WhivieBlog

Distilleerderij: Longmorn
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Longmorn 39 Year Old 1972/2011, Gordon & Macphail, Reserve for van Wees, 1^st Fill Sherry Butt #1084, 422 bts
Kleur: mahonie
ABV: 53.4%

Dagdroom

Mijn vriend Bob kwam op bezoek en bracht deze fles mee. Hij had ze enkele jaren geleden van vrienden gekregen voor zijn verjaardag. Het is een Longmorn uit zijn geboortejaar 1972. Het vat werd door Gordon & Macphail gebotteld in hun Reserve-reeks, in opdracht van de Nederlandse onafhankelijke bottelaar van Wees. Mijn god, wat een kleurtje, zeg. Bob was zo vrijgevig om mij nog een gul sample te schenken om tasting notes te schrijven. Deze zijn voor jou, Bob.

Vooraf: je moet hem even laten ademen. Vergeet niet dat deze bijna 4 decennia lang gevangen zat in een vat en dan nog een paar jaar op fles. Geef hem wat tijd en lucht: hij is het meer dan waard!

De neus is een bonte mix van rood en donker fruit. Bosbessen (zowel zwarte als rode), rozijnen, blauwe pruimen, gekonfijte rabarber, honingmeloen, Sirop de Liège, wat aardse tonen en zelfs heel even een hint van rubber. Maar dat is weg voor je er erg in hebt en wordt al gauw vervangen door iets umami als een sneetje verse rosbief, licht aangebrande karamel, humidor en vernis. Hij blijft evolueren in het glas en geeft ‘complex’ een nieuwe betekenis.

Op smaak heb ik enerzijds een mooie fruitigheid van allerhande donkere vruchten zoals op de neus, maar anderzijds komt nu het old school karakter heel mooi naar boven. Iets van vers geboend leder, mokka, bloedappelsienen, pruimtabak en orangettes. Ik zit in de afdeling ‘rare books’ van de bibliotheek in Edinburgh. Het wordt stil rondom mij. Door de venster zie ik de herfst de laatste gouden en bruine bladeren van de takken rukken, terwijl de wind langs de hoge vensters fluit.

De heerlijk lange, kruidige finish op donkere vruchten, kersenlikeur en origine chocolade rukt me uit mijn dagdroom.

Wake me up before you go-go! De lekkerste Longmorn die ik al proefde. En bovendien mijn dertigste Longmorn. Komt dat mooi uit (dat is mijn autistische kantje weer).  Dankjewel, Bob, om deze met me te delen. Wat een majestueus lekkere whisky, zeg.

92/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Longmorn
Regio: Schotland (Speyside)
Fles: Longmorn Distiller’s Choice, OB 2016
Kleur: oud goud
ABV: 40%

Gedroogde Ananas

Twee jaar! Zo lang was het al geleden dat ik nog eens een Longmorn aan de lippen zette. Maar toen Bob, een whiskygabber uit de buurt, op bezoek kwam met een speciale fles die hij zelf voor zijn verjaardag had gekregen, besefte ik pas wat ik gemist had. Maar alvorens die te bespreken, eerst even een basis whisky van deze Speysider proeven om het smaakpalet af te stellen. Dan doen we dus met deze Longmorn Distiller’s Choice.

De neus is minder zoet dan ik had verwacht. Ik krijg griesmeelpap, appelsienpartjes, een hint van marsepein en sterfruit en wat hout. Wat appelmoes, kokosnoot en meer hout. Begint langzamerhand richting virgin oak te gaan, lijkt het wel. Een tikkeltje muf.

De body is erg licht, jammer genoeg. Nu is hij wel snoeperig zoet op vooral karamel en appelsiensap, wat gedroogde ananas en rozijntjes. Goeie prikkel van de alcohol, zonder echt pikant te worden. Dit valt me alvast een stuk beter mee dan de neus deed vermoeden.

De afdronk is kort, maar zacht en zoet.

Typische entry level malt van deze distilleerderij. Kaarterswhisky, zeg maar. Maar 60 EUR vind ik van het goede teveel.

81/100

Geproefd door Mark Dermul op 08-12-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).