Tom, de sympathieke eigenaar van de klasse-brasserie Clos Du Midi aan de Gistelsesteenweg in Brugge, had me al eens aan het werk gezien in Veldegem en nodigde mij daarom uit om ‘zijn publiek’ een keer te verwennen met een tasting.
Aangezien het een publiek was dat al wel één en ander gewend was, vroeg Tom om origineel uit de hoek te komen. We beslisten een Reis Rond de Wereld te presenteren.
De line-up was voldoende divers, leek ons:
België: Goldlys 12 Year Old Amontillado Finish
Tsjechië: Gold Cock 12 Year Old
Zuid-Afrika: Bain’s Cape Mountain Single Grain
USA: Bulleit Bourbon
Schotland: Deanston 15 Year Old 1997 Asta Morris for Clos du Midi
India: Amrut Kadhambam
Ierland: Connemara Turf Mor
Maar ik kwam niet enkel met deze whisky aanzetten. Tom had immers bij onze Chef Zonder Restaurant, Inge Lanckacker, een geweldige collectie whiskypralines besteld, perfect afgestemd op deze line-up.
We openden de debatten met de op sherry gefinishte Goldlys, die op de neus meeviel, maar nogal scherp werd beoordeelt op smaak. Gelukkig was daar wel de melkchocolade praline met karamel en Bowmore 2001 van The Whiskyman. De Tsjechische whisky Gold Cock (what’s in a name?) werd dan weer eerder enthusiast onthaald door sommigen omwille van zijn fruitige parfum (peren en bloemen), door anderen verguisd als zijnde te zoet. Maar iedereen was het wel eens over het feit dat de melkchocolade praline met vijgen en honing en opgesmukt met Aberlour Warehouse No 1 de perfecte match was.
De Bain’s en Bulleit Bourbon werden H2H gezet omwille van het feit dat ze wel een zeer vergelijkbare mash bill hebben. Opnieuw een zeer verdeelde reactie. Niemand bleek tuk op de Bain’s, terwijl een kwart van de groep uiteindelijk de Bulleit in zijn top drie had staan. Wat opnieuw het cliché ‘smaken en kleuren’ onderlijnt. De Afrikaan werd vergezeld van een praline uit pure chocolade met kastanje en Thomas H. Handy. Die werd de hemel ingeprezen. De Amerikaan moest wedijveren met een praline van pure chocolade met tonkabonen en Clynelish 1997 van The Whiskyman. De pralines wonnen met vlag en wimpel. Whisky 0 – 2 pralines. Tja.
Na een korte pauze gingen we aan de slag voor het zwaardere werk. Asta Morris heeft vorig jaar een single cask gebotteld van de Highlander Deanston. Deze 15-jarige kreeg echter een speciaal label mee, want werd door Tom gebotteld voor de 15e verjaardag van zijn zaak. Leuk label, maar vooral zeer lekkere whisky. En de praline van witte chocolade met speculoos en Highland Park 12 Year Old van de Flemish Malt Whisky Society zorgde opnieuw voor heel wat goedkeurend gegrom in de zaal.
Hoewel de meesten mensen in de zaal al wel van Amrut hadden gehoord, was deze Kadhambam hen onbekend. Gebotteld op 50% ABV en licht geturfd, kon deze de zaal wel in vervoering brengen. Kruidig, doch zoet en met mooi rokerig kantje. Een praline van pure chocolade met truffelzout, zilversuiker en Ardbeg 10 deed het geluid in de zaal gevoelig dalen. Hier werd gesmuld.
Eindigen deden we met de op vatsterkte gebottelde, flink geturfde Ier Connemara Turf Mor. Hij viel erg in de smaak. Zou het kunnen dat de witte praline met Caol Ila 1979 en een stukje drop daar voor iets tussen zit? Hoe dan ook, de combinatie werd als top ervaren.
Traditiegetrouw werd een top drie samengesteld door middel van handopsteking en kwam deze uit de bus:
Connemara Turf Mor
Amrut + Deanston kaapten evenveel punten weg
Bulleit Bourbon
Als je twee whisky’s op de tweede plaats hebt staan, heb je eigenlijk geen derde plaats, maar ik wou de bourbon toch vermelden omdat hij toch ook door vier mensen op de eerste plaats werd gezet, wat ik toch verrassend vond.
Als besluit kunnen we stellen dat de wereldwhisky’s zeker interessant waren, maar voor een aantal liefhebbers te licht werden bevonden. De opmerking ‘geef toch maar Schotse single malt’ viel herhaaldelijk. Dat zullen we de volgende sessie dan ook zeker doen.
En wat we ook zeker zullen doen, op algemeen verzoek, is de tasting opnieuw opsmukken met de alom geprezen chocolade juweeltjes van Inge.
Bedankt voor de ontvangst, Tom!
