Jim
Murray is één van ’s werelds bekendste whiskyconnoisseurs publiceert dit jaar
al voor de tiende keer zijn bekende Whisky Bible. Sinds 8 oktober is deze
bijbel, met meer dan 4.500 whisky tasting notes, beschikbaar. Je kan zelfs
gesigneerde examplaren bestellen op www.whiskybible.com. Er gaan er
gemiddeld zo’n 300.000 van over de toonbank, dus het is duidelijk een
toonaangevend naslagwerk.
Jim
en zijn team proeven en beoordelen letterlijk duizenden whisky’s, schrijven
(weliswaar zeer korte en in een geheel eigen stijl opgestelde) tasting notes en
maken dan een klassement op. Om een overzicht van de winnaars van deze editie
te kennen, verwijs ik u graag naar dit artikel dat onlangs
verscheen op Whisky Intelligence (of hier op het
Whisky Exchange blog). Ik ga dat lijstje hier niet overnemen. Sterker nog, ik
ga het boekje niet eens bestellen.
Na
vier jaar ben ik me steeds meer gaan ergeren aan de tasting notes van Murray en
vooral van zijn lijstje winnaars dat steevast – althans volgens mijn eigen
ervaring – whisky’s bevat die daar niet op hun plaats staan. Zijn voorliefde
voor Ballantine’s en Ardbeg is al langer bekend, maar na het uitroepen van de
Old Pulteney 21 Year Old tot beste whisky ter wereld vorig jaar en de lauwering
van de Thomas H. Handy Sazerac Rye dit jaar (om maar te zwijgen van het feit
dat Ardbeg Day wordt uitgeroepen als beste multiple cask single malt whisky van
het jaar), houd ik het voor bekeken.
Begrijp
me niet verkeerd. Dit is geen oordeel over Jim Murray’s kwaliteiten als
whiskykenner (goh, ik zou wel heel arrogant zijn, mocht dat het geval zijn),
maar gewoon over het feit dat zijn en mijn smaken en voorkeuren te ver uit
elkaar liggen. Zijn boekje is dus niet langer spek voor mijn bek (is het nooit
geweest, maar die euro is nu pas echt gevallen).
The Final Word on Whisky? Voor mij is dat vorig
jaar al gevallen, Jim.
