Na een lange werkdag zette ik de computer uit om 17u en
haastte me naar huis om zoonlief op te pikken (en de bagage). Dearly Beloved zou ons op Zaventem
opwachten. Na een vlekkeloze check-in en een probleemloze vlucht naar het
Beloofde Land landden we in Edinburgh rond 22u. We trokken onmiddellijk naar
het hotel voor een goeie nachtrust.
Na het ontbijt sprongen we op de tram die ons van de
luchthaven naar het centrum zou brengen. Het was lichtjes aan het regenen, maar
dat kon ons enthousiasme niet drukken. Een half uur later stonden we op Princes
Street en togen we meteen naar de hoofdattractie van de Schotse hoofdstad:
Edinburgh Castle.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Dit kasteel is echt de moeite waard om te bezoeken. Het
Gravensteen in het kwadraat, zeg maar, met ondermeer het National War Museum,
de Royal Apartments, de Stone of Destiny (sinds 1996 terug in Schotland), St
Margaret’s Chapel en Mons Meg. De Great Hall is echt indrukwekkend. Om maar te
zwijgen van het uitzicht. Het kasteel ligt immers op de schier oninneembare
Castle Rock, een vulkanische rots die al sinds 900 v. Chr. wordt bewoond.
De audiogids leidt je langs al deze plekken en je bent al
makkelijk een uur zoet, maar zoals gezegd: een must!
Ondertussen was het gestopt met regenen en hadden we – voor
de rest van de vakantie overigens – een prachtig zonnetje. Schotland houdt
blijkbaar evenveel van ons als wij van Schotland! Ik maakte van de gelegenheid
gebruik om een whisky rambling op te nemen.
Na wat kuieren langs de Royal Mile trokken we naar de Wiski
Rooms voor een lichte lunch. Haggis, dat spreekt! Zo werd de innerlijke mens
gesterkt voor het tweede bezoek dat we op de planning hadden: de Scotch Whisky
Experience.
Ik had ze drie jaar geleden al eens bezocht, maar was
aangenaam verrast vast te stellen dat de toer een mooie upgrade gekregen had.
Na de korte, maar leuk uitgevoerde rondleiding kregen we de kans een dram te
proeven. Het glas kregen we mee als souvenir. Terwijl we van de dram genoten
kregen we de gelegenheid om even rond te kijken in één van ’s werelds grootste
whiskyverzamelingen. Indrukwekkend!
De Royal Mile – die van het kasteel tot aan het Palace of
Holyrood House loopt – is een panoply aan souvenirwinkels, whisky shops,
restaurants, pubs en ga zo maar door. We wandelden ze een stukje af om zo via
Grassmarket en Candlemaker Row tot op het kerkhof Greyfriars Kirkyard terecht
te komen. JK Rowling deed hier duidelijk inspiratie op voor enkele van de
personages uit haar Harry Potter reeks. Het kerkhof, dat al meer dan 400 jaar
bestaat, was best een beetje griezelig, maar boeiend tegelijkertijd.
En natuurlijk is er de legende van Greyfriars Bobby, de
Skyeterriër die 14 jaar lang naast het graf van zijn baasje, politieman John
Gray, zou gewaakt hebben. Hij kreeg zelfs zijn standbeeld net buiten de poort
van het kerkhof.
Terug richting Royal Mile passeerden we de indrukwekkende
St Giles Cathedral en hielden onze obligate rustpauze in Starbucks. Yup,
zoonlief was mee en hij is verslingerd aan hun koffie. Cannot blame him.
Dineren deden we in de Deacon Brodie Tavern (aanrader!),
genaamd naar een locale politicus die er ’s nachts een dubbelleven op na hield
als inbreker. Hij was overigens de inspiratie voor het hoofdpersonage uit The
Strange Case of Dr Jeckyll & Mr Hyde
(1886) van Schots romanschrijver Robert Louis Stevenson.
Dat was voor ons een mooi bruggetje naar de laatste
activiteit van vandaag, de Famous Ghost Tour. Want Edinburgh bevat flink wat
griezelige historie met zijn closes
en behekste ondergrondse tunnels. Als je niet bang bent in het donker en tegen
wat griezelen kan, is dit een leuke uitstap (ook met kinderen).
Het was een deugddoende wandeling terug naar de tramhalte –
we passeerden ondertussen nog de Edinburgh Gin Distillery – om moe maar voldaan
terug in het hotel aan te komen.
Wordt vervolgd… (meer foto’s op mijn persoonlijke
Facebookpagina!).
