Ik ben nog niet zolang whiskyliefhebber (casual drinking sinds 2002, en nog maar ‘serieus’ aan het proeven sinds 2009) en wordt daarom dikwijls – en volledig terecht – beschouwd als een beginneling. Dat kan natuurlijk geen kwaad. We moeten allemaal een keertje starten, nietwaar? Ik ben er trots op een novice te zijn, want dan kan het alleen maar beter worden.

Zou ik graag een connoisseur zijn? Zeker, waarom niet? Is dat mijn betrachting? Niet bepaald. Zoals altijd is het af te leggen parcours interessanter dan het bereiken van de bestemming. Ik ben niet gehaast. Er is nog heel wat te ontdekken en ik ben leergierig (tot groot ongenoegen van mijn lever).

Ja, ik drink af en toe whisky, al sinds zo’n 8 jaar, maar pas vorig jaar geraakte ik echt geïnteresseerd in en gepassioneerd door whisky, nadat ik voor mijn 39e verjaardag van mijn collega’s een Schotse single malt kreeg. Het was de Auchentoshan 12 Year Old (OB), in de nieuwe, hoekige fles waarin alle Toshans sinds 2008 gebotteld worden.

En hoewel ik bijna 300 verschillende whisky’s in mijn cabinet heb staan op het moment dat ik dit schrijf, heb ik er helemaal geen moeite mee om te verklaren dat ik A Toshan Man ben, die alles verzamelt wat ook maar enigszins met die distilleerderij te maken heeft. Dit heeft niet zozeer met de kwaliteit van de whisky te maken (die ik goed vind, maar niet buitengewoon), maar alles met het feit dat het dit label was dat mij het pad naar de wondere wereld van whisky heeft getoond. Vergelijk het met je eerste liefje. Je vergeet haar nooit en ze heeft voor altijd een speciale plaats in je hart, hoe hard je dat ook probeert te ontkennen.

Ik wordt op festivals of tastings – of gewoon tijdens een drammetje met vrienden – gevraagd wat mijn favoriete whisky is. En hoewel ik van verschillende drams hou (zoals Bushmills, Lagavulin, Bernheim Original, Greenore… en ga zo maar door – ik ben tenslotte nog een novice), antwoord ik steevast ‘Auchentoshan’! Vele wenkbrauwen schieten dan omhoog en menig scheef Han Solo-lachje is dan mijn deel. Je ziet ze bijna denken ‘beginneling!’ Ze leggen gelukkig de wellevendheid aan de dag me niet in mijn gezicht uit te lachen, onbewust zichzelf zo een kopstoot met twee jaar waarborg besparend.

Enfin, even serieus. Na het proeven van meer dan 200 whisky’s en het publiceren van tasting notes voor ongeveer de helft van dat aantal op mijn whiskyblog (www.whivie.be), weet ik zeer goed dat er beter spul bestaat. But my heart belongs to Auchentoshan (hé, dat zou de titel van een hit kunnen zijn, niet?).

De tweede reden dat ik zo verslingerd ben aan Auchentoshan is de naam zelf. Ik bedoel… Kijk nog eens goed: Auchentoshan. De elegantie. AUCHENTOSHAN. Wow! En het klinkt geweldig – als je weet hoe het uit te spreken. Ik heb al van alles gehoord. Allemaal tesamen, nu: ‘augen-tosjun’. Niet slecht. Blijven oefenen. Sommige mensen denken dat het een Japans merk is. Wel, het is in Japanse handen, dus een half punt, maar geen sigaar.

De derde reden om Auchentoshan in het hart te dragen is het feit dat er door vele (would be) connoisseurs op neergekeken wordt als die eerder platte, lichte Lowlander die de smaakpapillen weinig te bieden heeft. Oh, ze zitten er zo naast! Toegegeven, de distilleerderij wordt door Serge Valentin van Whiskyfun geklasseerd als een Cru Bourgeois (dus 1,5 van de 5 sterren) en hij heeft wellicht gelijk. Er zijn een aantal expressies die niet aan de standaard voldoen (bijvoorbeeld de Auchentoshan Classic) of zelfs gewoon niet lekker zijn (bijvoorbeeld de Auchentoshan Montrose Wine Finish van Malts of Scotland). Maar hebben niet alle ouders (lees: distilleerderijen) zonen (of dochters, whatever) die het verkeerde pad op gaan? Moeten we ze daarom loochenen? Ik dacht het niet.

Auchentoshan heeft overigens ook enkele winnaars* opgeleverd, hoor:

93 Auchentoshan 50yo 1957/2007 (49.5%, OB)

92 Auchentoshan 21yo 1970/1991 (43%, OB)

92 Auchentoshan 31yo 1966/2001 (45.8%, OB)

92 Auchentoshan 33yo 1967/2001 (45.3%, Douglas Laing OMC, 162 Bts., D11/’67 B02/’01)

90 Auchentoshan 29yo 1973 (51.4%, OB, C#803)

90 Auchentoshan 31yo 1966/1997 (45.1%, OB, C#509, Hogshead)

90 Auchentoshan 1983/2004 (46%, Berry Bros, C#513)

90 Auchentoshan 24yo 1984/2008 (57.2%, Signatory for Vinothek St.Stephan Vienna, C#265)

* bron: Whiskyfun.com, SergesBest.PDF

Dat zijn toch voldoende redenen om van een whisky te houden, niet? Ik was vroeger ook dikwijls de underdog (boohoo, the kid’s had a bad youth, eh? – wel, niet echt, maar dat doet nu niet terzake). En niemand, maar dan ook niemand, haalt de naam van mijn meisje – ik heb het nu over de whisky, hé – door het slijk zonder daarvoor de prijs te betalen.

In september ga ik de distilleerderij bezoeken en enkele flessen afvullen tijdens de VIP-tour (da’s bijna zoiets als kindjes krijgen, hé). Ik zal met veel plezier en overtuiging een mooi verslag neerpennen van deze reis naar Schotland (ik ga natuurlijk veel meer zien dan louter Auchentoshan), opgesmukt met enkele foto’s. Misschien kan ik u zo overtuigen van de kwaliteit van deze Lowlander.

Anderzijds denkt u dan misschien nog steeds dat ik mijn verstand verloren heb om A Toshan Man te zijn, maar u begrijpt misschien dan wel waarom en kan er dan begrip voor opbrengen. Zoniet, tja, dan is er nog altijd die kopstoot met twee jaar waarborg.

The defence rest, Your Honour.

Mark Dermul
Toshan Man