Wie mij een beetje volgt, weet zeer goed dat ik een groot liefhebber ben van de single malt van de in 2013 opgerichte distilleerderij Nc’nean (je kan het profiel hier nalezen). Toen in 2020 de eerste single malt verscheen, was ik erg aangenaam verrast met de ‘completeness’ van de whisky, ondanks de jonge leeftijd. Ook het verhaal van de distilleerderij – de zero-waste filosofie, zeg maar – stond me heel erg aan.
En dus begon ik Nc’nean te volgen en proefde elke fles waar ik de hand op kon leggen (en dat zijn ze allemaal op een paar single casks voor buitenlandse markten na). Je zal al een 20-tal tasting notes en maar liefst 6 Ramblings terugvinden op mijn blog, gewijd aan deze gouden nectar.
Het spreekt bijna vanzelf dat ik dan ook al snel contact had met Annabel Thomas, de sympathieke oprichtster (deed zelfs al eens een online interview), maar ik had nog niet het genoegen gehad haar in levenden lijve te ontmoeten.
Tot nu.
Eind februari viel namelijk een uitnodiging in de virtuele brievenbus om deel te nemen aan een groots opgezet Nc’nean press dinner op 1 maart, georganiseerd door importeur Premium Spirits en in (hele) goeie banen geleid door het Gentse PR bureau Alice Brown. Plek van het gebeuren was het onvolprezen Bouchéry in Ukkel. De match kon niet beter zijn, want ook chef Damien werkt organisch en mag als één van de meest creatieve chefs van zijn generatie gezien worden.
Sofie en ik kwamen klokslag 19u toe in het restaurant en werden onmiddellijk hartelijk verwelkomd met een heerlijke cocktail gemaakt met de Nc’nean Botanical Spirit en organische limonade én – belangrijker – een breed glimlachende Annabel Thomas. ‘Hi, how lovely to finally meet you in person’. Een knuffel kon niet uitblijven (als u de ‘onze geschiedenis’ niet kent, zal dit wat vreemd klinken, maar geloof me, het kwam heel natuurlijk). We maakten al een praatje (doorspekt met grapjes en verwijzingen naar de Ramblings), terwijl een keur van Vlaamse, Waalse en een verloren gelopen Luxemburgse journalist arriveerden.
Eens alle genodigden present waren, konden we aan tafel. Dankzij de oplettendheid van mijn betere helft, kon ze de gasten zodanig manoeuvreren dat ik naast de gastvrouw aan tafel kon gaan. Wat is ze toch een schat! Annabel gaf een interessante introductie over de ontstaansgeschiedenis en filosofie van de distilleerderij, waarbij ze zeker niet naliet om wijlen Dr Jim Swan terecht in de bloemetjes te zetten. Hoewel hij vlak voor de eerste spirit van de alambieken liep onverwacht overleed, was hij wel van grote invloed op het ‘ontwerp’ van de spirit en dus voor een groot deel verantwoordelijk voor de excellente kwaliteit… ook al was hij geen believer in organisch, wat hij als a great waste of money omschreef.
Ondertussen presenteerde de chef ons wat finger food, dat perfect paste bij de uitgeschonken Nc’nean Botanical Spirit (die ook meteen het hart van Dearly Beloved veroverde). We kregen een aardappelwafel met een topping van zoete aardappel, clementines en hazelnoot en een kroket van gerookte makreel en gekonfijte citroen. Het was een match made in heaven.
Dit werd gevolgd door een ravioli van gerookte bieten en geitenkaas van kaasmakerij Gros Chêne, rozemarijn en karnemelk verrijkt met de Nc’nean Botanical Spirit. Toen niemand mijn richting uitkeek, likte ik mijn bord af, zo lekker!
En terwijl Annabel de single malt voorstelde – we kregen Batch 14 te proeven, die wederom erg in de smaak viel – toverde de chef een heerlijke main course op tafel (die ik helaas vergat te fotograferen, omdat ik volop bezig was onderstaande foto te orkestreren): eendenborst van de boerderij Saunière met kruiden, raap, pompelmoes en een jus van de Nc’nean Quiet Rebels Lorna.
De Quiet Rebels is een reeks van experimentele malts – waar vooral met giststammen gestoeid wordt – die jaarlijks verschijnt. Elk jaar mag een medewerker – in volgorde van aanwerving – een malt samenstellen. De eerste Quiet Rebels was uiteraard de Annabel; vanavond proefden we de tweede – Lorna – waarbij ook gebruik werd gemaakt van Pineau des Charentes-vaten. Als het goed is verschijnt volgend jaar de Quiet Rebels Gordon en het jaar nadien de Quiet Rebels Amy en zo voort. Van een staff retention plan gesproken!
Maar die Quiet Rebels Lorna paste natuurlijk ook perfect bij het dessert (en werd rijkelijk geschonken, moet ik bekennen, iets wat ik me liet welgevallen): pure chocoladetruffel in een whisky-emulsie met ijs van geroosterde pijnboompitten en een vleugje koffie. Ik hoef daar verder geen tekening bij te maken, me dunkt.
Maar wie dacht dat de feestelijkheden daarmee waren afgesloten kwam bedrogen maar blij verrast uit. Want het moment suprême moest nog komen! Met gepaste trots stelde Annabel een absolute avant-première voor: een single cask Nc’nean exclusief voor België. In de komende weken zal hij in ons landje beschikbaar zijn. Het betreft Nc’nean Aon, Bourbon Cask 17-170 op 51.4%, een vat dat slechts 298 flesjes opleverde. Aangezien het een bourbon cask betreft is het profiel danig verschillend van de klassieke batches (die worden samengesteld met 65% STR wijnvaten en 35% ex-bourbon vaten).
Ik vond hem licht, speels, helder en een prima voorbeeld van het DNA van Nc’nean. De sterkte was bevredigend en de alcohol perfect geïntegreerd, hoewel hij een druppel water erg goed verdraagt (maar puur geniet hij mijn voorkeur). Graankoekjes, kokos en iets wat me vreemd genoeg aan champagne deed denken. Eens de fles op de markt en ten huize Dermul zal ik hem aan een grondiger onderzoek onderwerpen. U mag zich aan uitgebreide tasting notes én een Rambling verwachten.
En daarmee kwam de avond tot een mooi einde. De genodigden druppelden stilletjes aan naar buiten – gewapend met een leuke goodie bag – maar ik had nog een laatste opdracht voor Annabel. Ik had namelijk mijn fles Quiet Rebels Annabel meegebracht én een zilveren pen en verzocht haar die voor mijn verzameling te signeren. Dat deed ze met veel plezier. ‘To Mark, happy drinking! Annabel’. Pleonasme, anyone? De fles staat nu netjes te blinken in de kast.
Via deze weg wil ik Annabel en het team van Nc’nean, maar zeker ook Premium Spirits (Claudia, merci!) en Alice Brown (Julie, dankuwel!) en Bouchéry (Damien, kudos!) van harte bedanken voor een geweldige smaakervaring. En natuurlijk ook Dearly Beloved (love you!), de liefste vrouw van Gentbrugge en omstreken, voor haar onvermoeibare steun in al mijn gekke whisky- en andere avonturen.
May the Malt be with you!
