WhivieBlog

Bottelaar: WIB & The Bonding Dram
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Smoking Buffalo
5, Ghent First Class 9 Year Old 2004/2013, Cask #38, 267 bts
Kleur: stro
ABV: 56,7%

Gedurfd
Geturfd

Whisky Import Belux
en The Bonding Dram hebben zonet hun 5e editie van de Smoking Buffalo
gelanceerd. Na de Bowmore 1999, Highland Park 1998, Islay Blended Malt (Laffie)
en de Ledaig 2005 komen ze
nu met een wel heel bijzondere botteling ter ere van KAA Gent, namelijk een
9-jarige… Speyside single malt met een Islay Cask Finish. De
distilleerderij blijft geheim, maar als je Ghent First Class met een hete
aardappel in de mond uitspreekt kom je al aardig in de buurt. Uit goede bron
vernam ik dat dit distillaat van 1 mei 2004, gebotteld op 22 november 2013, een
finish kreeg op een vat waar voorheen Laphroaig in sliep. Dat is wel een heel
gedurfde/geturfde combinatie!

Ik heb heel wat tijd
nodig om de neus naar waarde te kunnen schatten. De combinatie van de bijzonder
fruitige Glenfar… euh… Speysider en de turf en het zilt van het Laffievat
lijken initieel wat te vloeken. Neem het van me aan: je hebt hier een kwartier
voor nodig. Granny-koekje met appel en ananas gaat de strijd aan met zeewier en
levertraan. Zilt randje. Amusant. Hij wordt zelfs wat romig en een pak zoeter
na verloop van tijd. Toffee, banaan, vanille. Geduld loont. De aroma’s
integreren, zoals dat heet. Met water krijg ik wat gesuikerde limoen bij.

Arriveert vlotjes op
de tong, zonder te branden, maar wel flink gekruid. Zwarte peper, gember,
mosterdzaad, zout. Veel zout. Brak zelfs. Het zoete heeft geen schijn van kans
in die eerste seconden. Een beetje fruit, hetzelfde als op de neus, maar
volledig overstemd door de turf. Iets van groene banaan nog, maar ook iets van
citroengras en zelfs wat grapefruit. Mooi rokerig, waardoor hij zijn naam alle
eer aandoet. Kan best wat water verdragen, dus dat is mooi meegenomen.

De finish is als een
verlenging bij het voetbal, zo lang. Heerlijk rokerig en kruidig. Het glas is
al lang leeg als ik hier nog van zit na te genieten.

Een mooie toevoeging
aan de sportieve reeks en ook best uniek. De Grants uit Ballindaloch zijn
wellicht not amused, maar wij zijn
dat des te meer. Ondertussen zo goed als uitverkocht. Fles 266/267 staat open
in de bar, fles 267/267 verdwijnt in de Whivie Vaults.

85/100

Geproefd
door Mark Dermul op 19-12-2013
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

De verplaatsing naar het (voor ons) verre Veldegem is er eentje die we met veel plezier doen, want we treffen daar telkens een full house en een enthousiast publiek. Afgelopen woensdag waren we er al voor de zesde keer en het was de derde keer dat we ons concentreerden op geturfde whisky. De heren van Veldegem (er waren deze keer geen dames bij de proevers) houden van hun rokerige whisky’s.

De line-up mocht er dan ook best wezen:

Auchentoshan 24 Year Old 1989 Save Lars Whisky

Old Ballantruan 10 Year Old

Caol Ila Moch

Lagavulin 1997 Distiller’s Edition

Talisker 57° North

Octomore 06.1 Scottish Barley

Amrut Peated Blackadder Raw Cask

We hadden voor de gelegenheid opnieuw Chef Zonder Restaurant Inge Lanckacker meegenomen, die de tasting naar goede gewoonte opluisterde met geweldige en eerder unieke hapjes. Gezien de whisky’s in dit geval echte palate killers waren, gaven we er de voorkeur aan het hapje telkens te serveren alvorens de whisky te proeven.

De Auchentoshan is natuurlijk een beetje de vreemde eend in de bijt in deze line-up, maar was dan ook opgesteld om twee redenen. Enerzijds is dit een mooi aperitief en zette hij de mond klaar voor het geweld dat nadien nog komen zou, anderzijds is dit een whisky met een geweldig verhaal. Inge serveerde hier een mooie pecanpapcake bij met chocolade en marmelade. Door middel van een klein pipetje werden de proevers uitgenodigd om wat van de Lowland whisky te injecteren. Het resultaat was verrassend lekker.

De Old Ballantruan was een nobele onbekende. Deze geturfde Tomintoul kon op bijval rekenen omwille van zijn toch nog zeer fruitige karakter. Het voorafje was een mooie witte praline met citrusvruchten en een vleugje Ardbeg. De jonge CoalIlaMoch – wat ochtendgloren betekent – is een jonge en frisse, maar allesbehalve saaie Ileach. De crème van Danish Blue kaas en spinaziemousse, afgewerkt met een chip van melinjo maakt hier een waar festijn van voor fijnproevers. Alvorens een kleine pauze in te lassen werd nog een heerlijk zuurdesembroodje met zwarte olijvenconfituur, varkensgebraad en paprika geserveerd naast een goeie dram van de Lagavulin 1997 Distiller’s Edition. Deze op PX gefinishte (of dubbel gerijpte) Lagavulin werd bijzonder geapprecieerd.

Na de pauze kwamen nog drie turfbeestjes aan de beurt. De eerste die de revue passeerde was de geweldige Talisker 57° North, zo genoemd naar de ligging op de breedtegraad van de distilleerderij op Skye en gebotteld op diezelfde 57% ABV. Heerlijk! Hij werd voorafgegaan door een klein kunstwerkje van Inge: koffiekroepoek met witte en zwarte chocolademousse. Oh, my! Dan kwam de fles waar het publiek al heel de avond op zat te wachten: de zwaarst geturfde whisky ter wereld met zijn 197 ppm. De Octomore 06.1 ScottishBarley was tot verbazing van velen helemaal niet het verwachte turfmonster op de neus, noch op smaak. Wat niet wil zeggen dat hij tegenviel. Integendeel! De warme risotto met boschampignons en saltufo maakten er een waar feest voor de smaakpapillen van. Afsluiten deden we met een Indische whisky: de AmrutPeatedCask uit de Blackadder RawCask reeks, wat betekent dat er sediment in het glas terecht kwam. Met zijn 63% was het de whisky met het hoogste alcoholpercentage van de avond.

Bij het samenstellen van de top drie, stelden we vast dat de groep wat verdeeld was. Ondanks het feit dat de Octomore door de meesten op de eerste plaats gestemd werd, belande hij toch op de derde plaats – hoewel het een nek-aan-nek race was. Het totale puntenaantal zorgde ervoor dat de consensus van de groep er als volgt uit zag:

Talisker

Lagavulin

Octomore

De glazen waren nog niet afgeruimd of de groep liet al verstaan dat ze een zevende tasting zo spoedig mogelijk willen inplannen. Maar welk thema aan te snijden? Opnieuw geturfde whisky? Een reis rond de wereld? Eén grapjes stelde voor een blend te proeven tegen zeven verschillende soorten cola. Het is eens wat anders. Maar een leuk voorstel, dat door meerderen gedragen werd, was een tasting met enkel en alleen… blends! En waarom ook niet? Daar kunnen we ook iets heel interessants mee aanvangen.

Bedankt, Reza, voor de uitnodiging. We kijken reikhalzend uit naar de volgende.

May the Malt be with you!