WhivieBlog

Voor het vierde jaar op rij nam ik deel aan de leukste blindproeverij van de Lage Landen, perfect georganiseerd door Norbert Terbarts en zijn kornuiten.

Voor zij die niet bekend zijn met het concept: je krijgt een aantal samples toegestuurd waarvan je niet weet wat het is en dient je bevindingen op een speciaal daarvoor ontwikkelde website in te vullen. Type, land van herkomst, naam, regio, leeftijd, ABV, OB of IB en ga zo maar door. Elk onderdeel kan punten opleveren en er zijn ook bonuspunten te verdienen. Erg plezant, maar wel aartsmoeilijk, dat weet iedereen.

Toen ik het eerste jaar deelnam, eindigde ik op de 48^e plaats met 234 punten. Op een deelnemersveld van zo’n 80 deelnemers vond ik dat nog meevallen. Het tweede jaar haalde ik 250 punten en steeg ik naar de 40^e plaats. Vorig jaar was echter een bijzonder moeilijke reeks voor mij, zo bleek, daar ik pas 53^e eindigde ondanks mijn 257 punten. Dit jaar, echter, zou het veel beter gaan…

De eerste deadline was maandag 15 juni en de Proefolympics eindigden op zaterdag 27 juni. Tot mijn vreugde – en toch ook wel een beetje trots – eindigde ik dit jaar met 375 punten op een zeer verdienstelijke 14^e plaats (noot: ik had mijn proefsessies al in mei gedaan, omwille van examenstress bij de kids, en reeds ingevuld op de site voor de officiële start en heb uiteindelijk maar één antwoord veranderd – het allerlaaste). Sample 11, deze Bunnahabhain 12 Year Old 2007 van Signatory, vond ik overigens het lekkerste uit de reeks.

Hieronder een kleine opsomming van wat we geproefd hebben – er waren echt mooie pareltjes bij – met tussen haakjes wat ik dacht dat het was (en soms ligt dat mijlenver uit elkaar, hoor) en daar achter de plek in het klassement die ik op dat moment behaald had.

Lachen mag, maar geloof me: blind proeven is aartsmoeilijk!

1. Aberlour 18 Year Old (Deanston) – 78e
2. Ballechin 13 Year Old STFC Port Cask Matured (Laphroaig) – 37e
3. Arran 22 Year Old 1996 House of McCallum (Auchentoshan) – 21e
4. Bladnoch 17 Year Old (Glen Scotia) – 33e
5. Ezra Brooks 7 Year Old (Blanton’s) – 28e
6. Tomatin 15 Year Old 2003 Moscatel Finish (Glen Elgin) – 23e
7. Millstone 2014 Peated PX (Glen Els) – 31e
8. Port Charlotte 12 Year Old 2001 The Maltman (Bunnahabhain) – 36e
9. Glenfiddich 14 Year Old Bourbon Barrel Reserve US Exclusive (Clynelish) – 43e
10. Ledaig 10 Year Old 2007 Dun Bheagan (Ledaig) – 34e
11. Bunnahabhain 12 Year Old 2007 Signatory Vintage (Bunnahabhain) – 19e
12. Glenrothes 9 Year Old 2010 The Cooper’s Choice (Edradour) – 17e
13. Cameronbridge 34 Year Old 1984 The Ultimate (Cameronbridge) – 9e
14. Old Pulteney 17 Year Old (Glenkinchie) – 13e
15. The Gauldrons Batch 3 Douglas Laing (Ardnamurchan) – 14e
16. BenRiach 23 Year Old 1990 Adelphi (Glenrothes) – 14e

Merk op dat ik in vele gevallen op z’n minst in de juiste regio zat en zelfs een paar keer de whisky zelfs herkende. Ook met leeftijd en ABV kon ik regelmatig wat puntjes sprokkelen. Dat zorgde er ook voor dat ik na het 13^e sample even in de top 10 duikelde. Anderzijds zat ik er soms – letterlijk – mijlenver naast. Sample 14 is daar een mooi voorbeeld van. Ik was overigens zelf aardig verrast dat ik in sample 3 mijn geliefkoosde Lowlander herkende.

Het was alleszins weer een heel leuke Proefolympics hoewel ik beken dat ik dit jaar wat meer vanaf de zijlijn meegedaan heb (want op voorhand geproefd en ingevuld omdat het tijdens die twee weken bijzonder druk was ten huize Dermul). Maar erg genoten van het spul an sich. Er waren maar twee drams bij die me niet echt konden bekoren, de rest was wederom top.

Het leuke is niet alleen de sfeer en camaraderie tijdens deze twee weken, maar zeker ook (althans voor mij) de intensieve blinde proeverij. Je moet je echt overgeven aan je zintuigen, wat echt een geweldige ontdekkingsreis is.

Bedankt, Norbert en team, voor wederom een fantastisch editie. En chapeau aan alle proevers, trouwens, zeker de top tien. Wat een kanjers!

May the Malt be with you.

Distilleerderij: Port Ellen
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Ellen 40 Year Old 1979/2020 Untold Stories – 9 Rogue Casks, 1.380 bts
Kleur: licht goud
ABV: 50.9%

We have a Winner!

In mei vorig jaar proefde ik mijn beste – maar helaas ook duurste – Port Ellen ooit. Het was de 39-jarige The Spirit Safe, gebotteld in 2018. Deze tweede editie in de Untold Stories – 9 Rogue Casks – is zo mogelijks nog meer gelimiteerd, want slechts 1380 flessen wereldwijd. De fles werd tijdens (het virtuele) Feil Ile 2020 voorgesteld en is een vatting van 9 vaten waarvan men vond dat ze ongewone karakteristieken vertoonden die afweken van het typische Port Ellen distilleerderijkarakter. Bijgevolg lustten de blenders er destijds geen pap van. Voor de anoraks onder ons, de vatting werd samengesteld met deze 9 ‘rogue casks’: 4 Amerikaanse hogsheads (#1469, #1680, #1747 en # 5176) en 5 Europese sherry butts (#4890, #4913, #4914, #6806 en #6816), allemaal te slapen gelegd in 1979 (ik was toen 9 jaar en had mijn favoriete film – The Empire Strikes Back (1981) – nog niet eens gezien, kwestie van het even voor mezelf in perspectief te plaatsen). Net als haar voorganger ‘The Spirit Safe’ werd zij gebotteld op vatsterkte, toevallig (?) exact hetzelfde: 50.9%. De kostprijs is dat niet. Deze heeft een RRP van £6.500, oftewel zo’n 7.000 EUR. Ja, ik zeg ‘zij’ en ‘haar’ want deze Port Ellen is voor mij een elegante dame. Een ware diva. Terecht.

Verrassend delicate neus op bergamot, lijnzaadolie, amandelen en walnoten, limoenzeste, een koude vuurkorf (de dag nadien). Niet noodzakelijk in die volgorde. Telkens ik mijn neus in het glas stak – voor de gelegenheid een geleend 1920s Blender’s Glass, waarvan ik er mij meteen wat ga bestellen – werd deze malt ietsje anders, maar wel telkens erg aangenaam. De turfrook is present, maar erg vluchtig. Er zit een mooie, florale toets aan. Zeg maar oranjebloesems. En zelfs iets van perzik, wat haar van een mooi zoetje voorziet. Indrukwekkend, hoor.

O.M.G. Heer-lijk! We have a winner! De eerste, voorzichtige sip bevestigt onmiddellijk dat deze Port Ellen inderdaad wat atypisch is, maar wat een smaak! Deze dame is niet alleen elegant, maar nog sexy op de koop toe! Heerlijke toetsen van roze pompelmoes met wat peper, zachte eik, citroengras, kappertjes, kardemom, pijptabak en de schil van limoen. De turf is iets meer uitgesproken dan op de neus, waardoor er toch een mooie rookontwikkeling ontstaat, hoewel die rook erg delicaat blijft. Wat eucalyptus zorgt voor een frisse toets. Maar alles is mooi afgelijnd, lekker strak, gebeeldhouwd.

In de lekker lange finish krijg ik nog hints van thee, limoensap, eucalyptus… ongelooflijk.

Ik zit nog een uur lang aan mijn glas te ruiken en maak de bedenking dat ik zo’n fles wel zou kopen om van te genieten, mocht ze betaalbaar zijn. Toen ik mijn eerste sip doorslikte, riep ik uit ‘We have a winner!’, vandaar de titel van dit stukje. Dit is een ronduit fantastische en absoluut boeiende malt. Deze duikelde zomaar mijn top 10 binnen… En dan te bedenken dat er nog plannen zijn voor een derde Port Ellen in de Untold Stories, om de heropening van de distilleerderij te vieren. Heb ik nog tijd genoeg om een tweede hypotheek te nemen?

93/100

Geproefd door Mark Dermul op 20-06-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).