WhivieBlog

Distilleerderij: Glendalough
Regio: Ierland
Fles: Glendalough 13 Year Old
Kleur: licht goud
ABV: 46%

Meringue

Deze nieuwe distilleerderij, opgericht in 2011, ligt in
Wicklow. Dat is zo’n 25 kilometer ten zuiden van Dublin. We proeven hun
13-jarige single malt, gekozen omwille van het feit dat dit een ongeluksgetal
is. Ze zijn niet erg bijgelovig bij Glendalough… Maar het is hoe dan ook
aangekochte whiskey, want ze bestaan nog niet lang genoeg om een eigen
13-jarige te hebben, natuurlijk. Hij is ook een tikkeltje bleker dan zijn
jongere broertje.

De neus is frisser dan die van de 7-jarige. Citroengras,
ananas, perenlikeur en een hint van noten. Hij heeft ook een zweempje zweet, no kidding. Licht aangebrande suiker
houdt ‘m zoet. Zeker ook honing en flink wat gerst. Meringue met limoen! Guava!
Wel erg lekker, hoor.

Op smaak begint hij fruitig op banaan, guava en citrus,
maar al gauw wordt hij wat drogend op cederhout en groene thee. Iets van noten,
maar niet erg uitgesproken. Meloen, ook. Kaneel. Gaat van romig naar ietsje
astringent, zonder over the top te
gaan.

In de middellange afdronk krijg ik een flink herbale
toets, aangevuld met banaan alvorens een licht bittere dood te sterven.

Stukken beter dan zijn jongere broertje, maar ook de
helft duurder, natuurlijk. Zo’n 70 EUR.

82/100

Geproefd door
Mark Dermul op 18-02-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Glendalough
Regio: Ierland
Fles: Glendalough 7 Year Old
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Appelsienzeste

Vijf vrienden uit Wicklow en Dublin hebben in 2011 de
Glendalough Distillery uit de grond gestampt. Ze hebben al vier gins en drie
Poitin (ongerijpte spirit), maar brachten ondertussen ook drie single malt
releases uit: Glendalough Double Barrel, 7 Year Old en 13 Year Old. Dat kan dus
niet anders dan aangekochte malt zijn. We proeven eerst de 7-jarige, gekozen
omwille van het feit dat dit een geluksgetal is. Misschien zijn ze bijgelovig
bij Glendalough.

De neus is rijk aan appels, banaan en citrus –
appelsienzeste! – met een licht florale toets, maar ook iets metalig zonder dat
het stoort. Ik moet ook aan meubelpoets denken. Maar het werkt, hoor. Deze neus
is clean en fruitig en prima gebalanceerd.

Op smaak is hij minder in balans dan op de neus, zoveel
is zeker. De appelsienzeste keert weer en neemt meteen de touwtjes in handen.
Dat wordt gevolgd door crème brûlée en appels. Wat kaneel en een toets van
bakkerijkruiden. Rozenbottel. Onrijpe banaan. En weer dat metalige, maar
wederom zonder dat het storend wordt.

De afdronk is best lang en kruidig te noemen, waarbij de
appelsienen plaats maken voor thee en tannine. Sterft wel een erg bittere dood.

Leuke nieuwe Ier, hoewel het dat niet echt is natuurlijk.
Als ik zou moeten gokken, zou ik zeggen dat hij van Cooley afkomstig is. Zo’n
50 EUR.

80/100

Geproefd door
Mark Dermul op 18-02-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).