WhivieBlog

Distilleerderij: Port Ellen
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Port Ellen 24 Year Old 1982/2007 Douglas of Drumlanrig, cask #LD3529
Kleur: licht goud
ABV: 49.0%

 Zeelucht

In 2014 – een eeuwigheid geleden in mijn beleving – proefde ik al eens een Port Ellen die door Douglas of Drumlanrig werd gebotteld. Het betrof echter een 27-jarige uit 1983, gebotteld in 2010. Degene die nu in het glas zit, werd een jaar eerder gestookt en drie jaar eerder gebotteld. Hij is dus iets jonger en toch zit hij op een veel lager ABV (49% tegenover de 54.8% van de andere botteling). Vreemd. Maar goed, laten we gewoon meteen aan het proeven gaan, want Port Ellen krijg je immers niet elke dag in het glas.

Zacht maritieme neus met vooral flink wat appels en citroen. Tikkeltje mineraal ook, maar in alle eerlijkheid aan de zachte kant en relatief weinig uitgesproken. Subtiel. Desalniettemin erg lekker.

Lekker olieachtig en meteen onmiddellijk een strijd tussen zilt en zoet. Zoet wint het vlotjes met appels, citroen en vanille. De rookontwikkeling lijkt even groots te gaan worden, maar bedaart midpalate. En dan komt de zilte toets plots sterk opzetten en schuift het zoete fruit opzij. Nog iets van walnoten en een druppeltje honing komen zich moeien. Dit is veel beter dan de neus beloofde.

De afdronk is lekker lang, begint zoet en rokerig, gaat dan weer even de zilte toer op, om uiteindelijk zachtjes weg te deemsteren op honing en zoute zeelucht.

Erg aangename PE en het lage alcoholpercentage speelt hem absoluut geen parten (en hij is stukken beter dan de 27-jarige die ik eerder proefde). Nog sporadisch te vinden, maar je telt er wel makkelijk 850 EUR voor neer. Bedankt voor het sample, Wouter!

87/100

Geproefd door Mark Dermul op 21-12-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Distilleerderij: Rosebank
Regio: Schotland (Lowlands)
Fles: Rosebank 31 Year Old 1990, OB 2022, Release Two, 4.000 bts
Kleur: goud
ABV: 48.1%

In Goeie Handen

Twee jaar geleden lanceerde Ian Macleod distillers, de nieuwe eigenaar van Rosebank, een 30-jarige van de laatste stocks uit 1990. Die vond ik weergaloos lekker. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen voor deze Release Two, eveneens uit 1990, maar ondertussen dus een jaartje ouder en een iets lager alcoholpercentage (Release One zat nog op 48.6%). Het betreft wederom maar liefst 4.000 flessen. Prijzig beestje, dat wel, maar die moeten we toch geproefd hebben, niet?

De neus is een hemelse mix van papaya, pompelmoes, pomelo, nectarines, perzik, Granny Smith appels en vers afgereden gras. Wat dat betreft ligt deze heel erg in de buurt van de vorige release, maar hij is net iets eleganter, net iets zachter en net iets meer floraal. Maar ook iets indrukwekkender.

Die fruitigheid keert op de tong in vol ornaat terug, aangevuld met een toefje woodsmoke en een mooi bittertje als van appelsienzeste. Een zachte kruidigheid zorgt voor wat warmte. Prima in balans. Dit is zo zacht en elegant; het lijkt wel of er een engeltje op mijn tong plast.

De afdronk is middellang, waarbij het bittertje zich nog iets feller manifesteert.

De spirit van weleer van Rosebank is zo hemels… Ian Macleod zal flink zijn best moeten doen om dit te evenaren. Maar met wederom triple distillation, traditionele washbacks en wormtubs en een prima wood management ziet het er naar uit dat Rosebank wederom in goeie handen is.

91/100

Geproefd door Mark Dermul op 19-11-2022
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).