Het weekend van 7 en 8 november was het Thon Hotel in Brussel the placet to be voor liefhebbers van het betere gedistilleerd. Spirits in the Sky wordt terecht beschouwd als één van de beste whiskyfestivals die de Benelux rijk is.
Het festival wordt georganiseerd door Mario Groteklaes, sterkhouder van drankengroothandel The Nectar. De verhuis van Leuven naar Brussel is duidelijk goed verteerd, want het was over de koppen lopen, zoals dat heet. En ik zakte af op zondag. Naar verluid was het zaterdag nog drukker.
Er waren twee zalen met standhouders. Enerzijds de officiële producenten, anderzijds de onafhankelijke bottelaars – en tussen de verschillende standen whisky kon je ook ander lekkers ontdekken zoals rum, cognac, cachaça, sherry, porto, gin en ga zo maar door. Maar de nadruk lag wel op whisky.
Dat gezegd zijnde kon ik dit jaar bij de officiële releases weinig nieuws ontdekken. De markethouse bottelingen teren nog op hun gekende successen, blijkbaar. Wel leuk vond ik de spirit drink van de nieuwbakken distilleerderij Kingsbarns. En bij Compass Box nam ik met plezier een sample mee van de controversiële ‘This is Not a Luxury Whisky’-botteling. Bij Kilchoman lieten we ons foppen met de New Spirit Bramble Liqueur.
Ilse, Niek en ikzelf namen deel aan de Masterclass van Douglas Laing, onder leiding van Chris Leggat en Jenny Rogersons (die beiden in een vorig leven voor Auchentoshan werkten). De line-up was best indrukwekkend:
Auchentoshan 30 Year Old 1984 XOP
Glengoyne 17 Year Old 1997 Old Particular
Glenrothes 11 Year Old 2004 Old Particular
Glenrothes 25 Year Old 1990 XOP
Yula 20 Year Old Blended Malt
Laphroaig 25 Year Old 1989 XOP
Ik nam van elke fles nog een sample mee, dus u mag op afzienbare tijd een volledige tasting note van elke fles verwachten. Maar laat me toe te zeggen dat de Auchentoshan wat tegenviel (1984 = soapy), dat de Glenrothes magnifiek was en de Laphroaig subliem.
Het tweede deel van de middag brachten we door in de zaal met de onafhankelijke bottelingen. De in strakke lederen pakken dames van Dictator stonden er een beetje werkloos bij (was die aparte, afgeschermde hoek wel een goed idee?), maar bij Cadenhead en The Nectar was het drummen.
We maakte nog een praatje met Melanie van Kilkerran, die we ons nog konden herinneren als tour guide bij Glengoyne in 2012. Op die tafel maakten we trouwens kennis met een heerlijk single cask van Kilkerran dat speciaal voor The Nectar werd geselecteerd – gefinished op Barolo wijnvaten. Subliem!
In totaal scoorde ik 40 samples, kwestie van de komende weken/maanden weten wat te doen (en ik was geplaagd door een verkoudheid, waardoor ik ter plekke weinig kon ruiken/proeven, hoewel ik toch mijn best heb gedaan).
Hieronder een korte oplijsting van wat ik als ‘ontdekking’ heb ervaren, wetende dat ik lang niet alles heb kunnen proeven, uiteraard!
Kingsbarns Spirit Drink
Cachaça Salpucaia Velha
New Grove Rum Acacia Finish
Kilkerran 2007 Single Cask for The Nectar
Invergordon 40 Year Old 1974 XOP
Armorik Single Cask #3934 Breton Oak for Germany
En de tegenvallers:
Hudson Baby Bourbon
Kilchoman New Spirit Bramble Liqueur
Mombasa Club Strawberry Gin
Hammerhead 25 Year Old Czech Whisky
De likeur en aardbeien gin proefde ik voor de lol met heel lage verwachtingen, maar zelfs die warden niet ingevuld. Er is ongetwijfeld een markt voor, maar geen spek voor mijn bek. De Hammerhead is wel een heel pak duurder geworden, maar echt verbeterd is hij niet (goeie neus, maar op smaak valt hij tegen en een finish heeft hij niet).
Het was weer een geweldig weerzien met een heleboel bekende (en minder bekende) gezichten. Mijn welgemeende excuses aan degenen waar ik niet meer ben bij langsgelopen. De klok tikte sneller dan ik besefte. Maar we zien elkaar ongetwijfeld volgend jaar opnieuw op dit geweldige festival, waar Mario en zijn team terecht trots op mogen zijn.
May the Malt be with you!
