WhivieBlog

Distilleerderij:
Glen Keith
Regio: Schotland
(Speyside)
Fles: Glen Keith 23 Year Old 1994/2018 Asta Morris, Refill Bourbon #AM14,
bottled for Passion for Whisky, 42 bts
Kleur: koper
ABV: 52.5%

Fabelachtig

Passie voor Whisky is een bekende Nederlandse
slijterij. Voor het eerst gaat Zotte Bert met hen in zee met deze erg
gelimiteerde (slechts 42 flessen) Glen Keith. Hij kostte zo’n 150 EUR, maar –
zoals dat gaat met dit soort releases – al lang uitverkocht. De rest van het
vat (114 flessen) verscheepte Asta Morris naar hun trouwe partner in het Verre
Oosten, GaiaFlow.

Heerlijk romige en fruitig zoete neus op
banaan, abrikozen, rode appels in de pan, honing en kokosnoot. Nog wat vanille
en iets wat me aan Mello Cakes doet denken. Bovendien heeft hij een waxy kantje en is hij licht herbaal, wat
voor diepgang zorgt. Een mespuntje kaneel, een blaadje munt en salie. Top.

De aanzet is krachtig, erg zoet en kruidig.
Banaan, abrikozen en kokos keren weer, aangevuld met wat citrus, nu. Denk
grapefruit en bloedappelsien. Flink wat honing. De kruiden zijn aan de luide
kant, maar hij kan het wel hebben. Denk kaneel, allspice en gekonfijte gember.
Erg compleet.

Fabelachtig lange afdronk die romig blijft en
pas op het sterfbed wat tannine rondstrooit.

Bert moet dringend zijn prioriteiten herzien en
stoppen met zoveel lekkers naar het land van de rijzende zon te sturen. ’t Is
daar goed zaken doen, dat begrijp ik wel, maar er mag een beetje meer in onze
contreien blijven. Waarvoor dank.

89/100

Geproefd door
Mark Dermul op 21-10-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij:
Glen Keith
Regio: Schotland
(Speyside)
Fles: Glen Keith 22 Year Old 1995/2018 BYOB-C Lads of Lobland, 88 bts
Kleur: zonlicht
ABV: 52.4%

Peterselie & Salie

Dit is de 8e en laatste release in
de Lads of Lobland-reeks van de Belgische Bring Your Own Bottle Club, kortweg
BYOB-C (spreek uit ‘biopsy’). Deze werd in samenwerking met Liquid Art
gebotteld. Het is een Speysider geworden: Glen Keith 1995. Niet minder dan 22
jaar mocht hij slapen.

De neus is best atypisch te noemen, want
bijzonder herbaal. Ik krijg in eerste instantie plantenwortels, peterselie,
salie en gekonfijte gember alvorens er ook maar iets van fruit tevoorschijn
komt. Hij is zelfs op de neus een beetje zilt. Dit is toch Glen Keith, neen? Ik
check het label nog effe… Tja, toch wel. Na enkele ogenblikken krijg ik wat
meer zoets in de vorm van banaan, abrikozen en gedroogde kokos. Wat eucalyptus
ook. Dit had ik niet zien aan komen. Maar lekker is hij wel, hoor.

Hij is bijzonder romig en heeft een flinke
body. Op smaak wordt het wel meteen een fruitig feestje en speelt het herbale
kantje – dat hij echt niet kan wegsteken, maar dat hoeft ook niet – tweede
viool. Kokos, zoete citroenen, bloedappelsien, peren in siroop en geprakte
banaan. Het geheel gedrenkt in flink wat bloemenhoning. Zacht gekruid. Denk
witte peper en zoethout, met opnieuw die frisse toets van eucalyptus. Licht
drogend van het eikenhout.

De finish is betrekkelijk lang, tikkeltje waxy en droogt de mond naar het einde
toe.

Ik beken, het is niet mijn favoriete Glen
Keith, maar wel een mooie omwille van zijn atypische karakter. En een waardige
afsluiter van deze reeks, waarvan ik fles 88/88 in mijn kast mocht zetten, wat
betekent dat ik nu van alle 8 het laatste flesnummer in mijn verzameling heb
staan. Mijn autistische kant dankt BYOB-C voor de opportuniteit.

84/100

Geproefd door
Mark Dermul op 21-10-2018
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).