Bottelaar: Johnnie Walker
Regio: Schotland
Fles: Johnnie Walker Blue Label Ghost &
Rare (Brora & Rare)
Kleur: koper
ABV: 46%
Meesterwerk
De Johnnie Walker Blue Label is het
paradepaardje van het huis. Hij is razend populair als geschenk, komt in een
eindeloze stroom special editions en… gelukkig… is absoluut heerlijk. Maar in
2017 pakte Johnnie Walker uit met een nieuwe, gelimiteerde editie van hun
‘blauwe’: de Johnnie Walker Ghost & Rare. In deze eerste uitgave draait het
om Brora. Maar ook Pittyvaich en Cambus – eveneens gesloten distilleerderijen –
spelen een rol. Daarnaast krijgen we ook Clynelish, Royal Lochnagar,
Glenlossie, Glenkinchie en Cameronbridge. Het resultaat is een fles van 250
EUR, weliswaar in een oogstrelende verpakking. Ik heb lang getwijfeld of ik me
hiervan een fles moest aanschaffen. Totdat ik ‘m op een festival kon proberen.
De twijfel was meteen weg en twee flessen kwamen op de bestellijst.
Het komt niet vaak
(of toch veel te weinig) voor dat ik een OMG-moment beleef wanneer ik voor het
eerst een whisky ruik. Dit is er zo eentje. Erg rijke en aromatische, complexe
neus op geroosterde ananas, perzik en appelsienen, aangevuld met aardse tonen, alsof
ik in een dunnage warehouse met
aarden vloer sta te nosen. En hoewel
het erg moeilijk inschatten is hoeveel Brora er precies in deze vatting werd
gebruikt, kan ik met de hand op het hart zeggen dat ik ‘m ruik! Ook de typische
waxiness van Clynelish is prominent
aanwezig. Flink wat noten (amandelen en hazelnoten) en een toefje honing zorgen
voor een extra zoete twist. Op de achtergrond is hij zelfs licht tropisch met
wat banaan en kokosnoot. Hint van eucalyptus. Mocht u het nog niet door hebben:
dit is erg complex!
De aanzet is erg
zoet, een tikkeltje kruidig en best rokerig. Geel en groen fruit evolueren
zachtjes naar moutsuikers en noten, aangevuld met munt, pijptabak, tuinkruiden,
donkere chocolade, suikerspin en crème brûlée. De rokerigheid wordt langzaamaan
groter.
De afdronk begint
rokerig, maar maakt dan snel plaats voor subtiele zoete, fruitige toetsen en wat
eik op het sterfbed.
Dit is een
bijzonder lekker Blue Label, waar de som echt wel veel meer is dan de
onderdelen. Een meesterwerk van de blenders. Oh ja… de tweede uitgave staat ook
al in de steigers. Die zou dan draaien rond die andere trophy malt van Diageo. U raadt het al: Port Ellen. Ik ben al te sparen.
90/100
Geproefd door
Mark Dermul op 21-05-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).
