WhivieBlog

Distilleerderij: Distillerie des Menhirs
Regio: Frankrijk
Fles: Eddu Silver, OB, French Oak Casks
Kleur: zonlicht
ABV: 40%

Hep ijin,
nep krouadur

Naast de Eddu Grey Rock – een blended grain –
heeft de distilleerderij ook nog de Grey Rock Brocéliande, Silver, Silver
Brocéliande, Gold en Ed Gwenn. We proberen de Silver, die een single grain is,
want voor 100% uit boekweit gestookt.

De neus is snoeperig zoet en vertoont naast
vanille en zilte olijfolie vooral… euh… appelcider! Zou het kunnen dat ze
hun spirit op hun eigen Franse vaatjes laten rijpen die ze voorheen gebruikten
voor hun cider? Dat is niet eens zo vergezocht, toch? Maar het resultaat is er
dan ook naar.

Erg zoet op smaak, maar meteen wederom met dat
vreemde zilte randje. Best leuk, ware het niet dat er ook onmiddellijk een
chemische zoetheid naar boven komt. Iets van appels en litchi met wat steranijs
en kaneel. Gaat helaas vanaf de tweede slok richting rozenwater en parfum.

De afdronk is genadig kort op litchi, honing,
nootmuskaat, kaneel en… cognac.

‘Hep ijin, nep krouadur’ is Bretoens voor
‘zonder verbeelding, geen creatie’. Maar hoewel het idee van een boekweitwhisky
me wel intrigeert, doet de smaak dat allerminst. 40 EUR die ik veel liever aan
iets anders besteed.

68/100

Geproefd door
Mark Dermul op 12-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Distillerie des Menhirs
Regio: Frankrijk
Fles: Eddu Grey Rock, Blended Grain
Kleur: zonlicht
ABV: 40%

Boekweit

De Franse Distillerie des Menhirs ligt in
Plomelin, Bretagne, iets ten zuiden van Quimper en niet zo gek heel ver van de
Golf van Biskaje. Ze werd reeds in 1986 opgericht door Guy de Lay, die er
pommeau en ciders stookte van de locale appels. In 1998 begonnen ze ook met het
stoken van whisky, maar in plaats van gerst te gebruiken, is de ter plekke
verbouwde boekweit het hoofdingrediënt. Eddu is Bretoens voor boekweit,
vandaar. Deze Grey Rock is een blended grain, wat betekent dat er ook andere
granen in de mix zitten. Hij rijpt in kleine vaten van Franse eik.

De neus is erg licht en floraal, met toetsen
van vanille en jasmijn. Een klein beetje honing en wat bruine suiker. Erg zoet,
zelf een beetje te zoet naar mijn gading.

De body is best aangenaam. Ook op smaak erg
zoet met hints van appelsien en abrikoos, maar er zit ook iets chemisch in dat
eerder aan medicijnen doet denken. Hoestsiroop, maar licht gekleurde als u
begrijpt wat ik bedoel. Niet bepaald mijn ding.

De afdronk is eerder kort met een toets kaneel
en zelfs een licht ziltje dat me wat verrast.

Een snoeperig zoete grain, die je zo’n 35 EUR
zal kosten. Lijkt me prettig om zulks op vakantie in Bretagne op tafel te
zetten, maar ook niet meer.

66/100

Geproefd door
Mark Dermul op 12-11-2017
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).