WhivieBlog

Het is achter de schermen een race geweest onder enkele Whivie-bloggers om als eerste een fles Duvel Distilled te bemachtigen en natuurlijk ook om als eerste een tasting note te kunnen posten …

Het was dan ook geen toeval dat er op 12/12 (de dag waarom deze whisky voor ’t eerst te koop was) een Whivie home tasting party bij ondergetekende gepland was. Het feit dat deze bijeenkomst wegens gezondheidsredenen uitgesteld diende te worden, was een somber voorteken en niet de enigste zwarte wolk boven dit verhaal.

Om een exemplaar van deze Distilled op de kop te tikken, hadden Ilse en ik deze ochtend met een collega afgesproken aan de Duvel Shop in Puurs. We waren nog onderweg als we reeds een sms ontvingen met onheilspellend nieuws: Er zouden reeds méér dan 2.000 mensen voor de deur staan bij Moortgat. Vanf 7u00 deze ochtend stonden de eerste gegadigden reeds aan te schuiven.

Bij de verkeerslichten aan de afrit werd de omvang van deze tragedie duidelijk: Wagens stonden niet enkel in het rechtse voorsorteervak, maar eveneens in het tweede rijvak om de afslag naar de Duvel Shop te nemen. Passagiers verlieten op het kruispunt hun wagens om hun plaatsje in de wachtrij op te eisen.

Zowel de mensen van brouwerij Moortgat, als de ordediensten waren niet voorbereid op zo’n opkomst. De politie moest in allerijl versterking laten aanrukken om wegen af te zetten. De agenten waren zichtbaar niet opgezet met de situatie en probeerden, tevergeefs, om de mensenmassa van de rijbaan te houden en zo te voorkomen dat het verkeer volledig zou vast komen te zitten.

Om exact 10u00 opende de shop zijn deuren en zette de mensenmassa zich in beweging. Op zich schoven we aan een behoorlijk tempo door en in de rij kwamen de tongen al snel los, om de koude te verbijten. 45 minuten later werd er, via een megafoon, omgeroepen dat alle 2.750 flessen verkocht waren. Meer dan de helft van de opgedaagde belangstellenden dropen zichtbaar teleurgesteld af. Anderen namen het dan weer sportief op, en maakten lachend een afspraak voor volgend jaar.

Het is mij vooral opgevallen dat er meer verzamelaars dan whiskydrinkers in de rij stonden. Het item in het Vtm-nieuws van woensdag 09-12-2009 heeft hier zeker toe bijgedragen.

Al voelden we ons toch een beetje beduveld, we hebben het niet aan ons hart laten komen en hebben deze avond afgesloten met een lekkere Single Malt.

Distilleerderij: The Glenlivet
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: 18 Year Old
Kleur: zonlicht
ABV: 43%

12 + 3 is 15, 15 + 3 is 18

The Glenlivet prijst deze Scotch aan voor “de kenner”; en op de fles noemen ze hem zelfs “aristocratisch”.

Deze Single Malt kleeft aan het glas als heldere honing.

Deze dram geurt naar muskaatnoot. Hij roept ook de geur op van een oude stoffige zetel op zolder of een antieke eiken kast die lang niet geopend werd. Na een tijdje komt ook chocolade naar boven.

De smaak is een combinatie van zoete sinaasappel, bittere noten en amandelkoekjes.

Deze whisky heeft een lange, licht rokerige afdronk, die op de tong en aan de tanden blijft plakken.

Met deze Single Malt heeft The Glenlivet een echte digestieve dram in zijn range. Zowel deze 18 Year als de 15 Year Old hebben een zeer uitgesproken smakenpallet. Maar mijn voorkeur blijft toch uitgaan naar de jongste uit The Glenlivet-familie.

geproefd door Niek Verniers & Ilse Everaert op 12-12-2009

Score: 77

Distilleerderij: Ardbeg
Regio: Schotland (Islay)
Fles: geen leeftijd
Kleur: stro
ABV: 40%

‘Ardbeg Light’

OK, vooreerst, dit is slechts de tweede Ardbeg die ik probeer. De eerste was de Ardbeg 10 Year Old (die door sommigen als de beste ter wereld wordt omschreven en dat is niet ver van de waarheid). Dus deze Blasda, wat Keltisch is voor ‘zoet en heerlijk’, krijgt een voorsprong en de verwachtingen zijn hooggespannen.

Blasda wordt soms wel eens de ‘Ardbeg Light’ genoemd, ongetwijfeld niet naar de zin van de producenten bij Ardbeg, maar anderzijds niet onlogisch. Deze Ardbeg wordt immers gebotteld op een sterkte van 40% ABV, terwijl (afgezien van de Serendipity) alle andere Ardbeg expressies op minimaal 46% ABV worden op fles getrokken. Bovendien heeft de Blasda slechts 8 ppm turfgehalte. De meeste Ardbeg’s hebben minimaal 24 ppm en zijn dus een pak rokeriger!

Op de officiële site van Ardbeg wordt het als volgt omschreven: ‘We undertook an experiment: to tame our usual mighty peating levels all the way down to just 8 ppm in the bottle’.

Bij de nosing van deze (leeftijdloze) dram, vond ik de turf nog steeds sterk aanwezig, hoor. Samen met limoenensap en rook.

In de mond is deze Ardbeg best zacht en zelfs bijna waterachtig, terwijl langzaam maar zeker wat fruit om de hoek komt kijken : peche die langzaam maar zeker overgaat naar appels. Maar de whisky ontbeert echte body. Hij is allesbehalve complex. Wellicht te jong daarvoor. Dat zal vele Ardbegliefhebbers wellicht niet kunnen tevreden stellen. Ik was niet echt teleurgesteld, maar ook niet meteen onder de indruk.

De afdronk is kruidig, rokerig, maar vooral heel kort. Integenstelling tot de Ardbeg 10 Year Old is deze dram snel vergeten (terwijl een fles toch makkelijk 50 EUR kost…). Jammer.

Jim Murray geeft hem in zijn Whisky Bible van 2010 toch 90,5. Dat is volgens mij een beetje te veel van het goede…

Score : 81

geproefd door Mark Dermul op 11-10-2009

Deze morgen was ikzelf in de onmogelijkheid om te gaan aanschuiven aan de brouwerij Moortgat, waar vandaag de 2.750 flessen Duvel Distilled zouden verkocht worden.

De shop zou speciaal voor deze gelegenheid open gaan om 10u. Maar de eerste verzamelaars waren al voor dag en dauw op post. De eerste gelukkige bezitter van een fles 50 cl van het gouden vocht (verkoopprijs 30 EUR) was om 6u30 beginnen aanschuiven. Tja…

De rij was dan ook zeer snel langer dan 2.750 man, waardoor vele liefhebbers (waaronder twee familieleden en vrienden van me die gingen trachten een fles op de kop te tikken voor me en bovendien deze foto’s maakten) met lege handen terug naar huis gingen.

Volgens een aantal mensen daar, werd de rij zelfs al afgesloten door de politie, nog voordat de shop ook effectief open ging. Straf! Wie had dat gedacht?

Omdat ik weet dat er altijd wel gewiekste personen van zulke gelegenheden gebruik maken, ben ik al eens op eBay, de bekende veilingsite gaan kijken. En ja, hoor, de eerste fles Duvel Distilled stond al te koop, nr 620 ‘zeer zeldzaam, want helemaal uitverkocht’, voor niet minder dan 1.500,00 EUR, 50x de prijs die hij twee uur eerder betaalde aan de kassa, terwijl anderen stonden te verkleumen in de kou. Maar of de fles ook aan die prijs verkocht geraakt, betwijfel ik ten zeerste.

Neem ik het hem kwalijk? Ja en nee. Ja, want ik wou zo’n fles, maar kan me uiteraard geen 1.500,00 EUR veroorloven voor deze (en zoveel zal Duvel Distilled nooit waard worden). Voor 1.500,00 EUR zou ik overigens heel wat andere – en véél betere – dram kunnen aanschaffen. Anderzijds, nee, omdat het nu eenmaal een kwestie van vraag aanbod is.

Verduveld, toch! Ik had zo graag zo’n fles aan mijn barkast toegevoegd. Ik zal het dus moeten stellen met mijn miniatuurtje en mijn collega maandag een extra knuffel geven voor dit – blijkt nu – waardevolle geschenk.