WhivieBlog

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 10 Year Old 2007/2018, Signatory Vintage, 2 bourbon hogsheads 2294 & 2295
Kleur: witte wijn
ABV: 43%

Eenvoudig

‘Hey, Mark, ik heb een Blair Athol bij. Ik vroeg me af of je deze al geproefd hebt.’ Ik beken, met meer dan 4500 whisky’s op mijn palmares weet ik zulks niet van buiten. ‘Ik zou eens moeten kijken op mijn website,’ zeg ik. ‘Daar staat hij niet op,’ verklaart Benny, die de fles verwachtingsvol met nog een flinke rest voor mijn neus houdt. ‘Dan heb ik ‘m nog niet geproefd,’ neem ik de fles in dank af. Dat restje gaan we nu baas maken en ons palmares aanvullen. Veel bleker dan dit is schier onmogelijk, dus moet wel refill zijn.

De neus is een onschuldige mix van appels, peren en verschaalde pils (geen off-note), vanille, karamel en een snuifje witte peper. Heel rechttoe-rechtaan en heel eenvoudig, maar daar is niks mis mee.

Op smaak is deze al even eenvoudig. Vanille, appels, wat karamel en zoete mout. De witte peper geeft hem een beetje punch en ik prijs me gelukkig dat deze op 43% zit. Op 40% was deze malt wellicht gedegradeerd tot appelsap. Klinkt streng, ik weet het, maar u begrijpt wat ik bedoel.

De afdronk is middellang, maar biedt niks nieuws.

Als je op zoek bent naar een brave malt om een zorgeloos kaartavondje met vrienden door te brengen, schaf je dan gerust deze aan. Met een prijskaartje van amper 40 EUR is dit geen miskoop.

79/100

Geproefd door Mark Dermul op 16-02-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Blair Athol
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Blair Athol 28 Year Old 1988/2017, Cadenhead’s Small Batch, 2 bourbon hogsheads, 306 bts
Kleur: goud
ABV: 53.6%

09

Walnoten

Blair Athol begon zijn carrière in 1798 als de Aldour Distillery, genoemd naar de Allt Dour Burn, wat zoveel betekent als de ‘oude beek van de otter’. Deze beek voorziet vandaag de dag de distilleerderij nog steeds van productiewater. Sinds 1998 is ze eigendom van Diageo en produceert ze zo’n 2.8 miljoen liter spirit per jaar. Het overgrote deel gaat naar de blenders – met Bell’s op kop – maar ook onafhankelijke bottelaars lusten er wel pap van. Cadenheads bottelde deze 28-jarige uit 1988 op vatsterkte in 2017.

Het eerste waar ik aan moet denken als ik mijn neus in het glas steek is walnoten. Nog flink wat groene kruiden, Maggymix en peterselie. Pas in tweede instantie – en met een beetje moeite – komt er wat fruit doorheen. Denk ananas en abrikozen met een hint van jasmijn. Het hout is ook prominent aanwezig. Denk kastanjes, geroosterde noten en leder. Hint van marsepein, vers gemalen koffie en witte chocolade. Interessant, maar minder zoet dan ik van Blair Athol gewend ben.

Op smaak is hij een pak zoeter en verrassend intens. Bijna snoeperig. Nee, hij is echt snoeperig. Bubblegum, popcorn met karamel, vanille en suikerspin komen nu eerst, alvorens flink pikant te worden op witte en chilipeper, alsook zoethout. Bitterzoet als van een druivenpit, chicorei en ietwat mineraal. Wat een kakafonie van smaken, zeg. Maar op één of andere bizarre manier werkt het wel. Het fruit wordt naar de achtergrond verdreven. Abrikozen, ananas en geroosterde noten keren nog even weer.

In de lange, drogende afdronk komen ananas en cake naar voren, maar hij blijft wel pikant.

Cadenheads doet dit wel vaker: twee vaatjes samen keilen voor zo’n release. Ik vraag me in dit geval wel af of een sappige Blair Athol met een bittere en droge werd samengevoegd. Slecht is dit niet, hé, maar ik heb al betere Blair Athol geproefd.

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 11-01-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).