Mijn
dochter Amber wordt binnenkort 18. Aangezien haar zus, die vorig jaar 18 werd,
een city trip als geschenk kreeg (we trokken een lang weekend naar Parijs), was
het voor de jongere zus natuurlijk geen verrassing meer, maar ze mocht wel zelf
de bestemming kiezen. ‘Ik twijfel tussen Praag en Edinburgh, papa,’ liet ze
zich ontvallen. ‘Maar schat toch,’ was mijn snelle antwoord, ‘Praag is acht uur
rijden, maar Edinburgh is nog geen twee uur vliegen!’. ‘Doe dan maar Edinburgh,
papa’ en de reis was al geboekt voordat haar worden koud waren.
We
arriveerden op donderdagavond, betrekkelijk laat, en trokken meteen naar het
hotel waar we onze eerste dag planden alvorens naar dromenland te vertrekken.
De wekker op vrijdagmorgen zou ons om 7u wekken, maar enthousiast als we waren,
zaten we toen al aan het ontbijt.
Het
bijzonder efficiënte openbare vervoer bracht ons in minder dan 25 minuten naar
het centrum. We wandelden door de Princes Street Gardens, met prachtig zicht op
het Edinburgh Castle dat boven de stad uittorent, om zo het National Museum of
Scotland te bereiken.
Dit
museum is gratis toegankelijk en echt een aanrader voor zowel jong als oud. Een
zeer interactieve tentoonstelling in een prachtige setting. Het uitzicht over
de stad vanop het dakterras was adembenemend, ook als was de lucht op dat
moment nog grijs.
Vanaf
het museum wandelden we de Royal Mile af naar het Scottish Parliament. Grappig
genoeg was er net een demonstratie aan de gang van voorstanders van de
onafhankelijkheid van Schotland. Dat neemt niet weg dat we probleemloos het
parlement konden bezoeken (en een whisky rambling opnemen in de tuin). Wat een
schitterende gebouw. Zeer modern en voorzien van alle snufjes. De
dakconstructie is zelfdragend, zodat er geen pilaren in het halfrond het zicht
belemmeren. Gratis te bezoeken, trouwens.
Na
ons bezoek genoten we van een zonnige wandeling langs de Royal Mile, waar we de
Whiski Bar & Rastaurant binnensprongen voor de lunch – en de Glengoyne 15
Year Old, want die stond in de aanbieding als Malt of the Moment. Lekker haggis
gegeten! En dan het hoogtepunt van de dag: Edinburgh Castle. We hadden geluk
dat het niet razend druk was en konden bijgevolg lang genieten van de verschillende
uitzichten. Het kasteel op zich loont ook echt de moeite – opnieuw is er ook
aan de kids gedacht. Je kan hier echt een leuke familie uitstap van maken.
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Aangezien
we nog een beetje tijd over hadden voor onze volgende afspraak, doken we een
typische Schotse pub in. The World’s End had een mooie whiskykaart (ik dronk
een Innis & Gunn biertje met een Macallan Gold er naast). Daarna doken we
ondergronds voor een ‘griezelig’ bezoek aan de Real Mary King’s Close – een
wandeling onder de Royal Mile waar tot 200 jaar geleden nog heel wat gezinnen
leefden, die getroffen werden door armoede en de pest. Van zo’n leuke wandeling
krijg je natuurlijk honger. Het was leuk om de stad ook bij valavond te zien,
waarbij alle monumenten (en dat zijn er wel wat) mooi verlicht zijn. Tot slot
namen we ons avondmaal in het Hard Rock Café – een familietraditie.
Na
de onion rings en burgers en de aanschaf van de obligate T-shirt keerden we
bijzonder moe, maar nog meer voldaan, terug naar ons hotel waar we als een blok
in slaap vielen.
(wordt
vervolgd…)
