Afgelopen zondag, 18 juni, zakte ik af naar het erg mooie San Marco Village op de Boomsesteenweg in Schelle om een bezoekje te brengen aan de allereerste editie van de Global Spirits Expo.
Ik was er onder de indruk van het aantal standhouders en van de producten die ze bij hadden. Ik heb, geloof ik, nog nooit zoveel gin bij elkaar gezien. En dat maakte het best moeilijk om te kiezen. Want hoeveel G&T kan je naar binnen kappen en dan nog veilig terug naar huis met de wagen? Niet al te veel, dus wikken en wegen was de boodschap.
Ik ging in alle eerlijkheid vooral voor de whisky, maar aan het einde van de dag stelde ik toch vast dat ik meer gin dan whisky had geproefd. Zou het kunnen dat het weer – dat zo’n 29° bleek te zijn – hier voor iets tussen zat? Ongetwijfeld. Dat verklaart wellicht ook waarom de opkomst wat lager lag dan je zou mogen verwachten. Want het was een groots opgezette beurs, prachtige locatie en toch vond ik de zalen wat aan de lege kant (ik was er van 14u tot 17u30). Dat is zeker niet aan de organisatie gelegen, want die heeft er echt alles aan gedaan om het iedereen naar de zin te maken. Het goede weer was zeker een ‘spelbreker’ in dit geval. Mijn enige twee puntjes van kritiek? De zaal was, hoewel smaakvol, erg donker, waardoor ik soms moeite had om te zien welk product werd aangeboden. Daarnaast vond ik het lastig dat er geen gewone bar beschikbaar was om tussendoor een frisdrank te nuttigen (er was wel voldoende plat water voorhanden op de tafels, toegegeven, maar een cola tussendoor had ik wel gelust).
Maar goed: wat hebben we geproefd en goed bevonden? Cotswold Gin, Brockmans Gin, Mister Y Gin (van eigen bodem), Dune Gin (ook Belgisch), Drunken Horse Gin (euh… yup, Belgisch!) maar ik was nog het meest (aangenaam) verrast met de verschillende Antwerpse gins van HAVN. Vooral de zilverkleurige ‘Copenhagen’ en de zwarte ‘Antwerpen’ vond ik erg, erg lekker. Daar ga ik toch zeker een fles van in huis halen. Hetzelfde kan zeker gezegd worden van de nieuwe Wagging Finger ‘Quercus Rubra Fino’ gin. Wederom een schot in de roos voor Erik Molenaar.
Op het vlak van whisky heb ik dus niet veel geproefd, maar wel één en ander in sample flesjes meegenomen om later te proeven, als de temperaturen weer wat gezakt zijn. Toch heb ik twee single malts geproefd. Ik vond de Highland Park Valkyrie erg goed meevallen (had lage verwachtingen, want HP is in mijn ervaring wat van zijn pluimen kwijtgeraakt de laatste jaren), maar de Strathisla 25 Year Old van Gordon & Macphail die ik bij Paul Druijve geschonken kreeg, was toch wel een prachtig dessertje. Maar de one for the road was een snoepje dat Jurgen – van het gelijknamige whiskyhuis – mij aanbood: A.D. Rattray’s Dufftown 33 years old 1982. Machtig lekker!
Ik keerde, gewapend met zo’n 20 samples en een vers flesje plat water voor onderweg, terug naar Gentbrugge, waar ik prompt op de zetel in slaap viel.
Proficiat, Boris en Dimitri, met een vlekkeloos georganiseerde beurs. Ik zal alleen maar blije gezichten. Hopelijk volgend jaar iets zachter weer, zodat jullie meer blije gezichten naar de expo kunnen lokken.
May the Malt be with you!
