WhivieBlog

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Schotland (Highlands)
Fles: D.R.K.N.S.S. Batch 2, Asta Morris, 601 bts
Kleur: vol goud
ABV: 46%

Herfst

Vorig jaar proefde ik de eerste batch van D.R.K.N.S.S. – of kortweg Darkness – van Asta Morris. Dat was toen een sherrygerijpte Lowlander, 465 flessen sterk. Deze tweede batch, die net verschenen is, is echter een Highland malt. Uiteraard ook op een sherryvat gerijpt en de release is deze keer maar liefst 601 flessen sterk.

Het eerste wat me opvalt, is dat deze neus weer typisch Bert Bruyneel is. Laat het aan hem over om herfst in het glas te presenteren. Naast enkele bosgeuren krijg ik ook hints van rood fruit en appelbeignets, moutsuiker en frangipanegebak.

Minder donkerzoet dan de eerste batch (dat was een PX cask, ik denk dat dit een oloroso cask geweest is, eerlijk gezegd) op mango en perzik, iets van noten en gebakken appeltjes. Een snoeperige toets van Werther’s Echte verschijnt. Koffie bonbons. Met een zachte kruidigheid. Kapt gevaarlijk vlot binnen.

Middellange, mooie, zoete en zacht prikkelende afdronk.

Nou, wetende dat je deze sloeberwhisky voor minder dan 60 EUR op tafel kan zetten, kan je niet anders besluiten dan dat dit bang for your buck is en een fles die hier vaak uit de kast gehaald zal worden. Op naar batch 3! Tussen ons gezegd en gezwegen: gaat geweldig bij een pak friet met stoverij, echt waar!

85/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Bottelaar: Asta Morris
Regio: Frankrijk
Fles: Calvados Domfrontais Drouin 59 Year Old 1963, Asta Maurice, #AMF008, 48 bts
Kleur: brons
ABV: 46.6%

Magistraal

Zotte Bert is nog eens naar Drouin getrokken. Dit is al de derde Calvados die hij bottelt van dit huis, maar deze keer heeft hij toch wel alle registers open getrokken… Een Calvados van 59 jaar oud, gedistilleerd in 1963 en zijn hele leven doorgebracht op een eikenhouten vat. Na bijna zes decennia leverde dat amper 48 flessen op. Het is overigens een Calvados Domfrontais, wat betekent dat hij niet enkel van appels werd gestookt, maar dat er ook peren werden gebruikt. Ik heb even mijn vriend Google aan het werk gezet: er is nog nooit eerder een calvados op die leeftijd gebotteld. Waarom verbaast het mij nu niet dat Zotte Bert weer de hand kon leggen op dit unieke vat? Pas de coïncidence zouden de Fransen zeggen.

Ooh… intense en complexe neus op appelcider, butterscotch, boerenboter, champignons (!), gedroogde tuinkruiden, gepofte kastanjes, dennenappels, superglue (!), Luikse siroop (aha, de peren!), amandelen, hint van walnoten en roze pompelmoes met een licht florale toets. Elegant, gedistingeerd, complex. Sidérant zouden de Fransen zeggen.

Fluweelzacht en verleidelijk. Gestoofde peren (ah, ja!), appelmoes, toffee, geglazuurde kastanjes, cacao, eau-de-vie van peren (tja), vers gebrande koffie, tarte tatin, Luikse siroop alweer (ah, ja!), pompelmoes, en nog veel meer. Het komt in laagjes. Deze calvados blijft maar geven. En zo levendig na bijna zestig jaar. Complex en bevredigend. Dat moet een uitstekend vat geweest zijn, ook. Magistral zouden de Fransen zeggen.

En dan die finish. Bijzonder lang, warm op zoethout en kruidige appelmoes, waarbij een fijne balans gevonden wordt tussen enerzijds de kruiden van het vat en anderzijds de fruitigheid van de eau-de-vie. Incroyable zouden de Fransen zeggen.

Als je mij een half uurtje stil wil krijgen, schenk me hier dan een glas van. Dit is magistraal. Toegegeven, mijn ervaring met Calvados is eerder beperkt (dit is nog maar mijn 17^e), maar dit is toch zonder enige twijfel de lekkerste en meest complexe die ik al ooit heb geproefd. Voor 700 EUR mag dat ook wel, natuurlijk. Évidemment zouden de Fransen zeggen.

94/100

Geproefd door Mark Dermul op 25-03-2023
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).