Distilleerderij: Caol Ila
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Caol Ila 7 Year Old 2011/2018 Asta Morris, Sherry Butt #AM055, 580 bts
Kleur: mahonie
ABV: 56.1%
Hand in Hand
Als Bert een Caol Ila lanceert moet je er wel als de kippen bij zijn, hoor. Meestal zal de flessen al uitverkocht nog voor ik kans zie er eentje te bestellen. Dit is zo’n release, hoewel er toch 580flessen van uitgebracht zijn, die ik gemist heb. Dankzij een makker in Nederland (echt, ik heb daar vrienden, ik kan het zelf amper geloven) kon ik de hand leggen op een sample. Ik zet hem head-to-head met de nieuwe release uit 2019. Grappig detail: op het label staat Coal Ila, maar de misprint werd te laat ontdekt.
Heerlijke neus op tabak, oude boeken, toffee en verse vijgen, gevolgd door vanille en koekjesdeeg waar net de chocolade schilfers in verwerkt werden. Zalig. Een hint van barbecue (de dag nadien) en slechts een beetje maritiem op zeewier. Zoals gezegd: heerlijk.
Hij komt mooi olieachtig en gekruid binnen. Onmiddellijk is het een strijd tussen drie partijen: zoete sherry met donkerzoet fruit en tabak, turf met ballen en een grootste zilte toets van de spirit. Nee… wacht… strijd is niet het juiste woord, want ze gaan niet met elkaar in de clinch. Integendeel: ze zijn perfect op elkaar afgestemd. Ze kuieren hand in hand met elkaar door de branding, terwijl het vreugdevuur achter hen op het strand langzaam dooft.
Bijzonder lange, licht pikante en zacht drogende afdronk die me onderuit doet zakken in de zetel.
Zalige Caol Ila, ondanks de jonge leeftijd. Hoewel je dat enigszins proeft, is het quasi onmogelijk om hier niet van te houden. En dan te weten dat deze voor zo’n 70 EUR te koop was. Niet moeilijk dat hij de deur uitvloog.
88/100
Geproefd door Mark Dermul op 07-08-2019
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)
