‘Hey, Mark, ik zou voor mijn verjaardag een tasting willen
geven aan vrienden en familie. Ik plan 7 flessen uit mijn geboortejaar open te
trekken. Bij deze zijn jij en Sofie uitgenodigd’.

Nou, dat is wel een uitnodiging die ik niet zou afslaan.
Niet alleen is Niek als meer dan twintig jaar één van mijn beste vrienden, maar
bovendien zag ik het helemaal zitten om allemaal whisky, stuk voor stuk
gedistilleerd in 1974, te proeven. Liquid
history, noem je zoiets. Ik zag het al helemaal voor me: gezellig met het
vrouwtje aan de tafel aanschuiven, niet zelf moeten presenteren, maar heerlijk
genieten… Maar dat was zonder de waard gerekend.

‘Oh, ja, gij klapt dat wel aan elkaar voor mij zeker?’

Nu moet ik bekennen dat, mocht Niek het aan iemand anders
gevraagd hebben, ik toch wel een beetje in mijn gat gebeten zou zijn geweest,
dus deed ik het met heel veel plezier.

En plezier hebben we gehad, amai. Flink gelachen. En
heerlijk spul geproefd. Een topavond, zoals u hieronder zal kunnen lezen.

Locatie was de prachtige Rolf Benz Lounge van Interieur
Vanderwaerden op de vierde verdieping in de Ghelamco Arena – met zicht op het
voetbalveld van AA Gent. Zeker een bezoekje waard, overigens.

Terwijl de genodigden druppelsgewijs binnenstroomden,
schonk Niek een aperitiefje: 1808 Barely Legal Rum van de Illegal Tender Rum
Company uit Australië, een flesje dat hij van zijn meeste recente reis had
meegebracht. Deze ongerijpte rum heeft trouwens al wat mooie prijzen in de
wacht gesleept. Leuke start van de avond.

Nadat iedereen geknuffeld en gekust had, kon ik – na een
korte introductie door de jarige gastheer – aan de slag.

Alvorens de eerste whisky te schenken wilde ik wel eerst
wat vertellen over zowel Niek als over 1974, kwestie van het thema van de avond
niet uit de weg te gaan. Want 1974 was nu niet bepaald een topjaar. Immers, het
was het jaar waarin enkele rampen zich hadden voltrokken: Turkish Airlines 981
stort neer, Turkse troepen bezetten Cyprus, Cycloon Tracy veegt het
Australische Darwin van de kaart, ABBA wint het songfestival…

Gelukkig was het niet allemaal kommer en kwel. De Duitsers
gaven de Hollanders lik op stuk in de Wereldbekerfinale, Queen brengt Niek’s
favoriete nummer uit en Volkswagen lanceert de Golf als opvolger van de Kever
(Willy – vader van Niek – reed in 1974 met zo’n Kever en Niek rijdt vandaag met
een Golf, stel je voor… Sterker nog, Willy is van ’47 en Niek van ’74… spooky…
daar bestaan complottheorieën over!). De eerste F-16 Fighting Falcon doorkruist
de hemel.

Maar bovenal, in 1974 werden heel wat celebrities geboren.
Denken we maar aan Joaquin Phoenix, Robbie Williams, Christian Bale, Leonardo
Di Caprio en… tromgeroffel… mijn makker Niek Verniers.

Ja, Niek en ik hebben al heel wat watertjes doorzwommen. We
zijn beiden verslingerd aan Star Wars en whisky – een geweldige combinatie. Zo
hebben we samen al flink wat edities van FACTS achter de rug, waar we
verantwoordelijk zijn voor de guest stars (en dus al flink wat avonturen met
acteurs en actrices hebben beleefd – sommige niet voor publicatie vatbaar),
trokken we samen al een paar keer naar Schotland en hebben we – met de hulp van
zijn lieftallige eega en fotografe Ilse Everaert – een boekje geschreven over
onze favoriete hobby.

Enfin, u begrijpt het al… we zijn onafscheidelijk, door dik
en dun (waag het niet!). Maar na deze lyrische beschrijving van onze
vriendschap vond ik het welletjes en werd het hoog tijd om aan de slag te gaan
met de flessen, waarvan het goedje gedistilleerd in het jaar waarin Magda haar
zoon op de wereld had gezet: 1974.

Glen Grant 5 Year Old 1974 – 40%

‘Zo maken ze hem niet meer, meneer’. Ge moogt gerust zijn.
Deze ogenschijnlijk lichte en zeer toegankelijke whisky deed al snel menig
wenkbrauw in appreciatie omhoog schieten. Ja, licht en toegankelijk, tuurlijk,
wat had je dan gedacht. Maar heerlijk zoet en fruitig en een pak complexer dan
zijn huidige tegenhanger. En na een half uurtje in het glas werd hij nog beter
(toegegeven, na een uur was hij dood).

North
Port – Brechin 1974/1993 – Gordon & Macphail Connoisseur’s Choice – 43%

Deze distilleerderij is al sinds 1983 gesloten en in 1990
werd er een supermarkt neergepoot. De whisky, die ondertussen langer op fles
zat dan in het vat, was een specialleke.
Een beetje een vuile jongen, hoewel we niet van een echte off-note konden
spreken, maar het OBE loerde wel om het hoekje. Dat gezegd zijnde, vond ik ‘m
verrassend fruitig en best lekker. Voor mij was het de op één na beste van de
avond.

Benrinnes 1974/2008 – Gordon & Macphail Connoisseur’s
Choice – 43%

We bleven nog even bij Gordon & Macphail en proefden
een erg fruitige en zeer aangename Benrinnes die meer dan 3 decennia mocht
slapen in de warehouses in Elgin alvorens onze smaakpapillen te verblijden.
Trouwens, wist je dat Niek en Ilse de Benrinnes (een berg van 841 meter hoog)
beklommen hebben en op de top zo’n drammetje hebben baasgemaakt? Zonder mij!
Da’s lef hebben. Enfin, daar moeten we het tijdens de pauze maar even over
hebben…

Na de pauze was het tijd voor de echte kleppers.

Macallan 23 Year Old 1974 – Hart Brothers – 43%

Hart Brothers werd opgericht in 1988. Toen ze hun tienjarig
bestaan vierden – in 1998 dus – bottelden ze deze 23-jarige Macallan. Zoals te
verwachten was, betrof het een zeer lekkere en erg fruitige maar toch een
tikkeltje atypische whisky van deze Rolls Royce onder de Speysiders. Ik vond
hem vooral erg consistent. Neus, smaak en finish lagen perfect in elkaars
verlengde. Alle aanwezigen, ook Niek’s ouders en schoonouders, waren het er
over eens: dit is een whisky die iedereen zal lusten.

Inchgower 36 Year Old 1974 – The Nectar of the Daily
Drams – 47.3%

Nou, dit was voor mij de topper van de avond. Niet zozeer
omdat het de oudste (qua rijping) van de avond was (hoewel dat natuurlijk wel
het karakter van deze whisky gevormd heeft), maar omdat hij een absoluut
geweldige smaaksensatie opleverde. Dit werkpaard produceert bijna uitsluitend
voor de blenders, dus moet je wel uitwijken naar onafhankelijke bottelaars wil
je deze malt proeven. Maar dat is meer dan de moeite waard.

Linkwood
30 Year Old 1974 – Rare Malts – 54.9%

De favoriet voor de meerderheid was deze 30-jarige Linkwood
uit Diageo’s terecht volprezen Rare Malts reeks. Voor mij was het een blij
weerzien. De enige whisky die ik eerder al had geproefd. En ja, dit is een
geweldige topper en bovendien een whisky die een explosie van fruit vertoont
als je er een paar druppeltjes water aan toevoegt, iets wat Niek liever niet
doet, maar vanavond op mijn aanraden toch probeerde met een grote glimlach tot
gevolg. Kijk eens aan…

Ledaig
Vintage 1974 /1992 – 43%

U weet uiteraard dat Ledaig de geturfde versie van
Tobermory is. Deze whisky – die wederom al langer op fles zit dan dat hij in
het vat heeft doorgebracht – vertoonde op de neus echter geen spoortje rook
meer. Integendeel, hij was erg fruitig en ronduit schitterend. Niemand had dat
verwacht, ook Niek niet en ik al helemaal niet (want dan had ik ‘m niet
achteraan op de tasting gezet). Maar een waardige afsluiter, zeker weten.

Het fijne aan deze line-up – afgezien van het feit dat het
natuurlijk allemaal oude whisky is – was dat elke whisky van een erg goeie
kwaliteit was. Er zat geen enkele whisky tussen die niet bekoorde. Geen enkele
valse noot. 1974 mag dan misschien een rampjaar geweest zijn, whisky maken
konden ze alleszins. Dat ik dit heb mogen meemaken (werken, ja!), zeg.
Topavond.

Goeie whisky, goeie vrienden, goeie grappen… het zou zo
maar de slogan van een goedkope blend kunnen zijn, maar het omschrijft de avond
perfect.

Afsluiten deed ik met een kort (eigenlijk veel te lang)
overzichtje van Niek’s whiskyreizen, waaruit duidelijk werd dat hij al meer
distilleerderijen bezocht heeft – zowel in Schotland, maar ook in Japan en
Australië – dan ik ooit in mijn leven zal doen (wat ik hem niet in dank afneem,
ge moogt gerust zijn), wat aantoont dat Niek een kenner is (hoewel hij te
bescheiden is om dit zelf toe te geven, hij noemt zichzelf gewoon liefhebber – my ass!). De enige reden waarom ik hem
nog niet unfriend heb, is het feit
dat hij meestal de reis begint en afsluit met Auchentoshan.

Alle gekheid op een stokje… Niek, bedankt makker. En niet
alleen voor deze tasting uiteraard. You know what I mean, brother. Wij gaan nog veel herinneringen maken!

May the Malt be with you!

PS. Bedankt voor de foto’s, Rik!