De Diageo Special Releases is steeds een leuk moment voor whiskyliefhebbers. Het is iets om naar uit te kijken. Niet zozeer omwille van de gelimiteerde oplage (en nog minder omwille van de maffe prijzen), maar dikwijls verschijnen hier juweeltjes die je anders niet zou kunnen proeven.
Ik keek dan ook enorm uit naar de Diageo Masterclass op zondag 7 november op Spirits in the Sky.
Echter: er werden slechts twee Special Releases gepresenteerd. Gelukkig waren het wel de twee kleppers waar iedereen naar uitkeek, zijnde de nieuwe Brora en Port Ellen. De overige drie, waarmee de Masterclass van start ging, waren Distiller’s Editions.
Dit was de line-up:
1. Dalwhinnie Distillers Edition 2000
2. Oban Distillers Edition 2001
3. Talisker Distillers Edition 2005
4. Brora 38 Year Old 15th Release
5. Port Ellen 37 Year Old 1978 16th Release
Helaas liet de presentatie van de Masterclass te wensen over. De Nederlandse Brand Ambassador gebruikte geen aanschouwelijke Powerpoint (‘ik hou meer van verhaaltjes’), presenteerde in ‘Hollands Engels’ omdat van de 31 aanwezigen er ‘slechts’ 30 Nederlandstalig waren en één Franstalige gast… maar wat vooral stoorde was het feit dat hij weinig tot veel te weinig informatie gaf. Het hoeft dan ook niet te verbazen dat hij het publiek niet op de hand had. Een gemiste kans.
Voeg daar aan toe dat de samples die geschonken werden bovendien ‘te klein’ waren. Er werd nochtans gebruik gemaakt van een bottle pilot, maar het schenken werd onderbroken want ‘anders heb ik niet genoeg voor iedereen’. Dit leidde tot protest van de bezoekers (want na het schenken van heel de zaal bleef er nog een halve fles over! Gelukkig werd dit bijgestuurd tegen dat we aan de Brora en Port Ellen kwamen.
Dus een flink valse noot in deze Masterclass, het moet gezegd! We hebben dan ook ons beklag gedaan bij de organisatie (die hier uiteraard absoluut geen schuld treft, laat dat duidelijk zijn), die onze feedback ter harte nam.
Enfin… back to the whisky at hand! Want die mocht er wel wezen.
Ik zal binnenkort uitgebreide tasting notes publiceren van alle whisky’s uit deze Masterclass (ik heb immers nog samples te pakken gekregen), maar graag laat ik hier mijn eerste indrukken achter.
De Dalwhinnie was aangenaam zoet terwijl de Oban een obligaat zilt randje had (weliswaar erg bedeesd) en de Talisker flink wat appelsien en peper vertoonde. Alle DE’s bleven mooi overeind en waren absoluut lekkere whisky’s in hun genre. Maar u zit natuurlijk te wachten op informatie van de Brora en de Port Ellen natuurlijk. Laat ik beginnen met de prijs… kwestie van uw enthousiasme wat in toom te houden. De Brora zal u zo’n 1400 EUR kosten, terwijl je voor de Port Ellen net iets meer dan het dubbele zal moeten ophoesten. Duur? Jazeker! Lekker? Absoluut!
De Brora 38 Year Old 1977, gebotteld op 48,6%, is 2984 flessen sterk. Absoluut geweldige neus op dieselolie, remsporen, hints van mest, herfstbladeren na een flinke regnbui, flink farmy dus, maar met een mooie toest van munt. Op smaak gaat het nog een beetje verder op hetzelfde elan, met assen en zoethout, teer en parrafine. Iets van amandelen. De afdronk, die lekker lang is, laat je mond helemaal droog achter. Eén van de beste Brora die ik al proefde (toegegeven, dat zijn er nog niet zo veel). Het was ook meteen mijn favoriete whisky van deze Masterclass en bij uitbreiding van heel het festival!
De Port Ellen 37 Year Old 1978, gebotteld op 55,2%, is 2940 flessen sterk. Zeewater, citrus, hoestsiroop en wat plasticine op de neus, maar verrassend zacht. Op smaak, daarentegen, explodeert deze PE met flink wat rook en limoensap. Textbook Port Ellen, me dunkt, met flink wat rook in de erg lange afdronk. Opnieuw een fantastische release, hoewel ik de 7th en 9th Release nog altijd beter, ook al zijn die wat jonger. Dat neemt niet weg dat dit de tweede beste whisky van het festival was.
We kunnen concluderen dat we meer dan waar voor ons geld kregen, zoveel is zeker. Alleen spijtig van die valste noot tijdens de presentatie. Gelukkig deed dat geen afbreuk aan de smaaksensatie.
May the Malt be with you!
