WhivieBlog

Distilleerderij: Lagavulin
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Lagavulin 12 Year Old, OB 2018, Diageo Special Releases,
Kleur: witte wijn
ABV: 57.8%

Dunyvaig

De 12-jarige Lagavulin is een vaste waarde in de Diageo Special Releases en ik heb er al heel wat van geproefd. Dit is de Laga 12 uit 2018, voordat het thema Rare By Nature werd geïntroduceerd en dus nog in zijn ‘oude’ verpakking. Totnutoe vond ik ze stuk voor stuk geweldig, dus ik ben er redelijk zeker van dat ik weer een leuke proefsessie tegemoet ga.

Schijfjes limoen, roofing, dieselwalm en zoete rook… dat is de neus in een notendop. Vanaf de tweede keer dat ik mijn neus in het glas steek komen daar nog wat meer maritieme toetsen bij: zeewier, zilt, de geur van de baai waarin de distilleerderij genesteld ligt. Ik wordt zo getransporteerd naar de resten van Dunyvaig Castle (die overigens momenteel verder worden opgegraven met steun van Lagavulin, maar dit compleet terzijde).

Hij komt stevig binnen met die typische turfrook, flink wat citrusfruit, een hint van vanille en appels, peper dat het geen naam meer heeft en flink was assen die hem een drogend effect geven. Dit is een heerlijk rokerig turfmonster met een zilte twist. Heer-lijk!

De afdronk is droog op assen, zoethout, peper en rook en duurt een eeuwigheid.

Het was te denken, hé. Gewoon top. As usual. Met dat verschil… het is de beste die ik al proefde.

90/100

Geproefd door Mark Dermul op 03-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)

Distilleerderij: Bowmore
Regio: Schotland (Islay)
Fles: Bowmore 25 Year Old 1994/2019, Adelphi, Refill Sherry Cask #554, 498 bts
Kleur: brons
ABV: 54.2%

Romige Boter

Adelphi, de onafhankelijke bottelaar die sinds kort ook zijn allereerste single malt – Ardnamurchan – op de markt heeft, bottelde deze ouwe Bowmore. Het refill sherry cask werd in 1994 afgevuld met spirit en na niet minder dan een kwarteeuw kwamen daar bijna 500 flessen uit op iets meer dan 54% met een kleurtje dat me onmiddellijk doet watertanden.

Ah, een donkerzoete neus met allerhande gedroogd fruit op een bedje van kandijsiroop, geblakerde eik, cuberdons en boerenboter. Zelfs de hint van sulfer die in het begin even verschijnt, kan de pret niet drukken. Is er zoiets als ‘goeie sulfer’? Ik denk van wel. Want hier werkt het. Assen op de achtergrond. Dit is best een complexe neus, hoor.

Op smaak is het meer van hetzelfde. Romige boter met een snuifje zout gaat het donkerzoete, gedroogde fruit vooraf. De rook ontwikkelt mooi en het hout laat zich niet onbetuigd met wat bittere tannine, waardoor het geheel diepte krijgt en in balans komt.

De afdronk begint zoet, wordt dan zilt om je uiteindelijk met kurkdroge en warme mond achter te laten.

Ge-wel-dig, maar nu moet ik wel een glas water hebben. 335 EUR voor deze Bowmore is zeker niet weinig, maar wat een dram!

88/100

Geproefd door Mark Dermul op 02-11-2020
(om snel andere tasting notes te vinden, surf naar www.whivie.be)