WhivieBlog

Bottelaar: Isla del Ron
Regio: Panama
Fles: Isla del Ron 17 Year Old 1995 Panama Rum, 187 bts
Kleur: amber
ABV: 52,9%

Italiaanse drop

Ik proefde al enkele rums van Panama. Denken we maar aan de schitterende Abuela rums, waarvan ik er al drie aan de lippen mocht zetten. De Centuria was ronduit geweldig. Of de lekkere 18-jarige van Rum Nation. Deze 17-jarige, uit 1995, werd gebotteld door de Duitse bottelaar Isla del Ron – aka Malts of Scotland’s Thomas Ewers.

De neus offreert fris rood fruit overgoten met donkere ahornsiroop, tuinkruiden en kaneel. Zelfs wat Italiaanse drop. Braambessen! Varens. Een boswandeling met een zoetje. Pittig!

Hij smaakt lekker romig en rond, licht gekruid en mooi zoet, maar niet te. Zijdezacht. Opnieuw die donkere bessen en die drop. Hint van espresso, nog. Geen water nodig, hoor.

De finish is eerder kort, fruitig met een hint van de espresso op het sterfbed.

Hier geniet ik geweldig van, op mijn gemak in de zetel, bij een goeie film. Verkrijgbaar voor 85 EUR bij The Bonding Dram, met dank voor het sample.

86/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-03-2013
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Isla del Ron
Regio: Cuba
Fles: Isla del Ron 15 Year Old 1998 Cuba Rum, 195 bts
Kleur: goud
ABV: 58,5%

Rottend Hout

Als tweede proberen we een 15-jarige rum uit Cuba. Cuba rum is bekend. Denken we maar aan Havana Club. Maar dit is toch van een ander kaliber. Deze rum werd gedistilleerd in 1998 en er zijn slechts 195 flessen uit het single cask gekomen, gebotteld door Isla del Ron, bestierd door Thomas Ewers, bekend van Malts of Scotland. Hij is verrassend licht van kleur.

Zoet en… wacht even. Wat is dat? Hier zit een flink vies randje aan, hoor. Ik krijg wel wat zoet fruit à la banaan en mango, maar dat wordt compleet overstemt door iets bizars waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Plasticine? Klei? Slecht geworden munt? Rottend hout! Niet echt mijn ding. Met water wordt het zo mogelijk nog erger. Echt waar. Rubber en bruine zeep.

Romig en zacht op smaak. Zoeter dan op de neus, maar dat bizarre is ook op smaak aanwezig. Doet wat antisceptisch aan, nu. Schoonmaakproducten, verdomme. Nee, hier ben ik niet zot van. Water brengt geen soelaas, hoor.

De finish is ongenadig lang en flink drogend.

Bizarre rum. Heel apart. En deze keer gebruik ik dat wel degelijk als eufemisme. Voor de durvers. Wat mij betreft enkel te zuipen bij een aflevering van The Walking Dead. Net geen 60 EUR bij The Bonding Dram.

65/100

Geproefd door Mark Dermul op 01-03-2013
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).