WhivieBlog

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 9 Year Old 2008/2017 Van Wees, The Ultimate Cask Strength, Bourbon Barrel #800093, 235 bts
Kleur: stro
ABV: 59.7%

Kaarsvet

Dit is een wel erg jonge Clynelish, hoor. Gestookt in 2008 en twee jaar geleden gebotteld door onze Noorderburen Van Wees in het The Ultimate serie. Het barrel leverde nog 235 flessen op, op vatsterkte in dit geval. Best bleekjes, hoor.

Wit fruit en kaarsvet! Dat is de neus in een notendop. Vanille en nougat, appels, kruisbessen en een hint van kokosnoot en ananas. Erg fruitig, maar duidelijk jong. Zoethout en gekonfijte gember.

Op smaak vind ik ‘m minder Clynelish-achtig (is dat een woord?) dan ik had gehoopt. Het is een stevig gepeperde malt op boomgaardfruit, met een knallend ABV wat hem best pikant maakt, maar de typische waxiness blijft toch wat achterwege, ondanks een beetje kinine op smaak. Citrus tracht doorheen de zoete moutsuikers te prikken, maar slaagt er slechts gedeeltelijk in.

De afdronk is middellang op citrus, vanille en kinine.

Erg jong. De new make is zelfs nog te herkennen. Leuk, maar niet wereldschokkend. Bedankt voor het sample, Anthony!

83/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-05-20149
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Clynelish
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Clynelish 19 Year Old 1995/2014 Duncan Taylor Dimensions, Oak Cask #4676, 221 bts
Kleur: koper
ABV: 48.4%

Banana Split

Clynelish uit de jaren ’90 van de vorige eeuw behoren tot de beste, naar mij mening. Zo tussen 1992 en 1997 werden echte pareltjes gestookt. Deze van Duncan Taylor valt daar perfect middenin. Ik vraag me wel af of dit vatsterkte is. Wellicht niet. Want na nog geen 20 jaar rijping al onder de 50% duiken, is volgens mij wat teveel van het goede.

De neus is erg zoet en offreert voornamelijk… euh… banana split! Naast dit zomerse ijsje krijg ik ook nog gestoofde appels en peren, iets van kiezeltjes en kruisbessen. Erg fruitig, hoor. Na enkele ogenblikken komen daar ook nog mandarijntjes aan te pas. De typische waxiness van Clynelish tekent op de neus eveneens present.

Het begint allemaal heel sappig – opnieuw banaan, mandarijn, vanille, appels – maar wordt dan eerst snoeperig zoet en daarna heel snel wat droog. De eik heeft hier toch wel erg flink zijn stempel gedrukt. Hij wordt ook wat herbaler. Meer grassen. Het fruit gaat de groene richting uit. Denk kruisbessen en Reine Claude pruimpjes. Prima, hoor.

De afdronk duurt wel gezellig lang. Op meer van ‘t zelfde trouwens.

Een tikkeltje atypisch voor Clynelish, misschien, maar wel erg lekker. Net een tikkeltje te droog om top te zijn. Het is ondertussen mijn 75^e Clynelish, zie ik net. Nice (klopt zichzelf op de borst)!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 26-05-20149
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).