Ik moet bekennen dat ik was opgestaan met een zwaar gevoel. Het zou vandaag immers onze laatste dag op Islay zijn. Maar gelukkig stonden er nog een paar leuke dingen op het programma alvorens we rond een uur of drie de ferry terug naar het vasteland zouden nemen.
Maandag 25 september 2017
Het afscheid van het personeel van de Harbour Inn viel ons zwaar. Ook al waren we er maar een paar dagen, hadden we toch met een aantal van de staff (Fiona, Claire, …) een goeie band opgebouwd. We lieten wel een mooi souvenir achter voor de Nederlandstalige bezoekers. Zij kunnen nu in het salon genieten van ons boek Whisky Voor Iedereen.
Gepakt en gezakt trokken lieten we de stad (nou, ja, stadje) Bowmore uit richting noordoosten. Onze eerste bestemming was de meest noordelijk gelegen distilleerderij op Islay: Bunnahabhain! Aangezien we er al om 10u waren, kregen we een exclusieve toer. En de foto- en videografen onder ons waren gelukkig, want er werd ons slechts één restrictie opgelegd: het stillhouse mocht enkel gefotografeerd of gefilmd worden van in het deurgat. Maar dat vonden we absoluut geen probleem.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Het feit dat het weer prachtig was en er amper wind stond, maakte ook dat de baai waarin de distilleerderij gelegen is bijna sprookjesachtig werd. Toegegeven, de distilleerderij doet een beetje aftands aan, maar de whisky die ze maken mag er best wezen. We kregen er maar liefst 8 te proeven, waarvan 2 bottle your own die exclusief op de distilleerderij beschikbaar zijn in flesjes van 200ml.
Op de route van Bunnahabhain naar Port Askaig kwamen we de site tegen waar in 2018 een nieuwe, 9de, distilleerderij actief zal worden: Ardnahoe Distillery. Dit is het geesteskind van Hunter Laing & Co, de onafhankelijke bottelaar die ontstond nadat Fred en Stuart Laing besloten uit elkaar te gaan. Fred bleef Douglas Laing & Co beheren met zijn dochter Cara, Stuart en zijn twee zonen starten Hunter Laing & Co op. Zou het kunnen zijn dat het feit dat Stuart zelf een nieuwe distilleerderij op Islay opstart de reden is dat hij niet langer zijn grond wil verkopen aan Jean en Martine Donnay van het nu gedoemde Gartbreck project? Wie zal het zeggen? Hoe dan ook, de werken voor deze nieuwe distilleerderij waren al flink onderweg. Maar we mochten helaas (maar wel begrijpelijk) de bouwwerf niet op.
De volgende halte – en de laatste van onze Islay avontuur – was er eentje waar ik persoonlijk erg naar had uitgekeken. Caol Ila is immers mijn persoonlijke favoriete Islay malt. Maar helaas… er waren volop werken aan de gang – één van de spirit stills werd vervangen – waardoor er geen rondleidingen mogelijk waren. En dit zal nog het geval zijn tot half oktober. De Master Distiller hoopt dan opnieuw de productie te kunnen opstarten.
Maar de sympathieke verantwoordelijke van het bezoekerscentrum maakte dat dubbel en dik goed met een tasting van enkele heerlijke releases. We proefden er 4 die er echt wel mochten wezen, inclusief de nieuwe Distillery Exclusive die – a first for Caol Ila – gedeeltelijk had gerijpt op rode wijnvaten. Hij was heerlijk en verdween meteen in de handbagage.
Na de obligate foto’s (weliswaar enkel van de buitenkant van de distilleerderij) werd het tijd om Port Askaig op te zoeken voor een lunch in het zonnetje in afwachting van de ferry naar Kennacraig.
Hoe wild de heenvaart was geweest, zo kalm was de terugtocht. De zee was een spiegel. Maar eens we de zonnige beschutting van Islay achter ons lieten en het schip volle zee koos, werden we verrast door een dichte mist. Wat een vreemde en ietwat onaangename ervaring om niet verder dan 50 meter voor je uit te kunnen kijken. En… niets te zien. Alhoewel… Halverwege de tocht werden we aangenaam verrast door een aantal bottlenose dolfijnen die langs het schip gleden in hun typische, elegantie manier. En er zaten echt wel mooie grote beesten bij, hoor.
Bovendien besloot de kapitein dat het moment gekomen was om de Schotse vlag te vervangen die wapperde aan de mast op de voorsteven. Ik vroeg wat er met de oude zou gebeuren en werd die prompt in de handen gestopt. Een leuk souvenir van deze reis!
Anderhalf uur later legde de ferry aan en konden we aan het laatste stuk – zo’n 2,5u rijden – beginnen richting Glasgow. Wat een prachtige route!
Dinsdag 26 september 2017
Dinsdagmiddag zou KLM ons terug naar Schiphol voeren, van waar uit we terug naar ons eigen nest zouden rijden, maar we hadden dus nog een hele voormiddag waarmee we aan de slag konden. En als je in Glasgow bent en de titel Toshan Man draagt, kan je natuurlijk niet anders dan je home away from home te bezoeken. We hadden een privétoer voor de officiële openingsuren geregeld en werden op een erg leuke rondleiding, doorspekt met historische feiten, getrakteerd. En zowel in het warehouse als in het visitor center proefden we nog heel wat lekkers, alvorens met souvenirs de Auchentoshan Distillery wederom te verlaten.
En dan naar de luchthaven voor een korte vlucht naar Schiphol en een lange rit naar huis. En zo kwam onze Trip to Islay ten einde. Maar we zullen ons deze reis nog erg lang heugen en één ding staat al vast: hier komen we zeker nog terug. Wellicht over een jaar of 5…
Graag maak ik van de gelegenheid gebruik om mijn geweldige reisgezellen Niek, Ilse en Dearly Beloved te bedanken, alsook de staff van alle distilleerderijen die ons bezoek zo aangenaam hebben gemaakt.
Voor meer foto’s verwijs ik graag naar mijn persoonlijke FACEBOOK pagina. En vergeet ook zeker niet naar de 4 Ramblings te kijken op YouTube!
May the Malt be with you!
