WhivieBlog

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit derde deel van een vierdelige reeks genieten we van de pracht van Orkney, krijgen we een privérondleiding bij Highland Park, keren we weer naar het vasteland voor een bezoek aan Wolfburn in Thurso en trekken dan doorheen de machtige Highlands. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. In dit tweede deel van een vierdelige reeks bezoeken we Clynelish en de recent heropende Brora alvorens helemaal naar Wick in het noorden te rijden voor een korte stop bij Old Pulteney. Daags nadien zijn we aangenaam verrast om in John O’Groats de gloednieuwe 8 Doors Distillery te ontdekken alvorens de ferry naar Orkney te nemen voor een bezoekje aan Scapa. Enjoy!

In september trok ik samen met Dearly Beloved en mijn goeie vriend Manny voor een weekje naar de Schotse Hooglanden. We bezochten niet minder dan 14 distilleerderijen en genoten natuurlijk ook van heel wat andere bezienswaardigheden. Schotland is immers het mooiste land ter wereld. In dit eerste deel van een vierdelige reeks bezoeken we Teaninich, Dalmore, Invergordon, Glenmorangie en Dornoch. Enjoy!

Mijn maatje Marcel Kip uit Nederland bezocht enige tijd geleden de Balblair distillery en hij vroeg me of hij me een plezier kon doen met een exclusieve hand-gebottelde malt. Uiteraard hapte ik meteen toe en liet zo’n flesje afkomen. En dan te bedenken dat ik in september 2022 zelf zal langsgaan bij Balblair… Maar wellicht is het tegen die tijd een ander vat en kan ik Marcel ook een plezier doen. Het label vermeldt geen vattype, maar aan het kleurtje te zien, was dit wellicht een bourbonvat.

Een nieuwe Belgische bottelaar is opgestaan: The Roots. Maar Joren Nuyts, de sympathieke kerel achter dit nieuwe merk, zal zich niet beperken tot whisky. We mogen ons ook aan andere spirits verwachten, zo vertelde hij me. En hij voegde onmiddellijk de daad bij het woord, want zijn eerste release betreft een drieling: een Schotse grain, een hele oude cognac en een stevige rum. Wat? De eerste release is géén Schotse single malt? Ge moet maar durven! Ik zet die drieling maar meteen aan de lippen, benieuwd als ik ben. Beginnen doe ik met de grain, een Invergordon van maar liefst 49 jaar oud, gestookt toen ondergetekende een broekventje van 2 was.

Strathenry? Nooit van gehoord. InchDairnie? Huh? Carter’s Whisky? Euh… wie is dat? Niet paniekeren! InchDairnie is een nieuwe distilleerderij, gebouwd in 2014, met als doel enkele blenders te voorzien van voldoende malt whisky voor hun producten. Hun eigen whisky, die ze begrijpelijkerwijs InchDairnie doopten, zullen ze pas in 2029 op de markt brengen. Het recept voor de blenders hebben ze Strathenry genoemd en daarvan heeft MEUG, het plezantste Vlaamse smaakbureau, een vat van kunnen bemachtigen. En wie is dan Carter, vraagt u zicht af? Carter’s Whisky is een heerlijke woordspeling op ‘kaarterswhisky’, verwijzend naar de geweldige drinkbaarheid van deze malt.

Lindores is, net al veel andere distilleerderijen, gestart met de release van single casks. De eerste twee – een bourbon cask en sherry butt – zijn degene die ik nu graag wil proberen. Het is niet echt een head-to-head, natuurlijk, want ze zijn bijzonder verschillend.

Afgelopen zomer verscheen de langverwachte eerste release van deze nieuwe Lowland distilleerderij (althans degene die voor het grote publiek beschikbaar werd gemaakt), een vatting van bourbon, sherry en wijn vaten. Op het einde van het jaar verscheen een andere botteling: The Casks of Lindores ‘Bourbon’. En zopas konden we de hand leggen op de 1494 Members Release die malt bevat die rijpte op quarter casks. Dat lijkt mij een mooi moment voor een head-to-head tasting.

Apex betekent top, waarmee de Master Distiller van Milk & Honey, Tomer Goren, wil aangeven dat deze whisky’s bij het beste horen van wat hij al heeft gecreëerd. Er zijn momenteel verschillende expressies: Cognac, Rum, White Wine, Pomegranate Wine, Peated STR Cask en de alomgeprezen Dead Sea. Vandaag proef ik hun Cognac Cask, die eigenlijk hun Classic is die nog een finish kreeg op voormalige vaten van een niet-nader genoemd klein cognachuis.

Ik had het voorrecht dat ik deze in november vorig jaar al eens mocht voorproeven van Marcel. Niet dat hij mijn mening nodig had om te beslissen of hij deze al of niet zou bottelen. Deze whisky spreekt vanaf de eerste tot de laatste druppel voor zich. Maar wat knap dat The Barrel Baron – die tenslotte nog steeds als ‘a new kid on the block’ beschouwd kan worden – dit prachtige cask te pakken heeft gekregen.

Toen ik in januari 2019 Taiwan bezocht, bracht ik van de Kavalan de twee Distillery Reserve bottelingen mee: een Peaty Cask en een Rum Cask. De Peaty Cask bleef in Gent, de Rum Cask ging naar Zoetermeer. Toen mijn gabber Manny mijn tasting notes online las, besloot hij bij zijn volgende bezoek de fles gewoon terug mee te brengen en samen met mij open te maken. That’s what friends are for! En lekker dat hij was…

Suntory Old is een populaire whisky uit Japan, die al voor het eerst verscheen in de 1940s. Hij bleef toonaangevend tot de 1980s toen single malts in populariteit begonnen toe te nemen en deze leuke blend zijn prestige wat verloor. Ik kon een fles uit de 1990s op de kop tikken met de vreemde inhoudsmaat van 760ml. Het is meer dan aannemelijk te vermoeden dat dit flink wat Yamazaki, Hakushu en Chita bevat, toch?

De jongens van de Ypres Whisky Friends hebben hun derde clubbotteling uitgebracht: een Highland Park – ook als staat dat niet op het label. U weet hoe dat gaat. Wat mij wel verbaasde was dat deze een finish kreeg op een ex-Glen Moray vat. Een gedurfde keuze. Maar goed, laat ons gewoon proeven en zien wat dat betekende voor deze bleke Orkney malt.

Vanaf de eerste keer dat ik een botteling van Westward geproefd had, was ik fan. Wanneer ze dan een clubbotteling uitbrengen die Belgian Ardennes Trappist Ale genoemd wordt – naar de gebruikte Ardennes Farmhouse gist van Culmination Brewing uit Portland – kon ik niet anders dan Cinoco, de Belgische importeur, smeken om deze naar België te laten komen. En zo geschiedde. Tegelijk met de Belgian Trappist Ale editie werd er ook een heuse Belgium Edition op ons losgelaten, dus die mocht zeker niet aan mij voorbij gaan. Het betreft een single barrel dat versneden werd naar 50%. Ik heb hier enorm naar uitgekeken. Het vat – barrel #780 – werd overigens speciaal door Stephan De Bolle en zijn team van Cinoco geselecteerd. Ik zet ze graag even head-to-head.

Een paar maanden geleden kreeg ik mijn vrienden John en Mary-Angela uit de States op bezoek. Niet alleen had John de Oban 18 Year Old – een US exclusive – en de Lagavulin Offerman Edition 2 op Guinness casks – eveneens enkel in de US verkrijgbaar – meegebracht, hij bracht me nog een derde fles mee: deze Kentucky Owl. ‘Een niemendalletje, maar ik vond dat je deze moest geproefd hebben’, voegde hij eraan toe. U vraagt, wij draaien. Hij wordt immers niet voor niets ‘The Wise Man’s Bourbon’ genoemd, toch?

Paul en Maria van de Rotterdamse Cley distilleerderij hebben een speciale plek in mijn hart. Ze maken echt leuke whisky en het zijn bovendien supersympathieke mensen. Da’s altijd goed voor een mooi verhaal. En ze krijgen steeds meer bijval – terecht! – want na de speciale festival botteling voor het whisky festival in Eindhoven – geselecteerd door The Barrel Baron – bottelden ze deze keer een erg speciale malt voor het Whisky Festival in Delft van mei 2022. Een Secret Islay nog wel! En triple gedistilleerd! Na 4 jaar op een klassiek bourbonvat kreeg deze Hollandse malt een finish van 18 maanden op een vat waar eerder een Islay whisky op rijpte.

Enkele weken geleden stuurde mijn whiskymakker Rainer me een berichtje over deze fles. En of hij even zou mogen langskomen om deze te laten proeven en of ik het zou zien zitten om er dan een Rambling over te maken? Ja & ja. Zo gezegd, zo gedaan.

Aha! Een nieuwe release van Nc’nean. Deze keer kozen Annabel en kornuiten voor een iets andere samenstelling dan voor hun reguliere batches, namelijk 61% STR Red Wine Casks en 39% Ex-Bourbon casks. Hij is ook op een iets hoger alcoholpercentage gebotteld. Dit is de lentewhisky bij uitstek van deze jonge, dynamische distilleerderij die ondertussen toch kan bogen op een mooie schare trouwe volgelingen (ik reken me bij deze groep!). Het speciale aan deze whisky is dat hij geproduceerd werd met drie verschillende giststammen, waarvan eentje die normaal gebruikt wordt voor de productie van rum!

Hoewel ik elke dag mijn drammetje tot mij neem, is het toch moeilijk om het tempo van releases te blijven volgen. Bij Nc’nean zijn ze ondertussen al aan batch 15 of zoiets, terwijl ik vandaag voor het eerst mijn flessen van Batch 8 en Batch 9 open trek. Als vanouds is het een combinatie van 65% STR rode wijnvaten en 35% klassieke bourbonvaten. Wederom gebotteld op 46%. Laten we die maar eens head-to-head zetten.

Ik ben fan van Starward, dat is geweten. En toen ik enige weken geleden de kans kreeg om mee een vat aan te kopen, liet ik die niet liggen. Ik ben Jeroen van de bekende online whisky shop The Bonding Dram erg dankbaar dat hij aan mij dacht om als partner in te stappen. En of ik dit spannend vind, zeg! U moet weten dat Starward voor deze single malt een first fill Apera barrel van McWilliams gebruikte. McWilliams produceert al jaar en dag Apera, de Australische versie van sherry, gemaakt van de druivensoorten Tinta Roriz, Touriga Nacional en Touriga Franca. Het barrel – nummer #1855 – werd in mei 2016 afgevuld en bij het bottelen leverde dat nog 222 flessen op met een niet te versmaden vatsterkte van 59.3%. Leuke weetje: toen we een sample proefden dat was genomen op 12 oktober 2021 was de vatsterkte 57.1%. Ja, in Australië neemt de sterkte toe!