WhivieBlog

Brouwerij: Alken-Maes
Regio: België
Fles: Hapkin
Kleur: blond
ABV: 8.5%

Vier

Hapkin onderscheidt zich door het feit dat de hoppen – onder andere Saaz en Monroe – er in 4 keer worden aan toegevoegd. Het is een krachtig blond bier van hoge gisting, gebrouwen in België sinds 1877. Vandaag de dag wordt dat bij Alken-Maes geproduceerd. Hij schenkt donkerblond en een beetje troebel. De spierwitte kraag blijft lekker lang staan.

De neus is moutig en zoet en licht kruidig, maar nogal eenvoudig. Ik had hier meer van verwacht, moet ik bekennen. De alcohol domineert een beetje.

Op smaak is hij zoeter dan ik had verwacht, licht fruitig met een mooi bittertje. Goeie carbonatie, waardoor dit eigenlijk een flinke doordrinker wordt.

Ook in de licht bittere afdronk is het wederom de alcohol die zich laat voelen.

Ik proefde deze bij een steak met frietjes en dat werkte prima.

Geproefd door Mark Dermul op 20-11-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: De Achelse Kluis
Regio: België
Fles: Achel Blond
Kleur: amber
ABV: 8%

Trappist?

Binnen de Achelse Kluis wordt al sinds 1850 trappistenbier gebrouwen, maar sinds het vertrek van de laatste monnik in januari 2021 verliest Achel zijn authentiteitslabel. Moeten we ons daar zorgen over maken? Nee, toch? Het bier blijft immers hetzelfde. En aangezien de Sint Benedictusabdij onder die van Westmalle valt, mag het bier zichzelf trappist blijven noemen. Toen ik met Dearly Beloved het lichtfestival van Gent bezocht, genoot ik op een terrasje nadien van dit biertje. Hij schenkt amberkleurig met een grote kraag met middelgrote bellen, die lang blijft staan.

De neus is verrassend complex met roze pompelmoes, wat honing, iets van ananas en gember! Wat karamel ook. Vooral zoet, dat is zeker.

De smaak is rijk met naast de grapefruit nu ook wat peper en bittere toetsen van de hop. Een bruine boterham met schijfjes banaan erop, echt waar. Ik vind dit prima. Zachte kruidigheid.

De afdronk is wat kort, maar lekker bitter zoals het hoort.

Dit ging perfect bij ons kaas- en salamiplankje, moet ik zeggen. Aanrader.

Geproefd door Mark Dermul op 13-11-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).

Brouwerij: Brasserie Minne
Regio: België
Fles: Durboyse Triple
Kleur: amber
ABV: 8%

Toerist

Op één been kun je niet staan, toch? Dus liet ik mij na de Durboyse Blonde nog een iets straffer broertje aanrukken door de ober: Durboyse Triple (er is overigens nog een Durboyse Brune, maar dat gaat voor mijn volgende bezoek aan Durbuy zijn). Deze schenkt amberkleurig met een beige kraag met kleine bellen die relatief lang standhoudt.

Deze ruikt vooral naar zoetzuur fruit. Denk pompelmoes en mandarijn. Zacht romig, toch, maar minstens even fris als zijn broertje Blonde.

Fris en dorstlessend op citrusfruit met een mooie bittere toets van hop. Maar minder bitter dan de Blonde en daardoor iets makkelijker drinkbaar naar mijn mening.

De afdronk is echter wederom relatief kort.

Leuke doordrinker, maar weinig meer. Een typisch toeristenbiertje. Wist je trouwens dat de drie biertjes van Durboyse tot 2018 werden gebrouwen bij Brouwerij Lefebvre in Quenast? En dat het in 1986 het levenslicht zag, naar aanleiding van een stripfestival? Sinds 1 januari 2019 werd het – op basis van nieuwe recepten – uitbesteed aan Brasserie Minne die op slechts tien minuten rijden van Durbuy ligt. Ja, zo leer je ook nog wat.

Geproefd door Mark Dermul op 04-11-2021
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be).