WhivieBlog

Distilleerderij: Cameronbridge
Regio: Schotland
Fles: Cameronbridge 34 Year Old 1987/2018, Cadenhead, Bourbon Barrel, 222 bts
Kleur: goud
ABV: 52.8%

Vruchtenhartjes

Cameronbridge werd opgericht in 1824 door John Haig, de whiskybaron achter de blend van dezelfde naam. Zijn neef, Robert Stein, was de uitvinder van de column still. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat Cameronbridge de eerste distilleerderij was weer dit type werd gebruikt. Wat weinigen weten is dat de spirit ook gebruikt wordt voor Smirnoff Vodka, Tanqueray Gin en Gordon’s Gin. Maar wij proeven een single cask grain gebotteld door Cadenheads na 34 jaar op een bourbon barrel.

Snoeperig zoete neus op aspartaam en vruchtenhartjes (u weet welke ik bedoel, toch?) met een hint van bakboter, vanille en banaan. Limoen op de achtergrond. Niet slecht, maar ook niet wereldschokkend.

Olieachtig en zacht op de tong. Verrassend zacht voor dit ABV, moet ik zeggen. Doet ook veel jonger aan dan zijn 34 jaar. Vanille, mandarijn, snoepgoed, hout en iets van gum. Wordt redelijk pikant op witte peper en wat kruidnagel.

De afdronk is eerder kort op banaan en limoen en flink wat vanillesuiker.

Mierzoet maar bevredigend. Mijn 7^e grain van deze mastodont van een graandistilleerderij.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 23-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Carsebridge
Regio: Schotland
Fles: Carsebridge 30 Year Old 1979/2009, Duncan Taylor Rare Auld, cask #33038, 164 bts
Kleur: vol goud
ABV: 52.3%

Komijn

Carsebridge begon haar carrière als moutdistilleerderij in 1799, maar in 1852 werden beide potstills vervangen door column stills. Blends begonnen immers te boomen en de eigenaars zagen er heil in het geweer van schouder te veranderen. In 1877 zijn de eigenaars medeverantwoordelijk voor de oprichting van DCL (de voorlopig van Diageo), maar in 1983 gaat de fabriek onherroepelijk dicht. Ik proef een 30-jarige uit de bekende Rare Auld reeks van Duncan Taylor, gebotteld in 2009.

De neus start erg gesloten. Hij heeft flink wat tijd nodig, maar mits geduld en hardwarmte komen er mooie aroma’s vrij: ontbijtgranen, heidehoning, vers gemalen koffie, gedroogde bloemen en overrijpe perzik. Licht drogend, dat wel.

Hij is olieachtig, bijna stroperig, op de tong. Erg zoet op vanille, kaneel en kokosmelk. Potloodslijpsel en zachte kruiden (gember, kruidnagel, komijnzaad) met een bittertje van het hout. De kruidigheid wordt vanaf de tweede slok veel groter en maakt hier bijna een pikante grain van.

De afdronk mocht wat mij betreft wat langer zijn, alsook iets zoeter. Deze wordt redelijk snel bitter en droog. Gember op het sterfbed.

Solide grain, maar nergens meer te vinden, natuurlijk. Raar maar waar, dit is nog maar mijn derde Carsebridge, maar het is helaas wel de minst indrukwekkende van de drie.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 22-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).