WhivieBlog

Distilleerderij: Glen Garioch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Garioch Anthony’s Port Cask Experiment
Kleur: mahonie
ABV: onbekend

Experiment

Mijn makker Anthony Van Sele houdt wel van een experimentje… als hij het niet vergeet! In augustus 2013 had hij een 30 litervat gevuld met zelfgemaakte porto. In juli 2014 bottelde hij de porto en vulde het vaatje meteen met enkele flessen Glen Garioch Founder’s Reserve, een whisky van zo’n drie jaar oud en gebotteld op zo’n 48%. Dat vond Anthony niet genoeg en dus vulde hij verder aan met pure alcohol om zo toch enige rijpingsruimte te geven. Fast forward naar augustus 2019. Tijdens het rommelen op de zolder komt hij zijn vergeten vaatje weer tegen. Enkele dagen later stond hij voor mijn deur met een sample. ‘Ben benieuwd wat jij hiervan vindt,’ opperde hij. Ik ook, dacht ik bij mezelf.

De neus is vol, rond en rijk aan donkerzoet en rood fruit. Aardbeienconfituur, verse vijgen en gekonfijte appelsienschillen. Daaronder loert wat grenenhout en munt. Hint van ijzerkruid en een schijfje limoen. Nou, nou, hier is alvast niks mis mee, maar het vat was wel hyperactief. Dat heeft wellicht alles met te maken met het feit dat het zo’n klein vat was. Veel interactie, dus.

Geen idee welk alcoholpercentage dit heeft, maar het komt erg stevig binnen. Opnieuw donkerzoet op hetzelfde fruit als de neus, maar onmiddellijk flink kruidig op kruidnagel, nootmuskaat en een hint van kaneel. Doet me aan Kerstmis denken. Zo’n krentenbol, weet u wel? De porto maakt hem een tikkeltje snoeperig. Rode veters. Draculatanden en wat colaflesjes. Tot slot zit er nog een toets van vermolmd hout onder, maar het is zeker geen off-note.

In de lange, kruidige en zoete afdronk komt dat rottend hout extra naar voren, maar storen doet het vooralsnog niet.

Eigenlijk is dit gewoon een erg leuke en zoete dessertwhisky geworden – als je het whisky kan noemen. Technisch gezien wel, zeker? Alles heeft toch minstens 5 jaar op vat gezeten… Dit mag je gerust op tafel zetten als after-dinner-dram, Anthony. En breng me gerust ook een flesje.

Geproefd door Mark Dermul op 17-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glen Garioch
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: Glen Garioch 17 Year Old 1998/2016, Carn Mor Celebration of the Cask Black Gold, Morrison & Mackay, Sherry Hogshead #3728, 220 bts
Kleur: brons
ABV: 57.5%

Zwart Goud

Celebration of the Cask is de reeks van Carn Mor (Morrison & Mackay) waarin ze single casks bottelen of vatsterkte. Daar werd een paar jaar geleden een subrange aan toegevoegd: Black Gold. Hieronder worden sherrygerijpte single casks uitgebracht. Er zijn er zo al zestien. Dit is een mooi voorbeeld: een Glen Garioch uit 1998 die op een sherry hogshead rijpte, gebotteld in 2016. Het kleurtje is geweldig.

Snoeperig zoete, maar heerlijke neus op kersen, perzik, gebakken appels, bloedappelsienen, pruimen en allerhande rode en zwarte bessen, geflankeerd door kaneel en chocolade. Ik ben fan van de eerste minuut. Hopelijk houdt de malt dit vol op smaak.

De aanzet is alcoholisch en pikant. Als dat maar goed komt. In eerste instantie krijg ik veel kruidigheid (zwarte peper, kaneel en kruidnagel), maar eens je speekselklieren één en ander geblust hebben, komt het donkere fruit naar boven. En dat is erg aangenaam. Zowel rood als donker fruit, net als op de neus, met iets van Mokatine en espresso onderweg. Een bittertje van het hout verschijnt, alsook wat groene kruiden, maar het geheel blijft sappig genoeg om te behagen.

De afdronk is romig en zoet, maar er verschijnt nu een kleine toets van sulfer die hem wat oneer aandoet.

Jammer van die valse noot in de afdronk, maar op smaak en vooral in de neus is dit een grootse Glen Garioch.

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 12-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).