Opstaan, stevig ontbijt, de tram naar Princes Street… het
begon al flink te wennen. Maar voor onze laatste dag wilden we wel een beetje
de natuur in. En in Edinburgh kan dat zeker!
We wandelden de Royal Mile af naar Holyrood Park (waar niet
ver vandaan de nieuwe Holyrood Park Distillery momenteel wordt gebouwd),
waarbij we dus ook het nieuwe Schotse parlement passeerden. We liepen door naar
Queen’s Drive, wat toegang biedt tot het park.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Het is een behoorlijke klim naar de top die 251 meter hoger
ligt. Arthur’s Seat is de naam en het uitzicht is ronduit spectaculair. Je kan
zelfs meer dan 60 kilometer ver kijken als het weer meezit. En dat deed het. We
zagen Edinburgh (uiteraard), maar ook de Forth Bridge, Portobello Beach,
Musselburgh, de Pentland Hills en zelfs het Lomond Hills Regional Park.
Tijdens de wandeling – die duidelijk erg populair is, want
je kon bijna over de koppen lopen – passeerden we de ruïne van St Anthony’s
Chapel, de Salisbury Crags, Hunter’s Bog, Dunsapie Loch en St Margaret’s Loch.
Ik had hier graag een rambling opgenomen, maar dat liet de
wind niet toe. Daarvoor moesten we terug naar beneden.
Terug beneden passeerden we eerst het Palace of Holyrood
House, de officiële residentie van de monarch wanneer ze in Schotland is, met
vlak daartegenover het nieuwe Schotse parlement, een erg modern gebouw dat in
1999 in gebruik werd genomen.
Maar wij zochten ons heil in een kleine zijstraat – een
zogenaamde close – met een leuke
whiskygeschiedenis. De White Horse Close is namelijk de plek waar de White
Horse Inn gehuisvest was. Deze Inn, ooit nog eigendom van Peter Mackie, werd
onsterfelijk gemaakt door in 1891 een blend ernaar te vernoemen. De blend bevat
– ook vandaag nog – een flinke scheut Lagavulin.
Nu de rambling was vastgelegd konden we met een gerust hart
gaan lunchen, alvorens onze volgende bezoek aan te vatten.
Our Dynamic Earth is een erg interactieve en hypermoderne
tentoonstelling – erg geschikt voor kinderen – die ons kennis laat maken met de
verschillende geologische en biologische kenmerken van onze wereld. Zeer
aanschouwelijk gemaakt door knappe – met special effects gevulde – ruimtes.
Aanrader!
Moe maar meer dan voldaan keerden we terug naar het hotel
(na nog een laatste erg leuk avondmaal in een Spaanse tapasbar – hey, het kan
niet altijd haggis zijn, toch?). We moesten vroeg onder de wol, want daags
nadien hadden we een red eye vlucht
terug naar de realiteit.
Edinburgh: natuur en cultuur, whisky, shoppen, wine &
dine… voor elk wat wils.
Prachtige stad.
(meer foto’s op mijn persoonlijke Facebookpagina!).
