De titel van deze
tasting – die op 28 september doorging in het Gentse PROOF – verried al grotendeels
waarover dit zou gaan: vattypes. Maar met Timon aan het roer was ik er van
overtuigd dat het een boeiende, leerrijke, maar vooral erg lekker tasting zou
worden.

De line-up zou uit niet
minder dan 8 drankjes bestaan, waarvan 6 whisky’s.

New Make – Warenghem Distillerie – 63%

Het eerste drankje was
eentje waar ik meteen verliefd op werd. De new make van de Franse Warenghem
Distillerie is mij niet onbekend. Deze embryonale Armorik is zeer lekker, best
fruitig en erg drinkbaar zonder enige offnotes. Een tikkeltje farmy en
aangenaam zoet. En een bewijs dat spirit ook zonder vatrijping gewoon erg
aangenaam kan zijn.

Hier kan ik gerust een
glas of twee op mijn gemak van wegtutteren.

Deanston Virgin Oak Finish – 46.3%

Deze Deanston rijpte
eerst op ex-bourbonvaten, maar kreeg nadien nog een finish van enkele maanden
op zogenaamde virgin oak – nieuwe eik waar voorheen dus nog geen drank op
gerijpt had. Het resulteerde in een aangename, redelijk kruidige neus met
boterbollen en wat hints van geel fruit. Op smaak was hij nog steeds kruidig,
maar vond ik hem wat uitvlakken. Vooral in de middellange afdronk kwam het
maagdelijke hout mooi tot zijn recht.

Dat gezegd zijnde vond
ik deze whisky toch maar een klein niemendalletje. Een
kaarterswhisky, zeg maar.

Blandy’s
5 Year Old Bual Madeira – Medium Rich – 19%

De eerste verrassing van
de avond – en voor mij meteen ook één van de hoogtepunten! Deze Madeira – en
lang houdbare versterkte wijn van het Portugese
eiland met dezelfde naam – was donkerzoet en gekonfijt op de neus met
een hint van koffie. Op smaak was hij mierzoet en fruitig – zoals het hoort –
met wat agrums die hem een fris zuurtje gaven. De afdronk begon romig, maar
werd langzaam maar zeker erg droog op noten en citrus.

Wat een zalige Madeira,
zeg. Echt een aanrader en een mooie introductie voor de volgende whisky.

Tyrconnell
10 Year Old Madeira Finish – 46%

Het was al meer dan 7
jaar geleden dat ik deze Ier nog eens aan de lippen had gezet. Het was een fijn
weerzien, met noten en in honing gedrenkte bosvruchten op de neus, besprenkeld
met vers sinassap. Op smaak vond ik hem een beetje aciditeit missen, maar de
afdronk was mooi.

Een leuke Ier waar je
mond niet meteen van zal openvallen, tenzij om een tweede slok te nemen.

Lustau
Fino Jarana – Very Dry Sherry – 15%

Fino is traditioneel een
delicate, droge sherry, gemaakt van de Palomino-druif en rijpt zo’n 4 tot 7
jaar onder een biologische schimmellaag die flor wordt genoemd. Hij heeft een
lichtgele strokleur. Deze Lustau was
licht fruitig op banaan, aardappel en amandelnoten maar offreerde op smaak ook
een licht zilte hint met wat hout en citroen. De afdronk was niet erg lang,
maar wel mooi drogend met voldoende aciditeit om hem extra delicaat over de
tong te doen glijden.

Wederom een erg
aangename verrassing. Ik denk dat deze het erg goed zou doen bij (of na) een seafood platter in het Lochindaal hotel.
Maar dat is wellicht vloeken in de hel.

Glen Scotia 1992 Coilltean Fino Butt #3 – Samaroli – 45%

Deze reeds in 2009
gebottelde Glen Scotia offeerde eerst weinig goeds. Ik had kaas, rubber en
karton op de neus. Flink wat OBE, leek het wel. Maar als je hem tien minuten
liet staan werd hij beter, veel beter. De onfrisse aroma’s maakten plaats voor
rosbief, mokka en geroosterde koffiebonen. Echt apart, maar wel schitterend. Op
smaak was het in eerste instantie een echte bom. Vreemd genoeg begon hij erg
robuust, maar eens hij de smaakpapillen had omfloerst, werd hij plots erg
delicaat en verfijnd.

Erg aparte en interessante
Glen Scotia, zoveel is zeker.

Coal
Ila 9 Year Old 2007 Signatory Vintage UCF – 46%

Hola! Zei er daar iemand
dat we Caol Ila gingen proeven. Ik ging alvast op het puntje van mijn stoel
zitten. Caol Ila is mijn favoriete Islay whisky. Ik heb er al tientallen
geproefd en nog geen enkele is mij tegen gevallen. Deze jongeling werd door
Signatory gebotteld uit twee bourbon barrels. Op de neus gerookte hesp,
makreel, olijfolie, banaan en citrus. Dat werkt! Op smaak… meer van
hetzelfde. De middellange afdronk was zacht rokerig en opnieuw verrassend zoet.

Een schoolvoorbeeld van
Caol Ila, maar met een erg zoete twist.

Edradour
12 Year Old 2003 PTM Cask #150

PTM: ik had er eerlijk
gezegd nog niet van gehoord. Het is de afkorting van Peated Through Maturation.
Het leuke aan deze whisky is dat het de klassieke Edradour whisky betreft, maar
wel gerijpt op een voormalig Islay vat. U raadt het al: een vat waar eerder
Caol Ila op rijpte. Fruitig zoet, quasi exotisch zelfs, op mango en ananas. Op
smaak was de balans tussen het fruit, hout en de turf excellent, echt waar! De
afdronk was heerlijk lang en bijzonder interessant.

Dit is Edradour? Mooi!
Absoluut geen turf op de neus, maar op smaak des te meer. Super.

Ik zie het al: ik hoopte
dat dit een erg interessante tasting zou worden. Ik kwam allesbehalve bedrogen
uit – en de rest van de afgeladen zaal evenmin – en liet dat aan het eind van
de avond ook aan de gastheer en zijn sympathieke betere helft Nikkie weten. Dat
ze maar gauw een vervolg aan deze tasting moesten breien. Er werd mij op het
hart gedrukt dat dat zou gebeuren.

Ik schrijf me nu al in.

May
the Malt be with you!