WhivieBlog

In mei 2018
verscheen de geweldige Johnnie Walker Blue Label
Ghost & Rare met Brora. Dat deze zou gevolgd worden door een Blue Label rond
die andere trophy malt van Diageo –
Port Ellen – zal niemand verbazen. De Brora release kostte al 250 EUR, deze is
net iets duurder. Hij werd gebotteld op de onconventionele sterkte van 43.8%.
Deze keer refereert de Ghost naar Caledonian en Carsebridge (en Port Ellen,
uiteraard), terwijl de Rare vertegenwoordigd wordt door Mortlach, Dailuaine,
Cragganmore, Blair Athol en Oban.

De meest recente release van enfant terrible John Glaser is deze ‘The Story of the Spaniard’. Eerder werden er al 340
flessen geproduceerd voor The Spaniard, een cocktailbar
in New York. Dit is de ‘algemene’ release voor ons, gewone stervelingen. Hij
werd samengesteld met 40% Aberlour op sherry butt, 25% Teaninich op wijnvat,
Deanston op refill sherry butt 8% en op refill hogshead 7%, 5% Glen Elgin uit
recharred barrels en tot slot 15% Highland blended malt uit heavily toasted
Franse eik (die blended malt bestaat op zijn beurt uit 60% Clynelish, 20%
Dailuaine en 20% Teanich).

Bent u daar
nog?

Het
was al weer veel te lang geleden dat ik nog eens een whisky van Isle of Jura aan
de lippen had gezet. Ik ga meteen voor het grof geschut en proef een 30-jarige,
die luistert naar de naam Camas an Staca, wat zoveel betekent als Staande Stenen.
De naam verwijst naar enkele van de oude stenen die op het eiland verspreid
staan. De whisky rijpte 27 jaar in Amerikaanse eik en kreeg dan een finish van
3 jaar op Spaanse sherryvaten.

I had onlangs het genoegen Taiwan te bezoeken op een whisky
trip. Ik bezocht ook het Hotel Kuva Chateau, dat de grootste whisky collectie
van Azië bezit, misschien wel van de hele wereld. Wat ik daar zag ging mijn
petje te boven, ik was met verstomming geslagen en kon niet anders dan dit met
u te delen.

Dus, schenk jezelf een dram uit, ga er voor zitten,
kijk en probeer vooral niet te kwijlen…

Ik
had het geluk onlangs de Kavalan Distillery in Taiwan te bezoeken. Ze heeft in
de Solist range heel wat mooie single cask bottelingen. Dit is er zo eentje: de
Solist Vinho Barrique – een wijnvat, dus. Ik ben erg tuk op de bourbon- en
sherrygerijpte Kavalan, maar wijn? Dat vind ik gewoonlijk hit or miss. Maar
in dit geval – vat W090220005 dat in 2009 werd gedistilleerd en in 2013 gebotteld
– is een absolute knaller.

De
video werd opgenomen bij de Kavalan distilleerderij!

In
2019 gaan Manny en ik weer op zoek naar vier leuke single casks in onze nieuwe
Tribe Series en met onverholen trots stellen we de eerste graag aan u voor: The
Picts. Het label werd ontworpen door Jurgen Robyns, een kunstenaar en
persoonlijke vriend, die zich liet zich inspireren door stammen die belangrijk
zijn geweest in de vorming van het huidige Schotland.

En
de whisky? Tja, die blijft alvast geheim. We kunnen u wel verklappen dat hij
gestookt werd bij een wereldberoemde distilleerderij – opgericht in 1886 – in
de vallei van het hert en 21 jaar lang rijpte op een bourbonvat. Nuff said.

Strathearn is een nieuwe Highland distilleerderij –
‘probably Scotland’s smallest’ zoals ze zelf verklaren – die in 2013 de
productie opstartte. Terwijl
de spirit rijpt om whisky te worden, geven ze slechts een handjevol single casks
vrij voor de leden van hun zogenaamde Private Cask Club. Dit vat – ex-sherry
vat #075 waarin whisky zit van non-peated spirit – werd gebotteld voor de Dutch
Whisky Society en was tevens de festivalbotteling van het Dutch Whisky Festival
in september 2017. Slechts 64 flessen op vatsterkte verschenen op de markt.

Wist
je dat Strathmill haar huidige naam pas kreeg in 1994? Daarvoor heette ze Glenisla-Glenlivet,
omwille van de nabijheid van de rivier Isla. Maar twee decennia geleden werd de
distilleerderij hernoemd naar Strathmill, als eerbetoon aan de graanmolen die
daar in 1823 werd neergepoot. Van Strathmill zijn er amper officiële bottelingen,
want het overgrote deel gaat naar de blenders met Justerini & Brooks op
kop.

Wij
proeven vandaag een jonge onafhankelijke Strathmill uit 2007 van het Nederlandse
Van Wees in hun reeks ‘The Ultimate’.

Tijdens mijn vakantie in Frankrijk bezocht
ik leuke whisky shop in Marseille. Ik ontdekte dat de Aberlour 15 Year Old
Cuvée Marie d’Ecosse daar een bestseller is. Ik schafte me een fles aan, zocht
me een mooi plekje uit in het hartje van deze prachtige stad aan de Côte d’Azur
en proefde de whisky.

Ondanks het feit dat hij slechts een
sherry finish kreeg, offreert hij mooie gekonfijte toetsen en is het inderdaad
een erg mooie whisky.

Voor de 30e verjaardag van onafhankelijk
bottelaar Signatory bottelde Andrew Symington en zijn team enkele uitzonderlijke
single casks en bracht ze uit in een erg luxueuze doos met twee gegraveerde
glazen. We proberen de ultieme whisky in deze reeks: de Port Ellen 35 Year Old
1982.

Onwezenlijk lekker, maar wel erg duur.
Maar weet: je leeft maar één keer!

Talisker
is opgericht in 1830. Daarom besloot eigenaar Diageo om in 2005 een speciale
release op de markt te brengen: de 175th Anniversary was geboren. Maureen
Robinson, één van Diageo’s Master Blenders, stelde hem samen met Talisker die
minstens tien jaar gerijpt had, maar sommige vaten gingen blijkbaar zelfs terug
tot de jaren ’70.

Het
is duidelijk dat er voor de 175e verjaardag iets speciaals uit de warehouses
mocht gehaald worden. Wat een kanjer!

De
Arbeg An Oa is de nieuwste release in de core range van Ardbeg, vorig jaar in
september geïntroduceerd. Hij is vernoemd naar de Mull of Oa, waar je ook het
American Monument kan bewonderen. Het verschil met de traditionele Ten is groot
en dan heb ik het niet alleen over de leeftijdsaanduiding die hier ontbreekt.

Deze
Ardbeg rijpte op een combinatie van 7 vattypes, waaronder virgin oak, PX sherry
en 1st fill bourbonvaten en werd gebotteld op 46.6%.

De Laffie Select
springt mee op de kar van de NAS-hype. De naam Select verwijst naar de keuze
van vaten die werden gebruikt voor de samenstelling, zijnde oloroso sherry
butts, PX seasoned hogsheads, Quarter Casks en straight American white oak (wat
wellicht virgin oak is, want niet eerder gebruikt voor de rijping van bourbon).
Volgens de website werden op die manier 6 nieuwe smaakcombinaties ontdekt en
werd de gebottelde versie verkozen door de Friends of Laphroaig, hun fanbase.

De Bowmore No.
1 mag gerust gezien worden als de nieuwe entry level malt. Hij is erg vriendelijk
geprijsd, gebotteld op drinksterkte en makkelijk verkrijgbaar. Hij heeft geen
leeftijdsaanduiding, maar dat is al lang geen issue meer, toch? Hij rijpte exclusief op first fill bourbonvaten.

Voor
de vierde en laatste botteling in onze Antarctica Series – met opnieuw een
prachtig label dankzij de scherpe lens van fotografe Ilse Everaert – gingen we
onze heil zoeken bij een distilleerderij op Orkney. Het sherryvaatje dat we
vonden lag al 15 jaar te rijpen en offreert een prachtige malt die barst van
het fruit, maar tevens heel erg dicht bij het distilleerderij karakter blijft. Met
zijn ABV van 53.2% zet hij zelfs het hart van een Viking in vuur en vlam!

Een
waardige afsluiter van de Antarctica Series.

Dit
is de 8e en laatste release in de Lads of Lobland-reeks van de
Belgische Bring Your Own Bottle Club, kortweg BYOB-C (spreek uit ‘biopsy’).
Deze werd in samenwerking met Liquid Art gebotteld. Het is een Speysider
geworden: Glen Keith 1995. Niet minder dan 22 jaar
mocht hij slapen.

Eind 2017 lanceerde Arran een small batch van 900
flessen, exclusief voor België, van hun Arran 2007 Rum Cask Finish. Versneden
naar 46% is dit een verrassend makkelijke malt, die – als u complexiteit zoekt
– een beetje een teleurstelling is. Als u daarentegen op zoek bent naar een
zachte, zoete after dinner dram, dan is dit voor u.

Jarenlang
was de Mortlach 16 Year Old in de Fauna & Flora reeks de enige die je kon
krijgen. In 2015 werd die vervangen door een nieuwe reeks in 50cl flesjes… maar
aan onbetaalbare prijzen. Reultaat: de flessen verzamelden stof op het schap.
Diageo moest dringend zijn strategie rond The Beast of Dufftown herzien. Nu komt
er een nieuwe reeks met een prijskaartje dat de gewone sterveling kan betalen.
Hoera! Laten we de nieuwe reeks gauw ontdekken!

Pittyvaich
werd in 1974 gebouwd om de populaire blend Bell’s van voldoende malt te
voorzien. De distilleerderij was echter geen lang leven beschoren. In 1993 ging
ze onherroepelijk dicht, na 19 jaar operationeel te zijn geweest. Da’s dus
minder lang dan deze malt in het vat heeft doorgebracht. Just sayin’. In 2009 verscheen als eens een 20-jarige in de Special
Releases van Diageo. Nu brengen ze van hetzelfde jaar – 1989 – een nieuwe uit
die 28 jaar lang rijpte. Voor mij de verrassing van de reeks dit jaar!

Van
de Oban 21 uit de nieuwe Diageo Special Releases werd ik ingefluisterd dat hij
‘does not deliver’, wat ik jammer
vind. Maar ik neem liever zelf de proef op de som. En wat blijkt: hij is een
sluipschutter. Hij start gesloten, geniepig bijna, maar als je hem voldoende
tijd geeft, blijkt hij wel degelijk een grootste malt te zijn!