WhivieBlog

Brouwerij: De Molen
Regio: Nederland
Fles: Rasputin Laphroaig/Caol Ila, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11.4%

Decadent

Net als Hel & Verdoemenis is Rasputin een bier van de Hollandse brouwerij De Molen van het type Imperial Stout. Door de jaren heen zijn er verschillende variëteiten op de markt gebracht, waaronder gerijpt op Bruichladdich, Buffalo Trace en Speyside vaten, maar deze is een combinatie van Laphroaig en Coal Ila vaten. Daar ben ik nu wel benieuwd naar. Dit werd op 19 maart 2013 gebotteld, is ondertussen volledig uitverkocht en wordt niet meer gemaakt. Zwart als koffie met lichte carbonatie en een beige kraag die onmiddellijk verdwijnt.

Donkere, bittere neus met onmiddellijk de overduidelijke toets van turf. Hoewel ik graag wil aannemen dat mijn geliefde Caol Ila er voor veel tussen zit, vermoed ik – en meen ik echt dat ik hem ruik – dat het vooral de Laphroaig is die zijn stempel drukt. Een kampvuur met assen, maar tegelijkertijd ook leuke toetsen van pompelmoes en chocolade. Nog wat karamel en rozijntjes, maar ook iets zurigs waar ik niet meteen de vinger op kan leggen. Betrekkelijk decadente neus, hoor.

Oooh, da’s funky! Maar ik mis een beetje de grootste geroosterde mout noten die ik van een Imperial Russian Stout verwacht. Deze is nogal aan de lichte kant wat dat betreft. Dat gezegd zijnde zit hier wat onrijp fruit in, bitterzoete kruisbessen en een flink zurige toets die wat misplaatst lijkt. Granny Smith appels? Anderzijds werkt het in zijn geheel wel, zij het een beetje atypisch. De invloeden van de whiskyvaten van Islay schemert wel erg door, wat er voor zorgt dat ik vergevingsgezind ben en deze toch lekker ga vinden.

De afdronk is aan de korte kant en vooral wat zurig.

Ik weet dat er op het label staat dat deze 25 jaar kan bewaard worden, maar kan me niet van de indruk ontdoen dat het beste er al vanaf is. Het voelt bijna aan alsof er iets mis is met dit biertje. Vreemd toch? Zal wel aan mij liggen. Dankjewel Marc!

Geproefd door Mark Dermul op 21-09-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: De Molen
Regio: Nederland
Fles: Hel & Verdoemenis MacAllan, 33cl
Kleur: zwart
ABV: 11%

Gevaarlijk

De bieren die de Hollandse brouwerij De Molen uit Bodegraven onder het label Hel & Verdoemenis bottelt zijn van het type Imperial Stout. Een aantal hiervan hebben gerijpt op voormalige whiskyvaten. Zo werd al een vat van Wild Turkey gebruikt, maar ook van Bunnahabhain, Bowmore en Octomore. Maar het goedje dat momenteel in mijn glas zit werd gerijpt op een vat van Macallan (of MacAllan zoals het op het label staat, iets waar ik me telkens weer aan erger). Het werd in 2011 uitgebracht ter ere van het Borefts Bierfestival. Hij schenkt gitzwart en stroperig; van een kraag is absoluut geen sprake!

Donkere, bitterzoete neus op chocolade, fudge, geroosterde noten, woodsmoke en vanille. Redelijk groots, moet ik zeggen. De eik is onmiskenbaar. Een zilt randje steekt ook nog de kop op. Hier kan je gerust tien minuten aan ruiken!

Een klein OMG-momentje bij de eerste slok. Stroperig dik op chocolade, toffee, koffie, geroosterde noten, eik en een toets van whisky – ja, hoor, hier proef je de whisky écht! Ik vind het geweldig. Maar je zou het absoluut niet zeggen dat deze een ABV van 11% heeft. De alcohol is geweldig geïntegreerd. Dit drink gevaarlijk – letterlijk in dit geval – gemakkelijk weg.

Degelijk lange afdronk met een kruidige toets. Op het sterfbed lijkt het wel alsof ik koffiedik op mijn tong heb liggen.

Heerlijk degustatiebier. Helaas niet meer verkrijgbaar. Dankjewel Marc!

Geproefd door Mark Dermul op 26-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).