Gisteren werd ik hartelijk ontvangen door Whivie-blogger Expensivevino. De man – die me overigens de kneepjes van het vak van label-verzamelen heeft geleerd – had nog een halve fles Littlemill van Malts of Scotland van me tegoed (en als verrassing had ik 10cl Port Ellen 7th Release meegebracht). Bovendien hadden we al eerder afgesproken dat ik nu ook eens van zijn verzameling zou gaan proeven! Reden genoeg dus om in de wagen te springen, gewapend met fototoestel, pen en papier en… sampleflesjes!

De eerste whisky – om de avond goed in te zetten, zeg maar – die ik kreeg voorgeschoteld, moest ik proberen te raden. Ik beken: het is me niet gelukt. Blind proeven is en blijft een moeilijke opgave. Ik zat in Speyside, terwijl het een Lowlander betrof. Ik had beter moeten weten, gezien de man tegenover me maar al te goed weet dat ik ‘A Toshan Man’ ben. Het betrof de Auchentoshan 19 Year Old van Duthies (William Cadenhead). Heerlijk. Ik had de fles nog nooit gezien, maar ik wil hem alvast in de verzameling. Hij rook geparfumeerd met zoete mout, honing en vanille en wat appeltjes. Ik had het eigenlijk moeten weten. Tja. Sampleflesje 1 gevuld!

Als opvolger, schonk Expensivevino nog twee schitterende drams uit. De Oban 14 Year Old uit de Classic Malts Collection en een bijzonder lekkere Macallan 12 Year Old Elegancia, zijn naam meer dan waardig!

Image Thumbnail Image Thumbnail

Na wat snuisteren doorheen Expensivevino’s verzameling (die er best mag wezen, ik zag onder meer een prachtige Glengoyne 21 cask strength en een Bowmore 1989 Limited Edition, maar helaas waren beide flessen nog dicht…), kwam ik twee flessen tegen waar ik nog nooit van gehoord had. Reden genoeg om twee (weliswaar zeer kleine, want ik was met de auto van Dearly Beloved) proevertjes uit te schenken.

De eerste was de Glen Roger’s 8 Year Old Pure Malt. De neus viel wel mee, maar de smaak was maar platjes. Na wat onderzoek blijkt dit een Pure Malt te zijn van enkele Speyside distilleerderijen, maar ik zou bij God niet weten de welke. Het loont mijn inziens ook niet de moeite dit te trachten achterhalen. Deze werd gauw terug achteraan in de kast gezet.

Daarna kwam een tweede mysterieuze dram aan bod, die zo mogelijks nog slechter was. Al ooit gehoord van deze Glen Turner 12 Year Old Highland Single Malt? Ik alvast niet. Opnieuw viel de neus wel mee, maar deze smaakte nog magerder dan de Glen Roger’s. Deze Glen Turner wordt gemaakt door La Martiniquaise, die in 2004 haar operaties verhuisde van Frankrijk naar Schotland. Ook hier is het enkel de producent die de exacte samenstelling kent. Dit blijkt toch een grote hit te zijn in Frankrijk. La Martiniquaise zou bovendien ook Label 5 op de markt brengen. Puur uit nieuwsgierigheid en volledigheid tapte ik van beide flessen een sample af voor mijn dram-databank.

Dan werd het stilaan tijd om terug voor kwaliteit te kiezen. Expensivevino (die blijkbaar over een olifantengeheugen beschikt) had onthouden uit ons eerste gesprek, medio februari, dat ik wel interesse had voor de Johnnie Walker Blue Label. En hij beviel ons inderdaad best. Wetende wat de kostprijs van zo’n fles is, hield ik de lippen stijf op elkaar om de neiging een sampletje te bedelen te onderdrukken. Maar mijn collega proever was me weer te snel af. Hij schonk me een half bottle van 20cl in een prachtige verpakking. Ik heb ongeveer 0,4 seconden getwijfeld om het in dank te aanvaarden. Mijn protest klonk zelfs in mijn eigen oren niet overtuigend. Bedankt, Expensivevino! Deze krijgt een mooie plaats tussen de andere Johnnies.

Om af te sluiten gingen we nog even de Amerikaanse toer op. Het ‘dessert’ was een Gentleman Jack, vergezeld van een Jack Daniel’s praline (na de dram, natuurlijk). Uniek aan deze Gentleman Jack is dat hij tweemaal charcoal filtered wordt (dubbele filtering doorheen zelfgebrande houtskool alvorens op vat te gaan), waardoor hij een pak zoeter en zachter wordt dan de standaard Jack Daniel’s Old No. 7. Hij is droog, zoet en bevat heel wat zoethout, maar de afdronk is helemaal niet zo peperig dan bijvoorbeeld bij de Silver Select Single Barrel versie. Heerlijke afsluiter. Het snoepje was een leuke extra, natuurlijk.

Langs deze weg wil ik Expensivevino en zijn lieftallige wederhelft P van harte bedanken voor de fijne ontvangst, de lekkere whisky en het goede gesprek. Ik weet dat we allebei een bijzonder drukke agenda hebben en dat dit niet alle weken kan (god behoede ons!), maar het is toch fijn om een paar keer per jaar face-to-face, met een heerlijk glas voor de neus, van gedachten te kunnen wisselen. We kunnen er alleen maar door bijleren.

En nogmaals bedankt voor het blauwe geschenk! Slàinte!