WhivieBlog

Bottelaar: Watt Whisky
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Secret Highland 10 Year Old 2010/2020 Watt Whisky, 280 bts
Kleur: witte wijn
ABV: 58.4%

Crowdfunding

Deze niet-nader-genoemde Highlander is een single malt, één van de eerste releases van de via crowdfunding opgerichte Campbeltown Whisky Company, met Mark en Kate Watt aan het stuur. Alles wat ik van Watt tot nu toe proefde was tiptop, dus ik ga er vanuit dat deze jonge malt ook in die categorie terecht zal komen.

Een erg waxy neus op nougat en marsepein, een karrenvracht aan vanille, Granny Smith, groene banaan, kweepeer confituur en meringue. Zure kruisbessen. Rauwe rabarber. Groots? Neen. Interessant? Zeker.

Onmiddellijk erg zoet en pikant op de tong. Hij blijft trouwens lekker waxy, ook op smaak. Er is van alles aan de gang. Gaat op en neer als een jojo van zoet naar zilt en terug, met een hint van turfrook en karton, bijenwas en citrusfruit.

De afdronk is erg goed, hoor. Lekker lang, pittig gekruid op kardemom, peper en zout en zelfs wat groene tuinkruiden, terwijl de rook – dit is echt wel geturfd, hoor! – langzaam optrekt. Op het sterfbed wordt hij zelfs even een vloeibaar ananassnoepje.

Lekker! Deze doet me in alle eerlijkheid nog het meest denken aan Clynelish. Maar niemand kan of wil me dat bevestigen.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Watt Whisky
Regio: Schotland
Fles: Blended Malt 19 Year Old 2001/2020 Watt Whisky, Sherry Butt, 630 bts
Kleur: vol goud
ABV: 44.9%

Ingetogen

Mark Watt doet met zijn nieuwe Watt Whisky wel wat stof oplaaien. Denken we maar aan de whisky’s die hij net bottelde in de eclectisch verpakte Electric Coo reeks. Ik proef vandaag één van zijn eerste releases, een blended malt van 19 jaar oud die op een sherry butt rijpte.

Oh, een verrassend minerale neus. Steentjes, kalk, gyproc en tabaksbladeren. Na enkele ogenblikken komen daar nog kersen en rozijntjes aan te pas, met een druppeltje balsamico er bovenop. Erg ingetogen, maar wel heel mooi. Als u zou aandringen, zou ik zweren dat er Macallan aan te pas gekomen is.

Olieachtig op de tong, met een onmiddellijke prikkel van zowel de alcohol als wat zwarte peper. Dan een explosie van kersensap, kandijsuiker en iets van leder. Stout? Het bier, bedoel ik dan. Hint van chocolade, weliswaar op de achtergrond. Minder subtiel dan de neus deed vermoeden. Sappig doch licht drogend.

De middellange finish offreert een panoplie aan gedroogd fruit – dadels, rozijntjes – alvorens de tannine je mond helemaal droog zet.

Het is bijna onmogelijk om dit niet lekker te vinden. Een typische Kerstdram. Zo’n 115 EUR, maar je gaat wel rap moeten zijn om hem nog te vinden.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 17-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).