Deze tasting in PROOF beloofde al
lang op voorhand een specialleke te worden, want de line-up bestond
voornamelijk uit ‘smokkelwaar’, flessen van de beruchte Warehouse Tastings bij
deze oudste bottelaar uit Campbeltown.
Het verbaasde me dan ook geenzins
dat de leuke try-before-you-buy bar in hartje Gent afgeladen vol zat met vele
bekende gezichten.
Spreker van dienst was The
Nectar-vertegenwoordiger en all-round sympathieke kerel Maarten De Rycker,
hoewel de gastheer Timon regelmatig zijn licht op de zaak liet schijnen. Een
aantal van de flessen waren immers door Timon ‘gesmokkeld’ en de daarbij
horende verhalen waren op z’n zachts gezegd entertaining
en in sommige gevallen absoluut hilarisch.
Old Raj Dry Gin (55%)
De debatten werden geopend met een
special versie van Cadenhead’s eigen gin Old Raj. Deze versie op 55% en
gefinished op een voormalig rumvat kwam stevig binnen, maar was erg smaakvol en
had een gelig kleurtje van de toegevoegde saffraan. Het zou bijna zonde zijn
hier tonic aan toe te voegen (niet dat we de kans kregen, tonic kwam niet op tafel).
Heerlijke aperootje om de smaakpapillen mee op dreef te krijgen en de tongen
los.
Glentauchers-Glenlivet
9 Year Old (59.8%)
Deze jonge Glentauchers –
gefinished op een Braziliaans rumvat – werd gekozen door o.a. de Mouthy Cows,
een whiskyminnend damescollectief onder leiding van Krien van het bekende
whiskyrestaurant De Cluysenaer. Waxy en zoet met flink wat banaan en kamfer op
de neus, wat mooi werd verder gezet op smaak, hoewel daar nog was kalisse en
demarara suiker bij kwamen. In de afdronk volgde een hint van tropisch fruit en
drakenvrucht oftwel pitaja (sorry, ik moest het ook Googlen).
Caledonian 31 Year Old 1987 Warehouse
Tasting (51.7%)
Caledonian, opgericht in 19885 aan
de Haymarket in Edinburgh, sloot de deuren in 1988. Het was één van ’s
Schotlands grootste producenten van graanwhisky. Om hiervan een 31-jarige aan
de lippen te kunnen zetten, vond ik toch wel een mooi moment. Op de neus kreeg
ik voornamelijk Velpon knutsellijm, noedoels, popcorn en witte chocolade.
Apart, maar mooi. Hij was best fruitig op smaak, meer dan ik had verwacht en
lekker waxy. Op het sterfbed kreeg ik nog mango. Erg mooie grain, als u het mij
vraagt, vooral dan op de neus.
Kilkerran 12 Year Old 2006 Warehouse
Tasting (53.7%)
Dit zalige monstertje was pur sang
Kilkerran. Jute zakken, citrus en appelmoes op de neus. Op smaak meer van
hetzelfde, aangevuld met kiezels of gyproc, lekker vuil en kruidig. Lange
finish met flink wat peper. Spijtig dat er zo weinig van wordt gemaakt…
Linkwood-Glenlivet 30 Year Old 1987
Warehouse Tasting (45.3%)
Van Linkwood zijn er naar mijn
mening veel te weinig officiële bottelingen. Zo’n lekker malt en toch zo weinig
liefde van de eigenaars. Nou, ja, hij is dan ook bijzonder goed als leidende
malt in vele van Diageo’s blends. Maar deze dertiger bood flink wat rozijnen,
banaan, gebakken appels en chocolade op de neus, gevolgd door nog meer donker
fruit op de tong. Het hout liet zich niet onbetuigd. De tannine was behoorlijk
aanwezig, maar (net) niet over the top. Het zorgde er wel voor dat de afdronk
bijzonder droog werd. Voor mij was dit de nummer één van de avond.
Cadenhead Creations 20 Year Old Sweet
Fruity Spice (43.8%)
Deze blended malt, waarvan elke
single minstens 20 jaar rijpte, werd speciaal gebotteld voor De Clysenaer, The
Single Malt Shop in Zammel, Drankenshop Broekmans, TasTToe en – uiteraard –
PROOF. Ik beken, ik dacht eerst een rum te ruiken. Rode appels, tamme kastanjes,
rumrozijnen… je zou voor minder. Op smaak kreeg ik nog meer rozijnen, maar ook
verse vijgen, pruimen en nootmuskaat. Iets van chocolade gevuld met praliné. De
licht drogende finish offreerde dan weer wat kaneel. Dit is whisky die het
uitermate goed zou doen met Kerstmis en me heel erg deed denken aan de Maverick
die ik zelf bottelde voor MMM. Heerlijk spul.
Caroni 19 Year Old Warehouse Rum Tasting
(66.5%)
Caroni wordt wel eens de Port Ellen
van de rum genoemd. Ik neem aan dat men het dan enkel over de schaarste en
populariteit of hype heeft (en de daarmee gepaard gaande prijzen), want ik zie
verder niet het minste vergelijkingspunt. Zelf zou ik de distilleerderij eerder
vergelijken met Van Gogh. Tijdens zijn leven verkocht hij slechts één
schilderij en leefde eigenlijk in armoede en obscuriteit en werd pas op prijs
gesteld na zijn dood. Vijftien jaar na de sluiting van de kleine
distilleerderij op Trinidad – gerund door de staat – werd de stock opgekocht
door het in Genua gebaseerde wijn- en spiritshuis Velier. Luca Gargano kocht er
duizenden vaten rijpende rum, waarvan sommige terug gingen tot 1974. De rum was
erg fruitig op banaan, zachte rubber, ananas op de barbecue met een
donkerzoete, lange en erg kruidige finish. Voor mij was dit zelfs een beetje te
veel van het goede, maar dat kan ook aan het onbehoorlijk hoge
alcoholpercentage liggen. En terwijl we in het museum blijvend zullen kunnen
genieten van de meesterwerken van Van Gogh, moet je Caroni proeven om er van te
genieten. Dat gaat – vanzelfsprekend – helaas niet blijven duren.
Nou, nou, het moet gezegd, dit was
een uitzonderlijk goeie tasting met spul dat wellicht niet zo gauw meer de
lippen zal passeren. Maar het geeft wel erg veel goesting om eens naar
Campbeltown te trekken en zo’n beruchte toer door de warehouses van Cadenhead
te boeken.
Het was fijn onder gelijkgezinden
(Bart, gij telt niet mee, manneke!) te genieten van zulk lekkers. Op naar de
volgende!
May the Malt be with you!
