Distilleerderij: Heaven Hill
Regio: USA
Fles: sample van Steven Ver Eecke & Olivier Vandermaele
Kleur: brons
ABV: 50.5%
Redfight
Misschien herinnert u zich nog het experimentv dat Steven Ver Eecke en Jordi Bauters uitvoerden met een rode-wijnvat. Dat was lekker en plezant, vonden zowel zij als ik. Dus gingen ze lustig door. Steven stak deze keer de koppen bij elkaar met een andere vriend, Olivier Vandermaele, en probeerde een nieuw experiment uit. ‘Deze is moeilijk te ontleden’, liet Steven verstaan. Challenge accepted! Ik liet hem op aanraden van Steven eerst een kwartiertje ademen.
Betrekkelijk snoeperige neus op cuberdons en vlierbloesem, alvorens helemaal richting Amerikaanse Rye te gaan. Maïs op de barbecue, koude koffie, violetjes (de snoep) met een hint van kruidnagel en koude koffie. Nat asfalt (no joke!) en kersenpitten. Ik kan op de neus alvast geen wijn detecteren, maar port behoort nog tot de mogelijkheden, omwille van de rode vruchtentoets. Na wat ademen komt daar heerlijke karamel bij, die me doet denken aan de platte schijven van Quality Street. Die maakt de neus lekker romig. Ten langen leste komt er ook een herbale toets aan te pas. Met water worden de kruiden wat gedoofd en komt er meer zoetigheid door, met name aardbeien en kersen en zelfs wat Engelse drop.
Hij is echt vettig in de mond. Gezellige plakboel. Komt wel stevig binnen, amai. ABV zit volgens mij boven de 55%. Opnieuw moet ik in eerste instantie aan Amerikaans gerief denken, met een grote kruidigheid die me wederom aan Rye whiskey doet denken. Kruidnagel, staartpeper en wat gekonfijt rood fruit, appelsienzeste en een mooi bittertje van het vat. Het rode weinige fruit dat ik op de neus kreeg, komt op smaak niet meteen terug. De karamel daarentegen wel. Nog wat zoethout. Snoeperig blijft hij sowieso. Verdund verliest hij een groot deel van zijn romigheid en zijn de kruiden ook een pak kalmer, en komt er meer rood fruit naar voren. Kersen en aardbeien, net zoals op de neus. De snoeperigheid vertaalt zich nu meer naar cuberdons en bonbons met amandellikeur.
De afdronk is lang en kruidig, met zowel een zuurtje (appelsien) als een bittertje (hout). Kersenpitten keren weer op het sterfbed.
Zonder water een stevige kerel, die prima past bij een espresso. Met water is hij een pak toegankelijker, maar snoeperiger en iets minder interessant (note to self: ge hebt er teveel water bij gedaan). Nu ben ik eens benieuwd naar het ware recept, Steven…
84/100
Update: nadat ik Steven mijn tasting notes had bezorgd, kreeg ik volgende feedback ‘Moet zeggen, uw smaakpapillen zitten zeer goed, met dat ‘Amerikaans gerief’. Wat bleek? Ze hadden een rode wijn – Merlot – in een 5-liter vat gedaan en na 5 maanden impregneren er uit gekieperd om het vat te vullen met 5 liter Fighting Cock 6 Year Old ‘103 Proof’. Die bourbon kreeg 3 weken de tijd om te rijpen en verloor daarbij een volle percent ABV. En dan nog een naam bedenken, natuurlijk. Het werd Redfight, een samentrekking van rode wijn en de naam van de bourbon. Al goed dat ze niet voor Red Cock gegaan zijn… (note to self: shut up!). Het blijven leuke experimentjes. Keep ‘m coming!
Geproefd door Mark Dermul op 05-09-2020
