Het weekend van 5 en 6 november was het Brusselse Thon hotel weer the place to be, want Spirits in the Sky, of kortweg SITS, is één van de (zoniet het!) beste whiskyfestivals in de Benelux. Afgezien van het feit dat het steeds een prettig weerzien is met heel wat bekende gezichten (you know who you are), valt er ook altijd wet lekkers te proeven, uiteraard.
Maar omdat ik het proeven wil beperken, ga ik steevast gewapend met sample flesjes. De meeste standhouders zijn het ondertussen gewoon, natuurlijk. Niet minder dan 45 samples verdwenen in de rugzak om in de komende weken (zeg maar maanden) aan de lippen te zetten en van tasting notes te voorzien.
Zo scoorde ik 4 Armorik (ik heb een zwak voor die Franse single malt), 4 Bowmore, 2 Caol Ila, de meeste bottelingen voor de 10e verjaardag van The Nectar, 3 Westland, 3 Glenturret, enkele malts uit de Signatory Cask Strength Collection, de laatste Isle of Jura, Kilkerran new make en enkele grains. Oh, ik zou hem bijna vergeten: de Auchentoshan 1997 van Blackadder, natuurlijk.
Maar zoals gezegd hebben we ook een aantal dingen geproefd. Ik maak hieronder een lijstje:
1. Chivas Regal 25 Year Old
2. Death’s Door Wondermint Snapps Liqueur
3. Fijian Rum 11 Year Old BBR
4. Panama Rum 12 Year Old BBR
5. Barbados Rum 10 Year Old BBR
6. Trinidad Rum 25 Year Old The Nectar
7. Bowmore 16 Year Old 2000 Signatory UCF cask 800092
8. Wemyss The Hive Batch Strength
9. Wemyss The Peat Chimney Batch Strength
10. Clynelish 1997 ‘The Highland Mariner’ Wemyss
11. Compass Box Three Year Old Deluxe
12. Glenfarclas £511.19s0d
13. The Epicurean
14. Glenrothes 25 Year Old 1990 XOP Douglas Laing
15. North British 50 Year Old 1963 DL Director’s Cut
16. Laphroaig 26 Year Old 1989 XOP Douglas Laing
17. Belsazar Vintage Rosé Vermouth
18. Kavalan Sherry Oak
19. Bowmore 9 Year Old Sherry Wood
20. Glenfiddich IPA
21. Arran 13 Year Old 2001 Private Cask #2001/872 for The Nectar
22. AR7 Ardbeg Elements of Islay
23. Bunnahabhain 2001 ‘Hickory Mollasses Glaze’ Wemyss
De Chivas was een vloeibaar dessert op de neus, maar op smaak viel hij wat vlak uit. Van Death’s Door had ik de lekkere new make en de zeer lekkere gin al geproefd, maar hun nieuwe Wondermint was toch heel apart. Vloeibare King muntjes. De rums van Berry Brothers dan. Terwijl de Panama uitstekend was, had de Barbados wat tijd nodig. Die van Fiji daarentegen… foute boel. We spoelden onze mond meteen na met de uitmuntende Trinidad 25 voor The nectar.
Er stond weer heel wat lekkers bij Signatory en ik kon niet weerstaan aan de Bowmore 2000. Aan de overzijde, bij Jacqueline van Wemyss, lieten we ons The Hive en The Peat Chimney – beiden de nieuwe Batch Strength botteling – welgevallen, maar de Clynelish 1997 was erg lekker. Eén van de beste whisky’s die ik zondag proefde.
Hetzelfde kan gezegd worden van de Three Year Old Deluxe van Compass Box – die ook Clynelish-driven mag genoemd worden. De Glenfarclas Family Casks met de vreemde naam (die verwijst naar het aankoopbedrag destijds) viel mee, maar was zeker niet uitzonderlijk. Hetzelfde kan gezegd worden van de Regional Lowland Malt van Douglas Laing The Epicurean. Mooie verpakking, maar daarmee is het meeste wel gezegd. Voornamelijk Auchentoshan, wat Glenkinchie en Aisla Bay maakten hem een beetje scherp. Ik was er niet zot van. Dat was ik echter wel – en nog geen klein beetje – van de andere drie bottelingen die we proefden, met name de Glenrothes 1990 en de Laphroaig 1989 uit de XOP reeks. Maar de North British 1963 Director’s Cut was wederom één van de highlights van dit festival.
Van 16u tot 17 nam ik ook deel aan de Masterclass van Diageo, waarop onder andere de nieuwe Brora en Port Ellen stonden geprogrammeerd. Daarover morgen meer. Dat verdient een apart verslagje…
Na de Masterclass keerden we nog even terug naar de zaal om afscheid te nemen. Uiteraard ging dat gepaard met nog een paar laatste glaasjes…
Ik was aangenaam verrast met de Belsazar Vintage Rosé Vermouth die het ongetwijfeld erg goed zal doen in de cocktailbars. De Kavalan Sherry Oak (geen Solist!) was een ontdekking, terwijl de nieuwe Bowmore 9 Year Old Sherrywood wat tegenviel.
De Glenfiddich IPA stelde flink teleur. Ik had daar al zoveel van gehoord (net als zijn broertje XX), maar bekoren deed hij absoluut niet. Ik liet de XX dan maar voor wat het was. De Arran Private Cask voor de Nectar was een mooie, maar afsluiten deden we met twee kleppers: de nieuwe Ardbeg Ar7 van Elements of Islay, op sherry gerijpt en de Bunnahabhain 2001 van Wemyss.
Ja, het was weer een feestje, zoveel is zeker. Mario en zijn team slagen er keer op keer in een geweldig festival neer te zetten waar de sfeer altijd goed zit. Editie 2017 staat al op de kalender genoteerd.
May the Malt be with you!
