Bracken is één van de merken waaronder discount supermarktketen Lidl single malt op de markt brengt. Ze hebben al aardig wat expressies uitgebracht over de jaren heen. Vandaag proef ik hun 25-jarige Speyside expressie die in 2016 op het schap verscheen. Blijkbaar werd deze geleverd door Clydesdale.

Tropisch fruit en snoep, da’s het eerste wat ik op de neus krijg. Papaya, banaan, mirabellen, limoen, maar ook een beetje babyadem en Haribo beertjes. Lichte kruidigheid in de vorm van allspice. Een hele mooie neus, hoor.

De body is aan de lichte kant, maar het stoort niet. Wederom flink wat tropisch fruit maar nu wel iets kruidiger dan verwacht. Zou dit virgin oak kunnen geweest zijn? Mooi hoor, met lychee, banaan, ananas, pruimpjes en citrusfruit.

De afdronk is middellang, fruitig en pittig met een licht drogend effect naar het einde toe.

Een flink onderschatte malt, wellicht omdat hij door Lidl op de markt wordt gebracht. Maar ik vond dit heel erg lekker. En 69 EUR is natuurlijk een schijntje voor een whisky die een kwarteeuw rijpte. Dankjewel, Gunther.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-02-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Loch Lomond
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Croftengea 15 Year Old 2005/2020 Klubb23, Bourbon Cask, 50 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 53.7%

The Wolfman

Vorige zomer proefde ik mijn tweede Croftengea ooit. Wie had gedacht dat ik mijn derde al zo snel daarna aan de lippen zou zetten? Deze werd door de jongens van Klubb23 gekozen en toont The Wolfman op het label, weer een verwijzing naar die klassieke griezelfilm, zoals ze dat ook al met hun Deanston deden. Grappig. Ter info: Croftengea is één van de meest geturfde varianten van de veelzijdige Loch Lomond distilleerderij.

Oh, my, deze stinkt! Moeras, verbrand rubber, koeienvlaai. Het duurt toch even alvorens ik ook wat vanille, wit fruit en tijm ontwaar. Laurierblaadjes, versleten leder, een vergeten vuile vaatdoek. Ge moet maar lef hebben dit te bottelen, zeg ik.

Op smaak is het iets beter, vooral zoeter, op suikerspin en munt, vanille en wit fruit, maar vooral ook iets umami waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. De turf zorgt voor een warme rookontwikkeling die de boel toch grotendeels komt redden. De tweede slok wordt zowaar zelfs bijna lekker.

De afdronk is lang – te lang naar mijn mening – warm, rokerig, zoet en herbaal tegelijk.

Spannende whisky, maar ik had de grootste moeite om voorbij de neus te geraken. Als de volle maan je niet in de Wolfman verandert, dan doet een goeie slok van deze whisky dat wel.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 04-04-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).